Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. I

Czytaj także: Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. II
Czytaj także: Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. III

Strona 1

 

 

1. Efekt czerwonych oczu

To niekorzystne zjawisko występuje zwykle przy fotografowaniu w słabym oświetleniu, gdy źrenice oka są rozszerzone, by wpuścić do siatkówki jak najwięcej światła. Prostopadły błysk lampy aparatu fotograficznego dociera do dna oka i powraca do aparatu już jako światło o czerwonym zabarwieniu ze względu na rodopsynę – barwnik wzrokowy.
Metod radzenia sobie z zaczerwienieniem źrenic jest bardzo wiele. Istnieją metody automatyczne. Adobe Photoshop posiada narzędzie do korekty efektu czerwonych oczu w grupie "Punktowy pędzel korygujący". Zdecydowałem się jednak przedstawić metodę mechaniczną, która w mojej opinii daje większą kontrolę nad efektem końcowym.

Odys J. Korczyński

Pracę należy rozpocząć od powielenia warstwy tła. Warstwa, na której będziemy pracowali, powinna znajdować się na wierzchu. Widoczność warstwy tła możemy w ogóle wyłączyć. Następnym krokiem jest wyselekcjonowanie czerwonej źrenicy. Najlepiej zrobić to narzędziem "Zaznaczenie eliptyczne" (M, shift+M). Mając zaznaczone miejsce korekty, wchodzimy w menu i naciskamy skrót ctrl+U, by wywołać okno "Barwa/Nasycenie". Ponieważ nie mamy zamiaru [comment]korygować innych kolorów prócz czerwieni, powinniśmy zaznaczyć w otwartym oknie dopasowania kolorów wyłącznie kanał czerwony (Alt+3). W zależności od stopnia zaczerwienienia, dopasowujemy odcień, obniżamy nasycenie i wreszcie zmniejszamy jasność tak, by uzyskać jak najbardziej naturalny obraz źrenicy oka ludzkiego. Po zakończeniu odznaczamy selekcję skrótem ctrl+D.

Odys J. Korczyński

Niekiedy, po wprowadzeniu tej korekty, na granicach zaznaczenia pozostanie jeszcze trochę koloru czerwonego. Z tym możemy poradzić sobie drobnym retuszem za pomocą "Pędzla" (B). Trzeba tylko pamiętać o włączeniu miękkiej końcówki, odpowiednim dostosowaniu jej rozmiaru oraz uaktywnieniu trybu mieszania pracy "Kolor".

Odys J. Korczyński

Odys J. Korczyński

2. Zmiana koloru oczu

Niektórzy traktują tę zmianę jako już efekt specjalny, a nie część pracy retuszerskiej. Najczęściej jest to element większej sekwencji czynności, prowadzącej do stworzenia np. kolażu, zaawansowanych fotomontaży i łączenia fotografii z grafiką wektorową w formie artystycznych prac graficznych.
Zaczynamy, podobnie jak w poprzednim przykładzie, od powielenia warstwy tła. Następnie musimy wyselekcjonować tęczówki. W tym celu wybieramy z grupy "Lasso" (M), narzędzie "Lasso magnetyczne" (można to zrobić również innymi narzędziami), dopasowujemy parametr kontrast, podwyższając jego wartość tak, by tworzone zaznaczenie jak najlepiej układało się na granicy bielma oka i tęczówki. Po zaznaczeniu pierwszego oka wciskamy klawisz shift. W ten sposób połączymy pierwsze zaznaczenie z rysowanym właśnie drugim. Gdy ktoś zapomni wcisnąć klawisz shift z chwilą rozpoczęcia rysowania drugiego zaznaczenia, pierwsze zniknie.

Odys J. Korczyński

Mając już gotowe obydwa zaznaczenia, trzeba się im dobrze przyjrzeć w powiększeniu. Jeśli wymagają korekty, to najlepiej poradzić sobie z tym wywołując okno z ustawieniami "Popraw krawędź" z paska ustawień szczegółowych narzędzia "Lasso magnetyczne". W tym uaktywniłem szybką maskę, by lepiej widzieć granicę zaznaczenia z obrazem i dostosowałem parametry "Wtapianie", "Gładki" oraz "Promień".

Odys J. Korczyński

Tak przygotowane zaznaczenie trzeba następnie skopiować na nową warstwę. Najlepiej zrobić to skrótem ctrl+J. Warstwa ta powinna być umieszczona na szczycie stosu warstw. Aby podczas następnych etapów zmiany koloru tęczówek zachować ciemne i jasne elementy w źrenicy, poleca się włączenie trybu mieszania "Kolor" dla warstwy z selekcją.

