Poradnik: Fotografujemy nasze sportowe pasje

Główne założenia sesji

Kluczem do uchwycenia na zdjęciach rzeczywistego charakteru naszej pasji jest wydobycie z nich esencji cech nie tylko dla niej charakterystycznych, ale przede wszystkim tych, które najbardziej nas pociągają. Boks to  dyscyplina kojarząca się z siłą, sportową złością, a nawet odrobiną agresji – utrzymywanej w ryzach przez samych walczących. Fotograf cechy te może "wyłuskać" i pokazać na zdjęciach. 

 

Ogniskowa 70 mm Ekspozycja 1/160 s, f/2.8, 640 ISO

Elementami bardzo kojarzącymi się z boksem, choć jednocześnie krytykowanymi są złość i agresja. Zadaniem fotografa jest wychwycenie momentów, w których emocje te ujawniają się i pokazanie ich w sposób jak najbardziej sugestywny. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Taki, a nie inny wybór ogólnej tematyki sesji sprawia, że fotograf musi odpowiednio wcześniej przemyśleć formułę sesji. Praktyka pokazuje, że wykonanie zdjęć bez planu po prostu by się nie powiodło. W naszym przypadku zdjęcia miały przedstawiać trening zawodników w jednym z krakowskich klubów bokserskich. Odpowiednia formuła materiału fotograficznego może wzmocnić lub osłabić siłę przekazu kadrów, a także zwiększyć lub zmniejszyć autentyczność tego, co będzie widać na zdjęciach. Jest to więc kwestia niezwykle istotna – zwykły trening może na zdjęciach wyglądać jak walka na śmierć i życie, ale również jak piknik połączony ze spotkaniem znajomych, tak więc nie należy tego problemu lekceważyć.

Istotne jest to, że często na zdjęciach dokumentujących nasze pasje zmuszeni jesteśmy pokazać coś nieco innego niż w rzeczywistości. I tak w omawianym przypadku spokojny trening staje się walką, a wysiłek malujący się na twarzach ćwiczących przejawem agresji. I to nawet nie, dlatego że chcemy "podkręcić" klimat sesji, lecz aby naprawdę pokazać naszą pasję, musimy spróbować dotrzeć do tego, co tkwi w osobie, która tę pasję pielęgnuje. A są to często rzeczy mocno ukryte.
 

Fotografowanie trenujących i walczących pięściarzy tylko na pozór jest banalnym zadaniem. Oprócz problemów czysto fotograficznych, takich jak oświetlenie, kompozycja itd. podczas sesji pojawią się także rozmaite wyzwania praktyczne, np. jak wykonać dobre zdjęcie i jednocześnie nie wpakować się któremuś z walczących pod nogi czy też w zasięg ciosu. W uniknięciu bezpośredniego kontaktu z rozpędzoną rękawicą bardzo pomaga teleobiektyw, lecz nie zawsze można go użyć. (Fot. Jarosław Zachwieja)

 

Realizując sesję, której tematem jest sportowa pasja, możemy przygotować zdjęcia stanowiące formę "parareportażu" – wyglądające, jak kadry wyjęte z fotoreportażu, jednak nie będące nim, bo nie opowiadają żadnej konkretnej historii. Tematem ma być sama dyscyplina, lecz już niekoniecznie portretowani ludzie. Dodatkową zaletą takiego rozwiązania jest efekt psychologiczny, jaki zdjęcia reportażowe wywołują na oglądających – odbiorca spodziewa się, że temat poruszany przez fotografa może nieść ze sobą duży ładunek emocjonalny i odpowiednio nastraja się do jego odbioru. Fotografia często bywa areną swoistej gry pomiędzy fotografem i widzem. Takie właśnie założenie możemy przyjąć: pokazać rzeczywiste sportowe emocje występujące w umiarkowanym natężeniu, lecz w taki sposób, aby w oczach odbiorcy uległy one intensyfikacji.
 

