czytano: 56982 razy
Canon PowerShot S120 – test aparatu kompaktowego
Rynek aparatów kompaktowych, wbrew pesymistycznym głosom pojawiającym się tu i ówdzie, wcale nie zamierza umierać, choć przeżywa spore przeobrażenia. Tam, gdzie niegdyś królowały aparaty proste i bardzo tanie, dzisiaj w najlepsze panoszą się smartfony i telefony komórkowe. Rozwija się natomiast rynek cyfrówek małych, ale bardziej zaawansowanych, kierowanych do wymagających fotografów. Jedną z takich konstrukcji jest testowany przez nas i dostępny w całkiem atrakcyjnej cenie Canon PowerShot S120. Czy skusi on ambitnych fotoamatorów? Przekonajmy się.
Budowa i wygląd zewnętrzny
Na przestrzeni minionych lat rynek aparatów kompaktowych przeszedł poważny kryzys. Wydawało się, że zagraża mu dosłownie wszystko: telefony komórkowe przejmują sektor konstrukcji prostych, tanie lustrzanki i bezlusterkowce eliminują sektor urządzeń bardziej zaawansowanych, a te ostatnie dodatkowo zamierzają się na stylowe aparaty kieszonkowe i tylko konstrukcje typu superzoom pozostają względnie niezagrożone. Czas pokazał jednak, że rynek potrafił się dostosować: stylowe kompakty mają się dobrze, podobnie jak sektor modeli dla wymagających, znakomicie rozwijają się superzoomy i aparaty "wszystkoodporne". A najprostsze kompakciki? Bądźmy szczerzy, za nimi chyba rzeczywiście mało kto będzie tęsknił w sytuacji, gdy aparaty towarzyszące nam bez przerwy w telefonach komórkowych stają się z dnia na dzień coraz lepsze i są zawsze pod ręką…
 |
| Canon PowerShot S120 – bohater naszego testu w trybie spoczynkowym i z wysuniętą lampą błyskową. |
Bardzo ciekawa ewolucja nastąpiła natomiast w sektorze aparatów dla wymagających, które bardzo się zróżnicowały. Można napotkać w nim obecnie zarówno modele całkiem tanie, ze średniej półki cenowej, jak i bardzo drogie. Różnią się one wieloma cechami, ale łączy je jedno: doświadczony fotograf jest w stanie za ich pomocą zdziałać naprawdę wiele. Jednym z takich urządzeń jest Canon PowerShot S120, którego dzięki uprzejmości firmy Canon Polska otrzymaliśmy do testów. Jest to przedstawiciel grupy kompaktów zaawansowanych dostępnych w całkiem atrakcyjnej cenie – kwota, jaką należy na niego wydać nie przekracza obecnie 1500-1550 złotych w zależności od sklepu (oczywiście znajdą się i tacy, którzy zechcą go sprzedać drożej). A co potrafi? Przekonajmy się.
[kn_advert]
Niepozorny, ale z pazurem
Dopóki nie wzięliśmy go do rąk, nie sprawiał zbyt dobrego wrażenia: ot, kompakt jakich wiele. Wrażenie to jednak minęło, gdy tylko poczuliśmy w rękach przyjemny chłód materiału z jakiego wykonany został zewnętrzny korpus oraz wagę 217 g (z akumulatorem i kartą pamięci) zwiastującą przy kieszonkowych wręcz rozmiarach aparatu 100×59×29 mm całkiem porządne jego wykonanie. Okazało się, że testując Canona PowerShot S120 mamy do czynienia z modelem co najmniej aspirującym do miana przedstawiciela klasy Premium.
