Panasonic Lumix DMC-G10 - test

Panasonic Lumix DMC-G10, w odróżnieniu od modelu G2, wyraźnie jest przeznaczony na niższy segment rynku. Oba modele oparte są na identycznych matrycach oraz procesorach obrazu i oferują bardzo zbliżoną jakość zdjęć. Lumix G10 został jednak zubożony o kilka funkcjonalności względem siostrzanego modelu. Są to przede wszystkim: brak możliwości obracania wyświetlacza LCD, niższej klasy wizjer elektroniczny oraz zredukowana rozdzielczość sekwencji wideo. Warto przy tym dodać, że różnica w cenie pomiędzy tymi modelami jest spora i wynosi około 500 zł – za G2 trzeba zapłacić nieco ponad 2000 zł, tymczasem Panasonic G10 kosztuje około 1500 zł*.

Pod względem budowy Panasonic G10 przypomina pomniejszoną lustrzankę – odnaleźć możemy tutaj właściwie wszystkie elementy tego typu aparatów. Jest zatem wyprofilowany uchwyt, wymienny obiektyw z pierścieniami zmiany ogniskowej i ręcznego ostrzenia, a także klasyczne koło nastaw oraz umieszczony centralnie, w górnej części korpusu, wizjer. G10 jednak nie jest lustrzanką. Można się o tym łatwo przekonać, zaglądając do muszli wizjera. Podgląd w tym elemencie jest elektroniczny i niestety bardzo niskiej jakości. Wizjer posiada 202 000 pikseli, pokrywa 100% kadru i są to właściwie wszystkie dane, jakie producent podaje na temat tego elementu. W praktyce uzyskiwany w nim obraz jest tak słaby, że właściwie niemożliwe jest np. ręczne ustawianie ostrości. Nawet prostsze czynności, jak np. kadrowanie wymagają pewnego samozaparcia oraz ignorowania nieostrości wizji i przekłamań koloru. O ile akceptowalne jest stosowanie takiej klasy wizjerów w prostych aparatach kompaktowych, to w wyższej, hybrydowej klasie bezlusterkowców sens ma używanie albo wysokiej jakości wizjerów elektronicznych, tak jak ma to miejsce w modelu DMC-G2, albo całkowita rezygnacja z tego elementu dla dalszego zredukowania wagi i wymiarów. Tymczasem dostajemy aparat o funkcjonalności lustrzanki z mało użytecznym wizjerem, stanowiącym w gruncie rzeczy zbędny balast. To zdecydowany minus dla Panasonica.

Ekran LCD to zupełnie inna historia. Przy przekątnej 3", charakteryzuje się on rozdzielczością 460 000 pikseli i zapewnia bardzo wyraźny obraz. Na pochwałę zasługuje ilość szczegółów, które oddaje ten wyświetlacz, a także dobra widoczność w praktycznie każdych warunkach oświetleniowych. Właściwie nie warto przełączać podglądu LCD na wizjer z wyjątkiem sytuacji, gdy chcemy zwiększyć stabilność uchwytu lub podczas fotografowania w ciasnych pomieszczeniach, gdzie nie ma możliwości cofnięcia się i trzeba zbliżyć aparat do siebie.

Również materiały, z których wykonano Panasonica G10 nie budzą zastrzeżeń. Aparat wygląda solidnie, dobrze leży w dłoniach, nie ma żadnych niestabilnych ani luźnych elementów. Korpus Lumixa DMC-G10 jest bardzo lekki (waży 336 g) a całość prezentuje się estetycznie.
 