Ogniskowa 78 mm Ekspozycja 1/125 s, f/2.8, 640 ISO

Boks jest sportem walki, sportem kontaktowym i pomimo usilnych prób pięściarzy, nawet podczas treningów emocje potrafią dojść do głosu. Zadaniem fotografa jest uchwycenie tych chwil i pokazanie ich w odpowiedni sposób. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Tak nakreślone zadanie angażuje fotografa praktycznie na każdym etapie. Musi on dobierać wszystkie elementy zdjęć – konceptualne, kompozycyjne, techniczne, obróbkę, sposób prezentacji itd. – ściśle pod kątem tematu i tego, co chce pokazać. Inaczej się nie uda.

[kn_advert]

Otoczenie – ważny element dla klimatu zdjęć

Miejsce sesji niekoniecznie musi być przykładem standardowej bokserskiej infrastruktury treningowej. Może to być choćby - jak w naszym przypadku - sala zorganizowana w starym magazynie, odznaczająca się niesłychanie nastrojowym wyglądem. Z punktu widzenia tematyki sesji stanowi ona prawdziwy skarb – odrapane ściany z widocznymi gdzieniegdzie na nich plamami i grzybem, widoczne pod sufitem stalowe belki konstrukcyjne, stare lampy i wentylatory oraz ogromne okna tworzyły klimat, którego nie powstydziłby się niejeden plan filmowy. Wszystko to idealnie pasuje do tego, co mieliśmy za zadanie pokazać.
 

Ogniskowa 35 mm 1/100 s, f/2.8, 640 ISO

Sala stanowiąca miejsce treningów może znakomicie wpłynąć na nastrój zdjęć. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Miejsce dobre pod względem klimatu i z punktu widzenia ćwiczących nie musi być idealne pod względem oświetleniowym – i zazwyczaj nie jest. Tak właśnie było w naszym przypadku. Wprawdzie wspomniane już duże, dość zabrudzone okna wpuszczały do środka zaadaptowanego magazynu dostatecznie dużo światła, lecz rozkładało się ono dość nierównomiernie. Przy samym oknie było ono bardzo intensywne i kontrastowe, a w głębi sali znacznie słabło i rozpraszało się. Kluczowym problemem fotograficznym było znalezienie sobie odpowiedniego punktu widzenia oraz fotografowanie ćwiczących i walczących pięściarzy, gdy znajdowali się oni mniej więcej w połowie głębokości pomieszczenia. Ci zaś, ponieważ nie mogli być przez nas w żaden sposób kontrolowani, podczas treningu przemieszczali się wszędzie. Kluczowe było więc odpowiednie wyczucie momentu i wspomaganie trybem seryjnym, który w przypadku używanego przez nas aparatu wynosił naprawdę dużo, bo do 11 klatek na sekundę.

W trakcie sesji przydatne mogą się okazać też rozmaite rekwizyty bokserskie – rękawice, worki, gruszki treningowe, kaski itd. Zdjęcia je przedstawiające mogą pełnić rolę przebitek naszego parareportażu, ale również ważnego uzupełnienia zdjęć przedstawiających samych walczących. Innymi słowy - wzbogacić nastrój ujęć.

 

Perspektywa i punkt widzenia

Niezwykle ważnymi elementami związanymi z kompozycją zdjęć są perspektywa i punkt widzenia. Jest tak nie tylko ze względów kompozycyjnych i formalnych, ale też treściowych. Umieszczenie aparatu w odpowiednim miejscu może podkreślić i wzmocnić temat zdjęcia, pokierować uwagą oglądającego, zwiększyć dynamikę, ukształtować w odpowiedni sposób relację pomiędzy bohaterem zdjęcia a jego otoczeniem i na wiele innych sposobów przyczynić się do zwiększenia wartości zdjęcia. Sposoby wykorzystania tego elementu kompozycyjnego omówimy poniżej na kilku przykładach. Są one też widoczne na publikowanych w obrębie tego artykułu i w galerii fotografiach.
 

