Ewa Partum: Politics is Temporary Art Remains

W ramach ekspozycji Politics is Temporary Art Remains (Polityka przemija, sztuka pozostaje) zostaną zaprezentowane prace artystki, które powstawały od lat 70. aż do dzisiaj. Wybór monumentalnych fotografii, realizacji konceptualnych idei, dokumentacji performanców i multimedialnych instalacji został zogniskowany na zagadnieniach rozwoju nowatorskich form kreacji artystycznej, podejmowanych w okresie neoawangardy i konceptualizmu oraz na praktyce społecznej artystki, najsilniej kojarzonej z wystąpieniami ruchu feministycznego. Wernisażowi będzie towarzyszyć performance artystki, podejmujący dyskusję z tradycją literacką awangardy krakowskiej, w którym wykorzysta teksty Tadeusza Peipera.

Ewa Partum, Stupid Woman, 1981

Idee artystyczne Ewy Partum dyskutują o problemach uniwersalnych ale w nowym typie. Nie odwołują się do wzniosłych narracji społecznych i politycznych, które niegdyś wydawały się monolitem, a teraz zostały rozrzedzone przez czynniki współczesności. Polityka rozumiana, w sensie realizowanej ideologii, jest zmienna. Wytwory myśli politycznej żyją krótko, zmieniają się koniunkturalnie, gubiąc ideały. Sztuka, ze względu na daleki od tradycyjnych form przekazu język – wypracowany oryginalny system, porusza treści płynne, bo tożsame z każdym kolejnym, innym i indywidualnym odczytaniem. Sztuka jest czytana przez kolejne pokolenia i wciąż żyje – odnajdując i generując sensy.

Znamienna dla konceptualnej i efemerycznej twórczości Ewy Partum jest konsekwentna postawa artystyczna, która wynika z działań na polu poezji konceptualnej (m.in. Poezja aktywna, 1971-1973), tautologii (m.in. Ćwiczenia, 1972), badań medialnych (Drawing TV, 1976) i rozwija się w artystyczną praktykę społeczną – celne i bezkompromisowe podważania status quo. Efemeryczne akcje i powstałe na tej bazie dokumenty piętnują stereotypowe funkcje kobiety w społeczeństwie, zinstytucjonalizowanej kulturze (m.in. legendarny performance Stupid Woman, 1981) i tradycji sztuki (Hommage a Leonardo da Vinci, 1986). Stawia to Ewę Partum w szeregu autorek najcelniej sformułowanej współczesnej krytyki społecznej. Niemniej frapujące są stosunkowo nowe działania, zmierzające do przedefiniowania sfer publicznej i prywatnej, ukazujące ich przemieszanie w obliczu tragedii i ich mass medialnych spektakli, które dają prawo do publicznego oglądania dramatów (Katastrofy są codziennością, sztuka powstaje rzadko, 2001/2006). Łącznikiem, pozornie odmiennych dziedzin, abstrakcyjnego świata idei konceptualnych oraz problematyki uwikłań i wykluczeń wydają się pozostawać wartości tradycyjne: oryginalność i wzniosłość idei artystycznej, a także zrównanie sztuki z pojęciem wiedzy (Akt myśli jest aktem sztuki, 1989).

Kurator wystawy: Krzysztof Siatka

Ewa Partum, Hommage a Leonardo da Vinci, 1986

Ewa Partum w latach 1963-1965 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, a następnie (1965-1970) na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest artystką konceptualną, jedną z najwybitniejszych współczesnych performerek, autorką prekursorskich instalacji w przestrzeni publicznej (m.in. Legalność przestrzeni, Łódź 1971). Działalność artystyczną łączyła z animacją środowiska twórców poruszających się w zagadnieniach nowej sztuki. Od 1972 roku prowadziła autorską galerię Adres w Łodzi, która obok wystawiennictwa ówczesnej awangardy, pełniła funkcję laboratorium artystycznego. W 1982 r. artystka opuściła Polskę. Obecnie mieszka i pracuje w Berlinie. Jej dorobek był prezentowany m.in. w Modern Tate Gallery (Londyn 2006), MOCA (Los Angeles 2007), National Museum of Women in the Arts (Washington 2007), Reina Sofia Museum (Madryt 2006), Muzeum Narodowe w Warszawie (2006, 2008), Manifesta 7 (Rovereto 2008).