Odys J. Korczyński

Finalnym etapem jest uaktywnienie narzędzia "Barwa/Nasycenie" skrótem ctrl+U. W oknie tym zaznacza się jeszcze opcję "Koloruj". Dla naszego przykładu ustawiłem dość nienaturalny dla człowieka kolor – czerwony. Po dopasowaniu nasycenia i jasności praca nad zmianą koloru oczu jest właściwie zakończona. Na koniec można jeszcze skorygować np. pędzlem czy gumką efekty niedokładnego pokrycia kolorem tęczówek.

Odys J. Korczyński

Odys J. Korczyński

Czytaj także: Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. II
Czytaj także: Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. III

Strona 2

 

 

3. Sztuczne rzęsy i kreski na oczach

Dorabianie sztucznych rzęs jest ostatecznością w Adobe PS, ale warto poćwiczyć tę czynność, ponieważ uczy ona płynności w wykorzystaniu wielu funkcji Adobe PS. Jest to sprawa prosta, aczkolwiek wymagająca dużo cierpliwości.

Otwieramy więc nasze przykładowe zdjęcie, które mamy poddać korekcie i od razu tworzymy nową, przezroczystą warstwę nad naszą warstwą tła (ctrl+shift+N). Najpierw musimy stworzyć podstawę obrysu dla kształtu rzęsy. W tym celu uaktywniamy narzędzie "Pędzel" (B) i dostosowujemy jego parametry. Najlepiej, by końcówka była niewielka: 5–7 px całkowicie wystarczy. Natomiast twardość powinna być ustawiona na 100%.

Odys J. Korczyński

Następnie trzeba stworzyć efekt zanikania pociągnięcia pędzla na jego końcu, by efekt kształtu rzęsy był bardziej realistyczny. W tym celu naciskamy klawisz F5 i wywołujemy okno szczegółowych ustawień narzędzia "Pędzel". Tak jak pokazano na zrzucie ekranowym, sterowanie wahaniem rozmiaru powinno się ustawić na tryb "Stonuj" i nadać mu bardzo wysoki parametr – wybrałem wartość 98.

Odys J. Korczyński

Mając zdefiniowane podstawowe ustawienia pędzla, możemy teraz przystąpić do tworzenia szkieletu kształtu naszych rzęs. W tym celu wykorzystamy narzędzie "Pióro" i rysowanie ścieżek wektorowych. Narzędzie "Pióro" uaktywnić można za pomocą klawisza P. W ustawieniach szczegółowych narzędzia "Pióro" dodatkowo sprawdźmy, czy włączona jest opcja "Ścieżki" (ikona w postaci kwadratu z zaznaczonymi punktami i stalówka pióra w środku). Dla tych, którzy po raz pierwszy posługują się tym narzędziem, w tej chwili wystarczy, by kliknęli na dowolnym fragmencie fotografii tylko raz – utworzy się wtedy punkt początkowy. Po tym kliknięciu, należy zwolnić klawisz myszy. Kolejny punkt kontrolny trzeba [comment]utworzyć trochę powyżej pierwszego, ale nie dokładnie nad nim. Tworzy się go także klikając obszar zdjęcia myszką, lecz tym razem nie należy puszczać klawisza myszy, ale wykonać nią ruch. Pojawią się wtedy dodatkowe punkty i krzywa. Poza tym nasz główny kształt zostanie połączony linią wektorową i pod wpływem ruchów myszy będzie się wyginał. Właśnie w ten sposób trzeba teraz dostosować odchylenie łuku krzywej do odpowiadającej formy kształtowi rzęsy. Po zakończeniu operacji na ścieżce, przycisk myszy można zwolnić. Podstawowy zarys kształtu rzęsy mamy już stworzony.

Odys J. Korczyński

Kolejnym etapem jest nadanie naszemu szkieletowi rzęsy formy rastrowej, czyli mówiąc prościej obrysowanie go narzędziem "Pędzel", zgodnie z wcześniej nadanymi mu ustawieniami imitującymi kształt rzęsy. W tym celu z palety "Ścieżki" (powinna ona być zadokowana obok palety "Warstwy") klikamy prawym klawiszem myszy na ścieżkę roboczą, która utworzyliśmy wcześniej i wybieramy polecenie "Obrysuj ścieżkę". Pojawi się wtedy kolejne okno, w którym można wybrać, według ustawień którego narzędzia program tę ścieżkę obrysuje. Wybieramy polecenie "Pędzel". O ile kolor narzędzia ustawiliśmy na czarny, Adobe Photoshop obrysuje naszą ścieżkę właśnie tym kolorem, tworząc ostateczny kształt rzęsy.

Odys J. Korczyński

Odys J. Korczyński

Jeśli ktoś nie będzie zadowolony z efektu obrysowywania, powinien poćwiczyć tworzenie krzywych, aż dojdzie do najbardziej odpowiadającej mu formy rzęsy. Znacznie prościej mają użytkownicy tabletów. Mogą oni pokusić się o pominięcie wykorzystania narzędzia pióra i ścieżek wektorowych i po prostu narysować odpowiadający im kształt rzęsy. Posiłkowanie się szkieletami wektorowymi jest prostsze i daje równocześnie o wiele bardziej powtarzalne rezultaty niż rysowanie np. niezbyt czułą myszką.