Ogniskowa 35 mm Ekspozycja 1/60 s, f/2.8, 640 ISO

Fotografowanie walczących, a nawet trenujących zawodników z dołu i z góry daje w efekcie zdjęcia o wzmocnionej dynamice. Bardzo efektowne, a przy tym niosące spory ładunek emocjonalny. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Jednym z najprostszych, a przy tym bardzo skutecznych sposobów wykorzystania punktu widzenia aparatu do kierowania nastrojem sceny jest fotografowanie zza pleców jednego z walczących. W takim ujęciu widać twarz jego przeciwnika skupioną na rywalu. Wyraz oczu i malująca się na twarzy "bojowa koncentracja" sprawiają, że wykonanie udanego zdjęcia jest wówczas niezmiernie proste.

Klasyczne ujęcie przedstawiające obydwu walczących z boku doskonale sprawdzi się, gdy fotografia przedstawia moment zadawania ciosu lub ułamek sekundy wcześniej. Oglądający zdjęcie ma w takiej sytuacji poczucie uczestnictwa w walce i emocje towarzyszące pięściarzom stają się też jego udziałem.

Bokserów trenujących z przyrządami znakomicie fotografuje się pod pewnym kątem z góry lub z dołu obiektywem szerokokątnym. Owocuje to niesłychanie dynamicznymi kadrami o dużym ładunku emocjonalnym. Gdy na twarzach pięściarzy maluje się zawziętość i koncentracja, zdjęcia będą niemalże kipiały gotową do wyzwolenia w każdej chwili energią.
 

W praktyce uzyskanie tego typu perspektywy wymaga często dość radykalnej zmiany punktu widzenia – chleb powszedni każdego doświadczonego i niepozbawionego kreatywności fotografa. (Fot. Jarosław Zachwieja)

Opisywane techniki fotograficzne należą do dość zróżnicowanych i dlatego wymagają użycia różnorodnej optyki. Przedstawienia użytego podczas sesji sprzętu dokonamy na następnej stronie tego artykułu.

Realizacja zdjęć

Tak jak już wspomnieliśmy, sesja zdjęciowa wymagała od nas uważnego doboru sprzętu. Po krótkim zastanowieniu i przyjrzeniu się lokalizacji, w której przyszło nam fotografować, postanowiliśmy nie używać oświetlenia błyskowego. Częściowo miała na to wpływ konieczność wykonywania zdjęć w trybie seryjnym, po części zaś pomysł wykorzystania kontrastowego oświetlenia naturalnego do określonych celów, o których piszemy w dalszej części tego tekstu. Aparatem użytym do realizacji zdjęć była lustrzanka małoobrazkowa, a optyką wybraną do tego zadania przez Autorkę zdjęć były obiektyw stałoogniskowy 35 mm f/2 oraz znany i lubiany telezoom 70-200 mm f/2.8, wspomagane sporadycznie standardowym obiektywem zmiennoogniskowym 24-70 mm f/2.8. Zdjęcia z planu wykonane zostały – tradycyjnie już – aparatem reporterskim z obiektywem 17-55 mm f/2.8.
 

Istotne detale i oświetlenie sceny

Warunki oświetleniowe panujące w sali gimnastycznej, w której realizowaliśmy sesję były dobre dla trenujących, lecz niekoniecznie dla fotografującej. Kiedy jednak oswoiliśmy się już z oświetleniem i przekonaliśmy, że używany sprzęt znakomicie radzi sobie z tonalnością sceny nawet przy nieco (choć nie za bardzo) podwyższonej czułości ISO, panujące na miejscu warunki otworzyły przed nami ciekawe możliwości.
 

