Fotografia abstrakcyjna i panoramowanie

Fotografia cyfrowa pozwala na dowolne eksperymenty: jeśli coś Ci się nie podoba, zawsze możesz to skasować. Zdjęcie, które nie pokazuje wiernie rzeczywistości (np. abstrakcja lub praca nawiązująca do techniki impresjonistycznej), nie powstaje w oparciu o jasno sprecyzowane reguły. Istnieją oczywiście pewne podstawowe metody na wywołanie określonego efektu artystycznego, ich zwieńczeniem jednak powinien być eksperyment twórczy. Każde panoramowane ujęcie, wielokrotna ekspozycja czy fotomontaż są jedyne w swoim rodzaju i w tym właśnie należy upatrywać ich magii i radości, której dostarcza ich tworzenie. Jedynym ograniczeniem jest tutaj Twoja wyobraźnia, która każe porzucić tradycyjne, konwencjonalne metody i której wyzwolenie prowadzi do rozwoju artystycznego.

"Im mniej opisowe jest zdjęcie, tym bardziej pobudza ono wyobraźnię. Im mniej informacji, tym więcej aluzji; im mniej prozy, tym więcej poezji" – Ernst Haas.

Panoramowanie statycznej sceny nadaje jej elementom abstrakcyjne formy i przeistacza ją w swoistą kompozycję malarską. Przesunięcie aparatu w górę, dół lub na boki przy wydłużonym czasie naświetlania powoduje zamazanie i nałożenie na siebie szczegółów, kolorów oraz partii świateł i cieni. Drzewa, kwiaty w ogrodzie, pagórkowaty krajobraz, niebo – to tylko niektóre motywy, przy których sprawdza się ta technika. Po tym, jak wypróbujesz fotografowanie tej samej kompozycji przy różnych czasach otwarcia migawki, będziesz mnie więcej wiedział, przy jakich ustawieniach możesz się spodziewać osiągnięcia pożądanego rezultatu. Pamiętaj jednak, że nie ma na to konkretnego przepisu: każde zdjęcie będzie dla Ciebie niespodzianką i, potencjalnie, źródłem twórczej satysfakcji.

[kn_free]

Ogólna wskazówka mówi, że najkrótszy czas otwarcia migawki przy panoramowaniu nieruchomych obiektów powinien wynosić 1/15 s. Krótszy czas może się okazać niewystarczający, by w dostatecznym stopniu widoczne było poruszenie. Kiedy panoramuję, wybierany przeze mnie czas naświetlania mieści się w zakresie od 1/15 s do 1 s, wiele jednak zależy od szybkości, z jaką poruszam aparatem. Jeśli chcesz, aby ruch aparatu odbywał się tylko w jednym kierunku, użyj statywu z głowicą panoramiczną, która pozwala na wybór ruchu aparatu tylko wzdłuż osi pionowej lub poziomej. Aby panoramować w pionie aparatem umieszczonym na statywie wyposażonym w głowicę kulową, musisz ją poluzować. Aparat będzie miał wówczas możliwość ruchu w każdym kierunku, a poruszenie nim w pionie sprawi, że obraz będzie także lekko pofalowany.

[kn_advert]

Lubię wyraźny efekt poruszenia, więc zaczynam panoramować, jeszcze zanim nacisnę spust migawki, i kończę ruch aparatem dopiero po tym, gdy się ona ponownie zamknie. Dzięki temu mam pewność, że aparat przesuwał się w trakcie całego czasu, w którym naświetlane było zdjęcie.

Przymierz się kilka razy do próbnego panoramowania, abyś nauczył się płynnie prowadzić aparat. Panoramując, spoglądaj przez wizjer, dzięki czemu będziesz znał obszar widzenia przesuwającego się obiektywu, co pomoże Ci podjąć decyzję o ewentualnym zmniejszeniu lub zwiększeniu zakresu ruchu. Wreszcie, sprawdź obraz na wyświetlaczu, by przekonać się, czy otrzymany efekt jest zgodny z oczekiwaniami. Osiągnięcie właściwego rezultatu wymaga praktyki, warto jednak nie szczędzić na nią czasu i trudów. Dobrym pomysłem bywa niekiedy panoramowanie w pionie – uzyskane w ten sposób zdjęcia bywają niezwykle efektowne. Nie zapominaj, że przy długich czasach naświetlania można także obrócić aparat lub przesuwać nim we wszystkich kierunkach.

Fot. Brenda Tharp