Mając już stworzoną na osobnej warstwie jedną rzęsę, powinniśmy powtórzyć cała sekwencję czynności i stworzyć np. jeszcze dwie, na osobnych warstwach, tylko z innymi ustawieniami kształtu – inne rodzaje wygięcia. Gdy to zrobimy, trzeba już tylko trochę cierpliwości w układaniu i dopasowywaniu rzęs do oka. Najczęściej będziemy kopiować kolejne warstwy za pomocą skrótu ctrl+j i przekształcać kształty rzęs za pomocą skrótu ctrl+T z dodatkowym wykorzystaniem klawisza shift do zmian proporcji całości zaznaczenia.

Odys J. Korczyński

By nie wstawiać za każdym razem po jednej rzęsie, można na różne sposoby ułatwić sobie pracę. Grupowanie warstw w kępki rzęs, niewątpliwie przyspieszy cały proces. Pamiętajmy, żeby zajmować się najpierw jednym okiem. Po skończeniu prac nad nim, zgrupujemy wszystkie wykorzystane rzęsy i zastosujemy do drugiego oka – oczywiście po uprzednim zniekształceniu, tak by kształty rzęs różniły się między sobą.

Odys J. Korczyński

Czytaj także: Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. II
Czytaj także: Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. III

Strona 3

 

 

 

 

 

 

Ostatnim etapem jest podmalowanie oczu w postaci nadania podstawom rzęs czarnych kresek, które odpowiednio osłabimy później za pomocą dodania maski do warstwy z namalowanym zaczernieniem. Nie jest to jednak konieczne, gdy od razu zadbaliśmy o odpowiednie ukrycie miejsc, w których powieka spotyka się z naszą sztuczną rzęsą.

Odys J. Korczyński

 

 

4. Opalenizna

Odys J. Korczyński

Jedną z prostszych korekt jest dodanie opalenizny bladej skórze. Nie mam na myśli mocnego, brązowego koloru, lecz ładnie wyglądające lekko żółtawe zabarwienie skóry. Korektę taką można zrobić dosłownie w pięć minut bez stosowania zaawansowanych technik selekcji. Jedyną trudnością może być umiejętność malowania pędzlem na masce warstwy.

W palecie warstw otwartego zdjęcia powielamy tło. Z rozwijalnej listy rodzajów warstw korekcyjnych wybieramy ostatnią pozycję – kolor selektywny. Będziemy edytować tylko czerwienie i żółcie. Na pomocniczym zdjęciu widać moje ustawienia dla przykładowej fotografii. Pamiętać jednak należy, że każde zdjęcie jest inne i wartości poszczególnych parametrów będą różne. Po zakończeniu edycji ustawień warstwy możemy zobaczyć, że efekt został nałożony na całość zdjęcia.

Odys J. Korczyński

Odys J. Korczyński

W wielu wypadkach, np. na naszym przykładzie, pozostawienie takiej fotografii nie jest dobrym rozwiązaniem. Trzeba więc posłużyć się maską warstwy i przesłonić te miejsca, które nie mają być zmienione kolorystycznie przez funkcję warstwy korekcyjnej. Maska jest domyślnie dodawana do każdej warstwy korekcyjnej, a więc wystarczy sprawdzić czy kolor narzędzia oraz tła są ustawione na biel i czerń i zacząć malować po masce warstwy, ukrywając włosy, źrenice, ubranie i tło fotografii. Po dopasowaniu maski praca nad lekką opalenizną jest już zakończona.

Odys J. Korczyński

5. Wysokie czoło

Odys J. Korczyński

Problem wysokiego czoła pojawia się szczególnie u łysiejących mężczyzn i kobiet, których długie włosy są spięte np. w kok. Niekiedy, szczególnie na fotografiach, wygląda to niezbyt dobrze. Korekta wysokiego czoła jest równie prosta jak dodanie opalenizny do skóry. Wystarczy, że z menu Filtr wybierzemy narzędzie "Skraplanie".

Odys J. Korczyński

Odys J. Korczyński

W nowo otwartym oknie, mając uaktywnioną pierwszą ikonę w przyborniku – zawijanie w przód – klikamy na włosy w pobliżu czoła i z wciśniętym klawiszem myszy, delikatnie przeciągamy do przodu, aż efekt stanie się dla nas zadowalający. Pamiętajmy, efektem skraplania bardzo łatwo wykonać karykaturę postaci, a więc do oczekiwanych rezultatów najlepiej dochodzić małymi krokami.

Odys J. Korczyński

 

Czytaj także: "Adobe Photoshop - szczegółowa korekta portretu, cz. II"