10 najlepszych wystaw 2017 roku według krytyka The Guardian. Wśród wyróżnionych polska fotografka Natalia LL.

Skromna ekspozycja zawierająca zbiór tekstów, fotografii i instalacji polskiej autorki związanej z międzynarodowym ruchem feministycznym, jednej z pionierek awangardowego kreowania wizerunku. Wczesne prace artystki, takie jak np. seria zatytułowana Sztuka konsumpcyjna z 1972 roku nawiązują do wizualnych przedstawień kobiecej seksualności, która jest parodiowana poprzez sugestywne spożywanie pokarmów. Wystawa stanowiła dla Seana O'Hagana duże zaskoczenie i według niego artystka zasługuje na większą uwagę i ekspozycję niż ta zaprezentowana w Roman Road Gallery. 

 

 

Sztuki konsumpcyjne autorstwa Natalii LL

 

Więcej informacji na temat Natali LL można znaleźć poniżej:

[kn_advert]

Wolfgang Tillmans łączy w swoich pracach codzienność i abstrakcję, przedstawiając świat za pomocą przemyślanego chaosu oraz przypadkowości. Autor, chociaż już dobrze znany, wciąż zaskakuje. Charakterystyczny jest jego rozmach kuratorski i starannie przemyślana prezentacja zdjęć – potrafi wieszać fotografie nad drzwiami, gdzie nie mogą być pominięte przez nieuważnych odbiorców oraz zestawiać pocztówkowy format z dużymi powiększeniami. Nie inaczej było w przypadku opisywanej wystawy, która kolejny raz stanowiła zestawienie różnych koncepcji artysty. Nagromadzenie obrazów, zróżnicowane formaty i sposoby prezentacji zdjęć znakomicie wpisują się w rozrzutność naszej kultury wizualnej. 

 

 

Fot. Wolfgang Tillmans

Nieczęsto przegląd finalistów konkursów tworzy równą, uzupełniającą się wzajemnie mieszankę, układającą się w spójną całość. Jednakże w przypadku tej ekspozycji, Sophie Calle, Dana Lixenberg, Awoiska van der Molen oraz duet Onorato i Krebs stworzyli interesującą mieszankę kontrastujących ze sobą stylów i podejść do fotografii. Zwycięska seria zatytułowana Imperial Courts autorstwa Dany Lixenberg opowiadająca o Watts w Los Angeles wpisuje się doskonale w obecne, burzliwe czasy.

 

 

Fot. Dana Lixenberg

W tym roku członek Agencji Magnum przekazał kolekcję 700 odbitek Narodowemu Muzeum Walii. Posłużyła ona do stworzenia ekspozycji zawierającej poruszające obrazy autorstwa artystów takich jak m.in. Henri Cartier-Bresson, Eve Arnold, Sergio Larrain i Bill Brandt. Hurn wszedł w ich posiadanie za sprawą wymieniania się zdjęciami z innymi fotografami. Wystawa stanowi więc ważny zbiór, opowiadający historię XX-wiecznej fotografii dokumentalnej i zawiera wskazówki na temat powiązań kolekcjonera. 

 

 

Fot. Martine Franck

Charakterystyczny motyw jakim jest pył posłużył do zbudowania bardzo różnorodnej wystawy, zahaczającej o wiele złożonych problemów. Tym sposobem ekspozycja zawiera zarówno lądowanie na Księżycu, jak i ataki terrorystyczne z 11 września 2011 roku. Kurator David Campany  prześledził występowanie pyłu w fotografii, zbierając m.in. pocztówki przedstawiające amerykańskie burze piaskowe i obrazy odwołujące się do historii sztuki, takie jak np. zdjęcie szkła pokrytego kurzem w pracowni Duchampa. Pył jest więc metaforą czasu, historii, pamięci, ale również samego medium fotografii. 

 

 

Fot. Jeff Mermelstein

Wystawa Gilesa Duley'a podejmuje problem kryzysu imigracyjnego, jednocześnie podważając i przebudowując tradycyjną koncepcję wystawy. Bardzo duże obrazy były punktem wyjścia do stworzenia bardziej zróżnicowanego środowiska, w którym artysta połączył dialog, muzykę i spotkania z ludźmi w celu stworzenia inspirującej przestrzeni. Dzięki temu nie była to jedynie ekspozycja, ale również twórcza aktywność, realizująca się wraz z jej trwaniem

Praca Richarda Mosse'a nie jest stricte fotograficzna, gdyż zawiera instalację wideo, ale odnosi się do wszystkich problemów, z którymi związane jest to medium. Obraz zarejestrowany na podobieństwo militarnych dokumentacji, rejestrujący temperaturę ciała, przedstawia uchodźców jako anonimowe sylwetki przemierzające obcy krajobraz. Autor wychwytuje intymne momenty pośród zbiorowości – przykładem jest samotna modlitwa wśród panującego wokół poruszenia. 

 

 

Kadr z wideo autorstwa Richarda Mosse'a

Autor wykorzystuje pozyskane z sieci, gazet i innych źródeł fotografie, aby z nich budować ciekawe, abstrakcyjne połączenia. Nie brakuje przy tym specyficznego poczucia humoru, które w efekcie daje prace, mające intymny charakter. Thomas Ruff uprawia fotografię o fotografii, ale mimo to potrafi wyjść poza tę tematykę. 

 

 

Fot. Thomas Ruff

Emocjonujące dwuczęściowe wideo zawierające strumień obrazów, które powodują u widza dezorientację oraz poczucie lęku. Niemal podświadome zdjęcia przywołujące na myśl halucynacje przesuwają granice fotoreportażu i dokumentu. Sohrab Hura jest kandydatem Mangum; dopełnia obraz zmieniających się sposobów narracji, wprowadzając mieszankę dokumentacji i fikcji. 

 

 

Kadr z wideo autorstwa Sohraba Hura

Chociaż zestawienie jest zdominowane przez londyńskie wystawy, to zdaniem  Seana O'Hagana najważniejsza wystawa odbyła się w Holandii. Ed van der Elske w swoim rodzinnym mieście zaprezentował zbiór niezwykle interesujących obrazów, będących efektem ciągłego apetytu artysty na ciekawe relacje w obrazie. Dzięki temu stworzył frapującą ekspozycję, łącząca w sobie fotografię dokumentalną, uliczną i artystyczną. Jego przełomowa książka z 1954 roku Love on the Left Bank opowiadała fikcyjną historię z paryskiego półświatka. Kuratorzy oparli wystawę o publikacje artysty, a całość przedstawiła Ed van der Elsken jako niezwykle niespokojnego fotografa, którego energia i optymizm przekładały się na wciągający i pouczający sposób widzenia. 

 

 

Fot. Ed van der Elsken

 

Źródło: theguardian.com