Ogniskowa 35 mm 1/100 s, f/2.8, 640 ISO

Gdy rozpoczęła się sesja, bokserzy byli już dobrze rozgrzani trwającym od pewnego czasu treningiem. W połączeniu z kontrastowym oświetleniem sprawiło to, że na zdjęciach wspaniale zarysowana została wyraźna muskulatura pięściarzy i pot na ich ciele – detale kojarzące się znakomicie z walką i agresją. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Kontrastowe oświetlenie sceny - zarówno na zdjęciach barwnych, jak i czarno-białych - pozwala podkreślić ważne dla tematyki zdjęć detale, takie jak wyraz twarzy walczących, sportową złość widoczną w ich spojrzeniu, ostre rysy twarzy i napięte mięśnie, a także co bardziej chropowate szczegóły otoczenia. Wszystko to bardzo dobrze wpływa na klimat zdjęć, czyniąc go bardziej "ostrym", a same fotografie wizualnie agresywnymi. Efekt taki będzie znacznie trudniejszy (jeśli nie wręcz niemożliwy) do osiągnięcia, jeżeli oświetlenie sceny będzie wyrównane, a światło bardziej rozproszone.

 

Dynamiczne kadrowanie

W przypadku sesji, której tematem jest boks na zdjęciach musi pojawić się element dynamiki. Przede wszystkim stanowi ona naturalny element tej dyscypliny sportu – boks jest kontaktowy, szybki i widowiskowy, zatem tak też powinno się go pokazywać. Ponadto dynamiczne ujęcia znakomicie wzmacniają wszystkie uwidocznione na zdjęciach skrajne emocje, w tym również te, które nas interesują.
 

Ogniskowa 70 mm Ekspozycja 1/50 s, f/2.8, 640 ISO

Kontrolowane poruszenia obrazu to jeden z zabiegów zwiększających dynamikę kadru i wprowadzających do zdjęcia wrażenie niepokoju, złości i gniewu. Korzystając z niego należy uważać, aby aparat miał prawidłowo ustawiony focus – zdjęcie nie może być jednocześnie poruszone i rozmyte. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Jak zwiększyć dynamikę ujęć w sportach walki? Techniki są proste i skuteczne. Oprócz wspomnianego już na poprzedniej stronie fotografowania z szerokiego kąta – czemu towarzyszy też efektowne, lekkie zniekształcenie tła – i stosowania nietypowej perspektywy, fotograf powinien starać się też uchwycić odpowiednie momenty: chwile zadawania ciosów, uniki, bloki, odskoki, doskoki i zwarcia.

Innym sposobem na zwiększenie dynamiki zdjęć jest stosowanie nieco dłuższych niż sugerowałaby sytuacja czasów naświetlania. Pozwala to uchwycić bardzo szybko przemieszczające się kończyny zawodników (głównie pięści) w postaci lekko rozmytej.
 

Stosunkowo niewielkie rozmiary sali gimnastycznej sprawią, że fotograf będzie miał dość ułatwione zadanie – przy bardziej dynamicznych sparingach ćwiczy wówczas na raz tylko jedna para pięściarzy. Niemniej jednak zawsze trzeba kontrolować, co się dzieje w tle, tak aby inni ludzie i wyposażenie tego miejsca stanowiły urozmaicenie scenerii, a nie element komiczny czy odwracający uwagę. (Fot. Jarosław Zachwieja)

 

Dynamika i naturalność to właśnie te elementy, które sprawiają, że pomimo wszelkich trudności fotograf musi je wykonywać "na żywo" – bez ustawiania bokserów oraz bez możliwości poproszenia ich o to, aby na chwilę "zamrozili" cios. Wszelkie próby wykonania tego typu zdjęć okażą się dawać bardzo nienaturalnie wyglądające efekty. Znacznie bardziej użyteczne są klasyczne techniki reporterskie: aparat w ciągłym ruchu, krążenie wokół ćwiczących, stałe kontrolowanie punktu ostrości i tego, co się dzieje w tle.

[kn_advert]

Kontrolowany nieporządek w kadrze

Ostatnim, ważnym elementem kompozycyjnym zdjęć mających w zamierzeniu przedstawiać sportową złość jest – paradoksalnie – łamanie pewnych elementarnych zasad dotyczących porządku w kadrze. Umyślne przekrzywianie aparatu o kilka stopni w lewo lub w prawo, ciasne i czasem nie do końca precyzyjne kadrowanie, zakrzywianie perspektywy poprzez opuszczanie aparatu – wszystko to w przypadku tego typu sesji nie jest objawem niedbałości fotografa, lecz celowym działaniem zwiększającym dynamikę ujęć oraz czyniącym kadry bardziej drażniącymi zmysły estetyczne oglądających.
 