Model	Panasonic Lumix DMC-G10
Wielkość matrycy	17 x 13 mm Live MOS, 13.1 Mpix, w tym 12.1 milionów efektywnych
Proporcje obrazu	4:3, opcjonalnie: 16:9, 3:2, 1:1
Dostępne rozdzielczości	[4:3] 4000 x 3000 (L), 2816 x 2112 (M), 2048 x 1536 (S) / [3:2] 4000 x 2672 (L), 2816 x 1880 (M), 2048 x 1360 (S) / [16:9] 4000 x 2248 (L), 2816 x 1584 (M), 1920 x 1080 (S) / [1:1] 2992 x 2992 (L), 2112 x 2112 (M), 1504 x 1504 (S)
Format zapisu	JPEG, RAW, RAW+JPEG
Zakres czułości	AUTO, 80, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200, 6400
Pomiar światła	Wielopunktowy, centralnie ważony, punktowy.
Programy	Auto, Preselekcja przysłony (A), Preselekcja migawki (S), Program AE (P), Manualny (M), Tryb własny (Custom), Tryb My Color Mode, Programy tematyczne
Czasy migawki	60s–1/4000 s oraz Bulb (do około 4 minut)
LCD	Stały, 3 cale, 460 000 punktów
Stabilizacja optyczna	w wybranych obiektywach
Zapis wideo	tak / HD (1280 x 720)
Wbudowana lampa błyskowa	tak
Polskie menu	tak
Nośnik	SD, SDHC, SDXC
Zasilanie	akumulator litowo-jonowy DMW-BLB13 (7.2V, pojemność 1250 mAh, wydajność ok. 350 zdjęć - używając ekranu LCD i w połączeniu z obiektywem 14-42)
Wymiary	124 x 83.6 x 74 mm
Waga	ok. 336 g (sam korpus) ok. 558 g (z obiektywem 14-42, baterią i kartą pamięci)

 

 

Model	Panasonic G VARIO 14-42 mm f/3.5-5.6 ASPH. MEGA O.I.S.
Ogniskowa	14–42 mm
Kąt widzenia	75–29̊
Maksymalny otwór przysłony	f/3.5–f/5.6
Minimalny otwór przysłony	f/22
Liczba listków przysłony	7
Minimalna odległość ogniskowania	0,3 m
Konstrukcja	12 elementów w 9 grupach, w tym 1 element asferyczny
Maksymalne powiększenie	1:3.1
Rozmiar filtra	52 mm
Wymiary	61 x 64 mm
Waga	165 g

 * ceny według serwisu Skapiec.pl na dzień 10.12.2010

 

Budowa

Użytkowanie

Obsługa aparatu jest łatwa i intuicyjna. Za zmianę trybów fotografowania odpowiada tradycyjne, umieszczone u góry, po prawej stronie koło nastaw, natomiast drugie, mniejsze pokrętło, po lewej stronie, umożliwia zmianę trybu pracy autofokusa. Regulacji wartości przysłony i ekspozycji dokonać można z kolei tylnym pokrętłem (obsługiwanym za pomocą kciuka).

W górnej części aparatu odnajdziemy specjalny, dedykowany przycisk iA, który aktywuje tryb inteligentnej automatyki.

Główne menu w aparacie jest przejrzyste i funkcjonalne. Odnalezienie potrzebnego w danym momencie ustawienia nie sprawia żadnych kłopotów, a jeśli zależy nam na jeszcze szybszej obsłudze, można skorzystać z uproszczonej wersji menu, osiągalnej za pomocą dedykowanego przycisku "Q.MENU".

W praktycznej obsłudze na pochwałę zasługuje tryb "CUSTOM", który umożliwia zdefiniowanie do trzech własnych ustawień na kole nastaw. To ukłon w stronę zaawansowanych użytkowników sprzętu fotograficznego, którzy docenią możliwość dopasowania aparatu do własnych preferencji.

Inną ciekawą innowacją w Lumixie DMC-G10 jest automatyczne powiększenie obszaru podglądu po aktywowaniu manualnego ogniskowania. To bardzo prosty i skuteczny pomysł na zwiększenie funkcjonalności tego trybu, który ułatwia ręczne ustawianie ostrości.

Zdecydowanym plusem aparatu jest zastosowany tryb inteligentnej automatyki. Po jego aktywowaniu przy pomocy łatwo dostępnego przycisku, aparat dokonuje automatycznej oceny fotografowanej sceny i dobiera odpowiedni program tematyczny, czułość ISO, tryb stabilizacji i autofokusa. Skuteczność tej funkcji jest zaskakująco wysoka, co sprawia, że aparatu mogą skutecznie używać nawet osoby ze znikomymi umiejętnościami fotografowania. Szybka aktywacja trybu iA powoduje, że za pomocą jednego ruchu palca zaawansowany aparat zamieniony zostaje w bajecznie proste urządzenie, wykonujące poprawne na ogół zdjęcia bez wnikania w menu, ustawienia oraz w parametry ekspozycji.

