O HDR słów kilka

Technologia HDR znana jest już szerokiemu gronu fotografów i grafików amatorów. Jeśli jednak nie spotkaliście się Państwo z tym terminem lub nie do końca wiecie z czym to się je - zapraszamy do lektury.

Słowem wstępu

Technika HDR (High Dynamic Range) pozwala nam stworzyć obraz, którego jakość będzie porównywalna z wizualną jakością scenerii „oryginalnej”, widzianej przez człowieka. Fotografia HDR różni się od konwencjonalnej tym, iż w efekcie uzyskujemy zdjęcie o dużo większym zakresie jasności, większym zakresie kolorów. Często rozpiętość tonalna fotografowanej sceny jest zbyt duża, by z powodzeniem uwidocznić wszystkie partie zdjęcia, unikając przepaleń czy niedoświetleń. Pierwsze zapiski odnośnie szukania rozwiązania dla tego problemu pochodzą z lat 50-tych XIX wieku, kiedy to Gustave Le Gray połączył dwa negatywy w jeden, by przedstawić równomiernie naświetlony krajobraz morski.

Praktyka

Z grubsza chodzi po prostu o wykonanie kilku fotografii o różnych wartościach ekspozycji – im większa rozpiętość tonalna fotografowanej sceny, tym więcej różnie naświetlonych zdjęć powinniśmy zrobić. Najbardziej standardową metodą jest scalenie trzech takich samych kadrów, z których jeden będzie niedoświetlony (-2 EV), drugi będzie zdjęciem naświetlonym poprawnie (0 EV), trzeci natomiast prześwietlonym (+2 EV). Wartość ekspozycji ustawiamy oczywiście w trybie manualnym czy za pomocą bracketingu. Aparat mocujemy do statywu i pstrykamy zdjęcia.

Obróbka w Photomatix

Kolejnym krokiem jest zgranie zdjęć na komputer i – co jest chyba najprostszą metodą – użycie popularnego programu Photomatix. Po uruchomieniu programu otwieramy okno, za pomocą którego wybierzemy pliki źródłowe.

Kolejnym oknem, z którym będziemy musieli się uporać, są wstępne opcje generacji naszego HDRa. Zazwyczaj dobrze jest zaznaczyć w nim opcje 'Align source images' ('Dopasowanie zdjęć źródłowych'), 'Reduce chromatic aberrations' ('Redukcja aberracji chromatycznych') i 'Attempt to reduce ghosting artifacts' ('Spróbuj dokonać redukcji artefaktów')'. Poprzez odhaczenie 'ptaszkiem' powyższych program postara się skorygować drobne różnice między kadrami (np. drgające na wietrze liście).

Photomatix po scaleniu zdjęć i wykonaniu ewentualnych dodatkowych operacji przedstawi nam „nieprzetworzony” HDR z krótką informacją o konieczności użycia mapowania tonów ('Tone Mapping'). Program po prostu dokona konwersji na tzw. LDR (Low Dynamic Range), co umożliwi poprawne wyświetlenie obrazu na naszym monitorze.

Następnym krokiem jest już zabawa suwakami do momentu uzyskania zadowalającego efektu.

W ten sposób z trzech fotografii przedstawionych poniżej (-2 EV, 0 EV, +2 EV)...

-2 EV

0 EV

+2 EV

…otrzymujemy dość atrakcyjne zdjęcie, które zyska na wartości po dodatkowej, kosmetycznej obróbce w edytorze graficznym.

Gotowy "produkt"

Na koniec...

Podczas nieuważnej obróbki niestety bardzo łatwo o przekroczenie granicy kiczu. Im więcej czasu spędzimy patrząc chłodnym okiem na nasz wytwór, tym lepszy uzyskamy rezultat.