Ogniskowa 35 mm Ekspozycja 1/100 s, f/2.8, 640 ISO

Część z wykonanych podczas sesji zdjęć odznacza się charakterystycznymi cechami, które w przypadku wielu rodzajów fotografii mogłyby zostać uznane za objawy łamania podstawowych reguł kompozycyjnych, jednak w tym konkretnym przypadku stosowane są rozmyślnie jako element zwiększający dynamikę scen. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Sposób fotograficznego myślenia, który doprowadzi do powstania udanych kadrów oparty jest na kilku prostych zasadach. Pierwsza z nich dotyczy obecności w kadrze linii krzywych, które użyte rozmyślnie wprowadzają do zdjęć element dysonansu i zwiększają ich dynamikę – jest to bardzo stara zasada stosowana od wielu setek lat jeszcze przez malarzy i innych twórców sztuk wizualnych. Druga odnosi się do ciasnego kadrowania, niekiedy doprowadzającego do wycięcia ze sceny dolnych części nóg zawodników. W tym przypadku celem jest dążenie do uniknięcia tzw. horror vacui – negatywnego oddziaływania na kompozycję obrazu dużych, pustych przestrzeni, jakie pojawiłyby się przy szerszym kadrowaniu. Ponadto warto sobie zdać sprawę z tego, że praktycznie wszystkie zdjęcia, których tematyką są silne emocje, będą w naturalny sposób koncentrować się na człowieku i jego twarzy. To z kolei wymaga, aby ta ostatnia zajmowała ważne miejsce w kadrze.

Postprodukcja i selekcja

Wykonane podczas treningu zdjęcia nie będą miały tak dużej siły wyrazu i nie pokażą interesujących nas emocji w takim stopniu, jak byśmy tego chcieli, jeżeli nie zostaną odpowiednio przygotowane do prezentacji. Wszystkie fotografie należy zapisać w formacie RAW, co umożliwi ich bezpieczną i bardzo szczegółową postprodukcję. Również nisko ustawiona w trakcie sesji czułość ISO (w przypadku używanego aparatu trudno było mówić o jakichkolwiek różnicach w czystości obrazu i jego rozpiętości tonalnej do wartości tego parametru wynoszącej 1600 ISO włącznie) pozwoli dokonać swobodnej korekty tonalnej i barwnej.

 

Agresywna tonalność i kolorystyka

Zasadniczy temat sesji – czyli boks jako pasja – wymaga bardzo zdecydowanej oprawy wizualnej. Z tego powodu, jak już pisaliśmy na poprzedniej stronie, korzystne jest kontrastowe oświetlenie całej sceny. W postprodukcji fotograf może ten efekt jeszcze nieco wzmocnić. Agresywnej tematyce zdjęć powinna towarzyszyć równie agresywna forma przekazu.
 

Ogniskowa 75 mm Ekspozycja 1/125 s, f/2.8, 640 ISO

Zintensyfikowana tonalność sceny i jej silna kolorystyka w połączeniu z wyrazem twarzy boksera krótką chwilę po zakończonej serii treningowej tworzy kombinację bardzo silnie oddziałującą na wyobraźnię widza. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Zasadniczo prezentowany temat nadaje się do pokazania zarówno w czerni i bieli, jak i w wersji kolorowej. W obydwu przypadkach oczywiście środki wyrazu są nieco inne. W przypadku klasycznej postaci czarno-białej kluczowymi elementami są kontrast i agresywna tonalność zdjęć – zwłaszcza tych, w których sąsiadują ze sobą skrajnie odmienne naświetlone obszary. W przypadku zdjęć barwnych należy dołączyć do tego również edycję kolorystyczną. Sprzyjają temu silne, zdecydowane barwny ważnych dla tematyki zdjęć rekwizytów: rękawic bokserskich, kasków, przyrządów treningowych, a czasem też ubrań. Wszystko to w połączeniu z wyraźnie wzmocnionymi odcieniami skóry ćwiczących daje bardzo dobre efekty.