W aparatach bezusterkowych za słaby punkt uznaje się często system AF, który opiera się na znanej z kompaktów detekcji kontrastu, a nie fazy, jak w lustrzankach. W Lumixie DMC-G10 autofokus pracuje dość szybko, na poziomie amatorskich lustrzanek sprzed kilku lat. Również w słabym oświetleniu system radzi sobie nie najgorzej, chociaż przede wszystkim jest to zaleta skutecznej lampki asystującej AF.

W testowanym Panasonicu zastosowano system stabilizacji optycznej Mega O.I.S., który dostępny jest w wybranych obiektywach – również w tym dołączonym do zestawu. Stabilizacja pracować może w trzech trybach:

• w pierwszym ustawieniu działa w sposób ciągły, czyli nie tylko podczas wykonywania zdjęcia, ale również w trakcie podglądu sceny,
• w drugim aktywowana jest dopiero po naciśnięciu spustu migawki,
• w trzecim natomiast jej działanie ograniczone jest do korekcji drgań pionowych, co jest przydatne np. podczas fotografowania obiektów w ruchu, samochodów itp.

Skuteczność systemu Mega O.I.S. można okreslić jako standardową, nie odbiegajacą od możliwości oferowanych przez konkurencję. Przy okazji omawiania zastosowanego mechanizmu stablizacji, należy zwrócić uwagę na dość duży poziom generowanego przez niego hałasu. W spokojnych, wyciszonych warunkach, dźwięk pracującego systemu O.I.S. można usłyszeć nawet z odległości wyciągniętych ramion.

Pod względem prędkości zdjęć seryjnych Panasonic Lumix DMC-G10 porównywalny jest z dostępnymi obecnie na rynku amatorskimi lustrzankami. Z poziomu menu aparatu dostępne są trzy ustawienia szybkości wykonywania serii fotografii: wolniejsze tryby 2 i 2,6 kl./s z podglądem na ekranie oraz najszybszy 3,2 kl./s pozbawiony tej możliwości. Bufor w aparacie pozwala zmieścić do siedmiu zdjęć w formacie RAW przed ich zapisaniem na karcie.

Matryca

Aparat wyposażono w sensor obrazowy typu Live MOS o efektywnej liczbie pikseli równej 12,1 miliona. Matryca posiada charakterystyczne dla systemu Mikro 4/3 wymiary fizyczne 17,3 x 13 mm, co daje około dwukrotnie mniejszą powierzchnię w porównaniu z matrycami APS-C stosowanymi w amatorskich lustrzankach oraz konkurencyjnych aparatach bezlusterkowych produkcji Sony i Samsunga. Połączenie wysokiej rozdzielczości z małą powierzchnią sensora obrazowego może skutkować zwiększonym poziomem szumu cyfrowego na wysokich czułościach ISO. Czy tak jest również w przypadku Panasonica DMC-G10? Poniżej prezentujemy próbki wykonane na poszczególnych, dostępnych w aparacie ustawieniach czułości:

ISO 100, RAW
ISO 100, JPEG
ISO 200, RAW
ISO 200, JPEG
ISO 400, RAW
ISO 400, JPEG
ISO 800, RAW
ISO 800, JPEG
ISO 1600, RAW
ISO 1600 JPEG
ISO 3200, RAW
ISO 3200, JPEG
ISO 6400, RAW
ISO 6400, JPEG

O ile na ISO 100 i 200 obraz jest bardzo dobrej jakości, to już przy ustawieniu czułości na wartość 400 pojawia się silne zaszumienie, szczególnie widoczne w cieniach. Przy ISO 800 szumy stają się bardzo widoczne również w jasnych partiach zdjęcia, natomiast ciemne obszary stają się praktycznie kolorowymi plamami. Jakość zdjęć wykonanych na ISO 1600 jest bardzo niska, na granicy użyteczności, natomiast wszystkie wyższe czułości są absolutnie nie do przyjęcia. Oczywiście poziom szumów jest niższy niż w aparatach kompaktowych, nawet tych z górnej półki, jednak przepaść dzieląca pod tym względem G10 od konkurencyjnych systemów opartych na matrycach APS-C (Sony NEX, Samsung NX) jest ogromna. Wytłumaczeniem jest mniejszy rozmiar fizyczny matrycy, jednak można przecież zachować podobny rozmiar pojedynczego piksela, zmniejszając gęstość upakowania elementów światłoczułych na matrycy. 8 megapikseli w aparacie tej klasy byłoby zupełnie wystarczającą wielkością, a jakość zdjęć z pewnością by na tym zyskała.

