W kierunku lepszych zdjęć - trudne warunki oświetleniowe - relacja z warsztatów praktycznych w Kopalni Soli w Bochni

Miejscem zbiórki uczestników był bocheński szyb "Campi". Gdy wszyscy goście byli już w komplecie, zaczęliśmy w ośmioosobowych grupach zjeżdżać pod ziemię. Żelazna, kopalniana winda poruszająca się z dużą prędkością dostarczała sporo emocji. Tym, którzy mają tendencję do klaustrofobii, nie było łatwo – w środku było ciemno, a plecaki i torby fotograficzne wypełniały każdy wolny skrawek przestrzeni.

Nad naszym bezpieczeństwem czuwali przewodnicy oraz obsługa kopalni, więc bez większych przygód udało się wszystkim zjechać na głębokość 212 metrów pod ziemię. Następnie udaliśmy się w kierunku stacji elektrycznej kolejki podziemnej, która dowiozła nas do dawnej stajni Mysiur – docelowego rejonu kopalni. Jazda okrakiem przez wąskie tunele dostarczyła kolejnej dawki adrenaliny.

Oficjalne przywitanie uczestników miało miejsce w podziemnej sali konferencyjnej, gdzie główny prowadzący Marcin Woźniak przedstawił program warsztatów oraz wręczył materiały szkoleniowe. Przy kawie toczyły się rozmowy i zawiązywały znajomości. Niektórzy już robili pierwsze zdjęcia i przygotowywali sprzęt przed wyruszeniem w głąb sztolni.

Nasi goście zostali podzieleni na dwie grupy. Pierwsza z nich wraz Marcinem Woźniakiem miała okazję zająć się praktycznym wykorzystaniem światła zastanego oraz technicznymi aspektami fotografii w skąpym oświetleniu. Druga grupa wraz z Odysem Korczyńskim skupiła się na fotografii portretowej w tak nietypowych warunkach, z wykorzystaniem zarówno światła błyskowego, jak i zastanego.

Strona 1

Strona 2

Obu grupom nieustannie towarzyszyli przewodnicy, którzy przekazywali wiele ciekawych informacji o kopalni. Bocheńska żupa solna założona została w 1248 roku, a wydobycie trwało nieprzerwanie aż do 1990 roku. Pozyskiwanie soli w dawnych czasach było niezwykle niebezpieczne, wielu górników poniosło śmierć, a do najbardziej ryzykownych prac (wypalanie metanu) kierowano skazańców. Eksploatacja złóż przynosiła jednak ogromne zyski, a Żupa krakowska (w skład której wchodziła kopalnia w Bochni) podlegała bezpośrednio królowi. Z czasem wydobycie soli straciło na znaczeniu, w XX wieku zaniechano produkcji na skalę przemysłową, a w 1981 roku kopalnię wpisano do rejestru zabytków. Decyzją prezydenta RP w 2000 r. bocheńska żupa zyskała status Pomnika Historii. Trwają również starania o wpisanie jej na listę UNESCO.

Uczestnicy nie pozostawali obojętni na uroki kopalni i fotografowali wszystkie atrakcje, które mieliśmy możliwość zobaczyć.

Marcin Woźniak szczególnie uczulał przy tej okazji na zdradliwe właściwości źródeł światła, które można było spotkać na terenie kopalni. Problemem była spora kontrastowość scen, powodująca możliwość wystąpienia na fotografiach silnych przepaleń, a jednocześnie obszarów niedoświetlonych. Również kolory żarników lamp powodowały trudności, zwłaszcza, gdy dany obszar objęty był równocześnie zasięgiem światła halogenowego, fluorescencyjnego i żarowego. Przydatne okazywały się jasne obiektywy, aparaty umożliwiające korzystanie z wysokich czułości ISO oraz rejestrowanie zdjęć w formacie RAW, dla późniejszej korekty balansu bieli.

Strona 3

Grupa podążająca za Odysem Korczyńskim miała zadanie jeszcze trudniejsze. W pierwszej części prowadzonych przez niego zajęć, we wnętrzu komory kieratowej należało wykonać serię zdjęć portretowych towarzyszącym nam modelkom, wykorzystując jedynie światło zastane. Przydawał się pewny uchwyt aparatu, stabilizacja lub statyw. Trener uczulał, by zwracać uwagę na to, w jaki sposób światło wpływa na wygląd portretowanej osoby. Uczestnicy musieli nieustannie szukać miejsc, które nie tylko zapewnią dobre tło dla portretu, ale również będą odpowiednio oświetlone.

Następnie, w kaplicy św. Kingi rozłożone zostały statywy z lampami reporterskimi, z których, za pomocą radiowego wyzwalacza Fomei, mógł skorzystać każdy z uczestników. Ta część warsztatów miała wiele wspólnego z portretem studyjnym, przy czym dodatkowo nasi goście mieli możliwość wykorzystania w wykonywanych portretach ciekawego tła, które zapewniały wnętrze kopalni i wystrój kaplicy.

Po zakończeniu praktycznej części warsztatów czekał wszystkich ostatni wysiłek. Aby dostać się do restauracji w położonej na głębokości 248 metrów komorze Ważyn, należało zejść wydającymi się nie mieć końca drewnianymi schodami. Na miejscu uszczuplone siły zasilił obiad oraz, co ucieszyło niemal wszystkich oprócz kierowców, piwo. Na zakończenie prowadzący powiedzieli parę słów podsumowania i wręczyli certyfikaty ukończenia kursu. Pozostała już tylko ponowna wędrówka na powierzchnię, by po pracowitym dniu ocenić fotograficzne efekty.

Za uczestnictwo w warsztatach dziękujemy modelkom z agencji Rores Models.