 

Efekty i zabiegi wizualne

Warto także stosować rozmaite zabiegi o charakterze efektowym. Ich zadaniem jest podkreślenie formy fotografii bądź skoncentrowanie uwagi oglądającego na określonych elementach zdjęcia.
 

Ogniskowa 32 mm Ekspozycja 1/60 s, f/2.8, 640 ISO

Widoczna na zdjęciu ciemna winieta pomaga skoncentrować uwagę oglądającego na centralnej części kadru – dwóch walczących ze sobą mężczyznach. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Pierwsze z wymienionych powyżej zadań spełnia chociażby efekt ziarna dodawany do fotografii czarno-białych. Zdjęcia wykonane w takich warunkach jak podczas tej sesji nowoczesnym aparatem odznaczają się praktycznie brakiem jakichkolwiek szumów i zakłóceń. Jednak w przypadku kadrów czarno-białych, a zwłaszcza mających imitować sportową fotografię reportażową, klasyczne ziarno typowe dla starych filmów wysokoczułych jest bardzo pożądane i sprawia świetne wrażenie. Warto je dodać za pomocą programu graficznego.

Z kolei koncentracji uwagi oglądającego na centralnej części kadru i "domknięciu" zdjęcia służy pojawiająca się również w niektórych (zarówno barwnych, jak i czarno-białych) kadrach ciemna winieta. Jest to również element estetyczny zaczerpnięty z fotografii tradycyjnej, który w pewnych sytuacjach bardzo przydaje się do podkreślenia centralnej kompozycji zdjęć. Jego obecność w części z prezentowanych fotografii jest tak zauważalna, że możemy mówić tak naprawdę o czterech propozycjach stylistycznych: barwnej i czarno-białej z winietą oraz bez niej.

[kn_advert]

Początek i koniec jak w reportażu

Jak wspomnieliśmy na samym początku tego artykułu, wybraną przez nas formą realizacji prezentowanego tematu był parareportaż – czyli zdjęcia wykonane tak, jakby miały być częścią fotoreportażu. Oczywiście gdyby miały być one w pełni fotoreportażem, odznaczałyby się układem narracyjnym, miały wstęp, rozwinięcie i zakończenie składające się na pewną historię oraz odznaczałyby się wizualną spójnością. Tak nie jest, lecz nic nie stoi na przeszkodzie, aby w materiał ten wpleść coś nieco spokojniejszego, podsumowującego wszystkie zdjęcia. Coś, co w klasycznym reportażu doskonale nadawałoby się na jego zakończenie.
 

Ogniskowa 135 mm Ekspozycja 1/60 s, f/2.8, 640 ISO

Złość i agresja wyczerpują i podobnie wyczerpujący jest trening sportowca. Zdjęcie wykonane tuż po zakończeniu ćwiczeń doskonale to ilustruje i stanowi kadr zamykający całą kolekcję. (Fot. Marta Szczepaniak)

 

Oczywiście fotografia tego rodzaju nie musiałaby się znaleźć na końcu serii. Równie dobrze temat ten mogłoby otwierać statyczne ujęcie przedstawiające przyrząd treningowy ze znajdującymi się gdzieś w tle bokserami, zlokalizowanymi już w obszarze nieostrości (takie zdjęcia też zresztą powstały podczas tej sesji) albo ze zbliżeniem bokserskich rękawic wiszących na stojaku. Coś podobnego sprawdziłoby się również w charakterze uspokajającego przerywnika – zdjęcia pozwalającego oglądającemu nieco zwolnić i dać mu czas na refleksję. Niezależnie od tego, jak dynamiczna jest sesja i o jak silnych emocjach opowiadają zdjęcia, taki moment uspokojenia też może być potrzebny.