Obiektyw w zestawie

Obiektywy, które producenci dodają do aparatów w zestawie, nie oferują z reguły szczególnie wysokich możliwości optycznych. Nie inaczej jest w przypadku dołączonego do Lumixa G10 obiektywu G VARIO. Zakres ogniskowych 14–42 mm jest standardowy i odpowiada ekwiwalentowi 28–84 mm dla filmu 35 mm. Typowa jest również maksymalna dostępna jasność wynosząca od f/3.5 dla najkrótszej ogniskowej, do f/5.6 dla najdłuższej. Podobnie zatem, jak w przypadku innych "kitowych" obiektywów, fotografując przy słabym oświetleniu zastanym będziemy musieli mocno uważać, jeśli nie dysponujemy wysokimi (co najmniej 1600) użytecznymi czułościami ISO w aparacie, o które w Lumixie DMC-G10 jest trudno, co pokazaliśmy na poprzedniej stronie. W scenach nieruchomych pomóc sobie możemy zastosowaną w G VARIO 14-42 stabilizacją optyczną, jednak pamiętać należy, że nie zamrozi ona ruchu i fotografowane osoby wciąż mogą wyjść nieostre. Warto dla takich zastosowań uzbroić nowego Lumixa w jasny obiektyw stałoogniskowy taki jak np. Panasonic 20mm f/1.7.

Jakość optyczną obiektywu G VARIO 14-42 mm f/3.5-5.6 ASPH. MEGA O.I.S. można określić jako przeciętną. W centrum kadru obraz jest względnie ostry i pozbawiony wyraźnie widocznych wad optycznych, jednak sytuacja w rogach zdjęcia, na niektórych kombinacjach ogniskowej i przysłony, bywa nieciekawa. Poniżej prezentujemy zestawienia wycinków z centrum i rogów fotografii wykonanych na różnych ogniskowych, przy największych dostępnych otworach przysłony.
 

	centrum kadru	róg kadru
Ogniskowa 14 mm, f/3.5
Ogniskowa 22 mm, f/4.4
Ogniskowa 36 mm, f/5.3
Ogniskowa 42 mm, f/5.6

Aberracja chromatyczna w obiektywie występuje na umiarkowanym, stosunkowo niskim poziomie. Najbardziej zauważalna jest na najdłuższej ogniskowej w pewnej odległości od centrum kadru. Poniżej prezentujemy przykłady najsilniejszych uzyskanych przez nas aberracji chromatycznych:

Ogniskowa 14 mm, f/3.5, okolice rogu kadru
Ogniskowa 21 mm, f/4.3, wycinek z umiarkowanej odległości od rogu kadru
Ogniskowa 28 mm, f/4.8, wycinek z umiarkowanej odległości od rogu kadru
Ogniskowa 31 mm, f/5.0, wycinek z umiarkowanej odległości od rogu kadru
Ogniskowa 36 mm, f/5.3, wycinek z umiarkowanej odległości od rogu kadru
Ogniskowa 42 mm, f/5.6, okolice rogu kadru

 

 

Filmowanie

Tym, co odróżnia Lumixa G10 od starszego modelu G1 jest możliwość rejestracji sekwencji wideo. Zapisywane w formacie Motion JPEG filmy można nagrywać w rozdzielczości 1280 x 720 pikseli (jakość HD) przy prędkości 30 klatek na sekundę. Dostępne są również niższe rozdzielczości: panoramiczne 848 x 480 oraz klasyczne 640 x 480 i 320 x 240 pikseli. Pewnym rozczarowaniem jest jakość dźwięku, który rejestrowany jest jedynie monofonicznie, a do tego producent nie przewidział możliwości podłączenia zewnętrznego mikrofonu. Na plus nowego Lumixa można jednak zaliczyć udostępnienie w opcjach funkcji redukcji szumów wytwarzanych przez wiatr. W celu oglądania zarejestrowanych filmów HD możliwe jest podłączenie Panasonica G10 do telewizora za pomocą złącza HDMI, jednak należy zaopatrzyć się w odpowiedni kabel, gdyż producent nie dołączył go do zestawu.

