Polskie sumo - wystawa Katarzyny Sagatowskiej

Właściwie to nie ma najmniejszego znaczenia, ile wiemy o sumo. Fascynuje masa, którą operują zawodnicy. Tyle o nich zwykle wiemy – wielkie ciała, miażdżący ciężar i objętość. Katarzynie Sagatowskiej udało się je upodmiotowić, odkryć za nimi człowieka, pokazać, że sumo to sport, w którym ważna jest myśl, strategia. Poruszanie taką masą wymaga szczególnej precyzji ruchu, nie siła bezwładu jest tu decydująca, a zadziwiająca zwinność.
Trzeba być odważnym, by podejść do takiego tematu, na pierwszy rzut oka odrzucającego. Fizyczność zahaczająca o fizjologię – zdumiewające, że podeszła do niej kobieta. Rozważania o sztuce kobiecej zazwyczaj prowadzą donikąd, również w dziedzinie fotografii. Nie można dopatrzeć się różnic w dziełach artystycznych ze względu na płeć autorów. Tworzenie wystaw sztuki kobiet może jedynie mieć znaczenie statystyczne, feministyczne, nie przynosi merytorycznego uzasadnienia dla takich prezentacji. Są jednak sytuacje, w których po prostu odmienna płeć – kobiet wobec mężczyzn lub odwrotnie – daje inną perspektywę, można przystąpić do pracy z innym doświadczeniem, inną aurą emocjonalną. Zdaje się, że coś takiego pomogło Sagatowskiej pokazać sumitów nie przez pryzmat walki, a pociągającego wysiłku, decyzji o kolejnym ruchu, skupienia, czytania przeciwnika z twarzy. W rezultacie stworzyła kilka ikon w przedstawieniach sumo, dalece odbiegających od obrazów-relacji sportowych w tej konkurencji. Podążając za impulsem, jaki dała informacja o rosnącej popularności sumo w Polsce, poszła własną, indywidualną drogą, stworzyła markę "Sagatowska".

Monika Piotrowska, kurator wystawy

Więcej informacji można znaleźć na stronie www.profotografia.pl.

Fot. Katarzyna Sagatowska

Fot. Katarzyna Sagatowska

Od autorki:

Cykl "Polskie sumo" jest w pewnym sensie nawiązaniem do mojej serii fotografii baletowych prezentowanych pod tytułem "Szkoła". Zainteresowanie ciałem i obserwacja jego możliwości w warunkach ekstremalnych były dla obydwu materiałów punktem wyjścia.

Sumo zaintrygowało mnie od chwili, kiedy po raz pierwszy usłyszałam od znajomego dziennikarza sportowego, że ta tradycyjna japońska dyscyplina staje się coraz bardziej popularna w naszym kraju, a polscy sumici zdobywają wiele medali na mistrzostwach świata i Europy.

W serii fotografii "Polskie sumo" przedstawiam portrety wybitnych polskich sumitów oraz subiektywną wizję natury i istoty sumo, jego fascynującą dynamikę, która wymaga szczególnego podejścia do czasu, koncentracji i szybkości, gdyż jedna walka może trwać tylko kilka czy kilkanaście sekund.

Fot. Katarzyna Sagatowska

Fot. Katarzyna Sagatowska

Katarzyna Sagatowska (ur. 1973)
Absolwentka Politechniki Warszawskiej (1999), Europejskiej Akademii Fotografii w Warszawie (2005) oraz Instytutu Twórczej Fotografii czeskiego Uniwersytetu Śląskiego w Opavie (2010). Współzałożycielka Stowarzyszenia Dom Fotografii. Zdobyła pierwsze nagrody w konkursach fotograficznych Newsreportaż 2003, Urzędu Miasta Krakowa 2004 i National Geographic Traveler 2009. Miała indywidualne wystawy w Warszawie: Galeria Luksfera (2004, "Szkoła" i 2009, "Polskie sumo"), Pałac Kultury i Nauki (2005, "Pałac x 3"), Galeria Kuluary przy Galerii Studio (2005, “Rower Power") i w Krakowie: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha (2010, "Polskie sumo"). Brała udział w polsko-niemieckim projekcie “The promised City", Warszawa-Berlin-Mumbaj 2010 oraz licznych wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą. 

Przeczytaj wywiad z Katarzyną Sagatowską