 

Zakończenie

To już wszystko, co mamy do powiedzenia Wam na temat fotografowania sportowych pasji. Przed zakończeniem lektury zapraszamy Was jeszcze do zapoznania się z pięcioma krótkimi poradami dla osób zainteresowanych wykonywaniem tego rodzaju zdjęć oraz do obejrzenia galerii na następnej stronie.

 

Pięć wskazówek dla fotografującego własne sportowe pasje:   1. Skup się na twarzy modela, ale nie przesadzaj ze zbliżeniami. Nośnikiem wszystkich towarzyszących danej dyscyplinie sportu uczuć i emocji u człowieka jest - jak w wielu innych przypadkach - twarz. Pamiętaj o tym, ale bierz też pod uwagę otoczenie modela. Staraj się, aby pasowało ono do tematyki sesji i ją podkreślało. 2. Staraj się przynajmniej w części zdjęć (jeśli tworzą one serie) umieszczać w kadrze zarówno sportowca, jak i obiekt jego zainteresowania. Uwaga sportowca bardzo rzadko bywa ukierunkowana "w powietrze" i prawie zawsze ma swój obiekt. Może być co najwyżej skierowana do wewnątrz - ale to też da się pokazać na zdjęciu. 3. Jeżeli w scenie stanowiącej ogólną tematykę sesji pojawia się jakiś przedmiot stanowiący symbol lub uosobienie danej dyscypliny, również go pokaż. W omawianym rodzaju fotografii symbole mogą pełnić bardzo ważną rolę. Odwołuj się jednak do bardzo czytelnych rekwizytów, nawet jeżeli ryzykujesz, że Twoje zdjęcia zaczną być kojarzone z popularnymi kampaniami społecznymi. Niezrozumienie ze strony odbiorcy byłoby jeszcze gorsze niż posądzenie o sztampowość. 4. Stosuj zdecydowane oświetlenie i rozwiązania edycyjne. Strona wizualna fotografii powinna pasować do jej tematu. Zdjęcie, którego tematem jest dynamiczna dyscyplina sportu, a które będzie charakteryzować się łagodnym oświetleniem i kolorystyką w najlepszym przypadku zmieni charakter na znacznie bardziej refleksyjny, a w najgorszym okaże się nieudane. 5. Nie wahaj się zagrać kontrowersyjnie w aspekcie formalnym zdjęcia. Tematyka, którą się zajmujesz może być kontrowersyjna. Jeżeli nietypowymi rozwiązaniami posłużysz się z głową i celowo, to istnieje bardzo niewielkie ryzyko, że efekt będzie niezgodny z przewidywaniami.

 

 

Galeria zdjęć

Poniżej prezentujemy jeszcze kilkanaście najciekawszych fotografii, spośród których dokonaliśmy wyboru kadrów, jakie mieliście okazję obejrzeć na poprzednich stronach tego artykułu. Wykonane one zostały aparatem małoobrazkowym z obiektywami 35 mm f/2, 70-200 mm f/2.8 oraz 24-70 mm f/2.8. Dokładne informacje na temat parametrów ekspozycji znajdziecie przy każdym ze zdjęć. Kliknięcie miniatury powoduje otwarcie w nowym oknie wersji ośmiokrotnie większej.
 

1/160 s, 75 mm, f/2.8, 640 ISO	1/160 s, 75 mm, f/2.8, 640 ISO	1/160 s, 78 mm, f/2.8, 640 ISO
1/160 s, 200 mm, f/2.8, 640 ISO	1/100 s, 35 mm, f/2.8, 640 ISO	1/50 s, 35 mm, f/2.2, 640 ISO
1/100 s, 35 mm, f/2.5, 640 ISO	1/60 s, 35 mm, f/2.2, 640 ISO	1/60 s, 78 mm, f/2.8, 640 ISO

Autorką zdjęć zamieszczonych w tym artykule jest Marta Szczepaniak.

Dziękujemy trenerowi i członkom Krakowskiemu Klubowi Bokserskiemu (boxing.org.pl) za pomoc w realizacji materiału zdjęciowego na potrzeby tego artykułu.

[kn_advert]