Poniżej prezentujemy przykładowe filmy zarejstrowane Lumixem DMC-G10: 

 

 

 

Podsumowanie

Ocena testowanego Panasonica Lumix DMC-G10 przysparza pewnych trudności, gdyż nie jest to aparat, który można by jednoznacznie potępić lub pochwalić. Z pewnością jest bardzo wygodny w obsłudze, co więcej, udało się w jego przypadku połączyć oczekiwania pod względem funkcjonalności zarówno użytkowników zaawansowanych, jak i tych zupełnie początkujących. Z drugiej strony jednak, jakość zdjęć na wysokich poziomach czułości zdecydowanie odbiega od tego, czego można by oczekiwać od aparatu wyposażonego w matrycę podobną do stosowanych w lustrzankach. Poziom szumu cyfrowego jest zbliżony do tego, jaki generowały lustrzanki systemu Cztery Trzecie kilka lat temu, a który już wtedy poddawany był krytyce. Aparat pod tym względem nie wytrzymuje konkurencji z zarówno najtańszymi lustrzankami, jak i kompaktami z wymienną optyką produkcji Sony i Samsunga. Tym, co poprawia nieco sytuację Panasonica G10 jest jednak jego przynależność do systemu Mikro 4/3 i wynikająca z niej duża dostępność optyki. Niedostatki matrycy aparatu można zrekompensować doborem odpowiedniego obiektywu z oferty nie tylko Panasonica, ale również i Olympusa. Chociaż w ogólnym rozrachunku udało się znaleźć więcej zalet niż wad, to na ocenę aparatu znaczny wpływ miała niska jakość obrazu na wysokich czułościach ISO.

 

Ocena końcowa: 3.5

(w skali: 1–6)

 

 Zalety:

• solidna budowa aparatu przy zachowaniu niskiej wagi
• przejrzyste menu i łatwość obsługi
• sprawny tryb inteligentnej automatyki
• kompatybilność sprzętu oraz duży wybór akcesoriów i optyki
• dobra jakość ekranu LCD
• tryb "CUSTOM"
• automatyczne powiększenie podglądu po włączeniu manualnego ostrzenia
• dobra jakość obrazu na niskiej czułości ISO

Wady:

• bardzo wysoki poziom szumów na czułościach od ISO 400
• bardzo niska jakość obrazu w wizjerze elektronicznym
• dźwięk mono
• brak możliwości podłączenia zewnętrznego mikrofonu

  

Aparat do testu wypożyczyła firma Panasonic Polska

 

Galeria zdjęć

1/100s, f/4.1, ISO 1600, 18 mm, RAW	1/13s, f/4.7, ISO 800, 26 mm, JPEG	1/15s, f/4.1, ISO 200, 19 mm, RAW
1/500s, f/5.6, ISO 100, 14 mm, JPEG	1/250s, f/5.6, ISO 100, 14 mm, JPEG	1/50s, f/5.4, ISO 400, 37 mm, RAW
1/320s, f/4.5, ISO 100, 14 mm, RAW	1/100s, f/4.5, ISO 100, 19 mm, RAW	1/320s, f/4, ISO 200, 18 mm, JPEG
1/1000s, f/5.6, ISO 100, 34 mm, JPEG	1/1300s, f/4.5, ISO 200, 14 mm, JPEG	1/400s, f/5.6, ISO 100, 42 mm, JPEG
1/800s, f/4.5, ISO 100, 14 mm, RAW	1/1600s, f/6.3, ISO 1600, 14 mm, RAW	1/1600s, f/6.3, ISO 800, 14 mm, RAW

* Wszystkie zdjęcia w formacie RAW wykonane podczas testu zostały wywołane za pomoca programu Adobe Photoshop Lightroom 3.2. Pozostałe zdjęcia (JPEG) zostały wykonane przy domyślnych ustawieniach aparatu.