[converttable end="1"]
| zdjęcie 1 |
 |
| zdjęcie 2 |
 |
| zdjęcie 3 |
 |
| zdjęcie 4 |
 |
| zdjęcie 5 |
 |
| zdjęcie 6 |
 |
| zdjęcie 7 |
 |
| zdjęcie 8 |
 |
| Aparat Canon PowerShot S120 – widok ogólny. Najeżdżając wskaźnikiem myszki na znajdujące się powyżej zdjęcia odnośniki, możecie oglądać aparat ze wszystkich stron. Kliknięcie na jedno ze zdjęć powoduje otwarcie jego powiększonej wersji w osobnym oknie przeglądarki. |
[converttable]
Testowany aparat jest bardzo niepozorny i jest to niewątpliwie jego zaletą – nie rzuca się w oczy. Czarny korpus, w wersji spoczynkowej nieco mniejszy od paczki papierosów, wyposażony jest bardzo skromnie. Oprócz klasycznego, trzycalowego dotykowego wyświetlacza LCD zajmującego znaczną część tylnej ściany dysponuje jedynie skromnym (4 przyciski i pokrętło połączone z pięciokierunkowym wybierakiem) panelem sterowania pokręteł PASM, chowaną mechanicznie lampą błyskową oraz oczywiście spustem migawki z dźwignią zoom i włącznikiem. Ten ostatni jest zresztą prawie niewidoczny z powodu lekkiego wpuszczenia w korpus i praktycznie nie sposób nacisnąć go przypadkiem. A, i nie zapominajmy o chowanym obiektywie 5.2–26 mm 1/1.8-5.7 (efektowny zakres ogniskowych 24-120 mm) z umieszczonym na nim pierścieniu wielofunkcyjnym.
Krótka inspekcja zewnętrznej konstrukcji aparatu wykazuje jednak, że urządzenie to zaprojektowano z myślą o osobach, które zechcą w pełni korzystać z jego możliwości – a nie tylko pstrykać w trybie pełnej automatyki. Kółko trybów ekspozycji dysponuje nie tylko standardowym zestawem PASM (właściwie, ponieważ jest to Canon, powinniśmy pisać o zestawie PTvAvM, ale chyba wszyscy wiedzą, o co chodzi, prawda?) , ale również trybem Custom, a przyciski kontrolne z tyłu są duże i wygodne, co jest rzadkością w tak małych aparatach. Poniżej pokrętła trybów znalazło się miejsce dla gumowego wypustu mającego stanowić oparcie dla kciuka – i bardzo dobrze, ponieważ idealnie płaskie i gładkie korpusy bardzo źle się trzyma oraz wyjmuje z kieszeni, nawet jeśli są małe i lekkie.
 |
| Aparat oglądany z góry sprawia wrażenie bardzo niepozornego, szczególnie gdy jest on wyłączony. Nie jest to jednak typ korpusu, od którego oczekiwałoby się bogatego zestawu elementów sterujących wyciągniętych na zewnątrz. Cieszy natomiast dobrze rozwiązany przycisk ON/OFF, który jest wpuszczony w górną ściankę na około 1 mm i stawia znaczny opór przy naciskaniu. Aparatu nie sposób włączyć, ani wyłączyć przypadkowo. |
Elementem mogącym budzić zaniepokojenie jest obecność pionowego pokrętła z wbudowanym wybierakiem – nasze doświadczenia pokazują, że dość rzadko jest to rozwiązanie udane. Tutaj jednak przyciski ukryte pod kółkiem, a także samo kółko pracują z odczuwalnym oporem, więc jest nadzieja na to, że użytkownik nie będzie przypadkowo aktywował nie tych funkcji, co trzeba.
Matryca, migawka i procesor obrazu
Podobnie jak w przypadku testowanego nie tak dawno temu przez nas Olympusa STYLUS 1 (stanowiącego pod wieloma względami urządzenie bardzo podobne, a pod innymi odmienne od opisywanego tutaj modelu), w Canonie PowerShot S120 za rejestrację obrazu odpowiada 12-megapiskelowy przetwornik obrazu typu BSI CMOS o przekątnej 1/1,7 cala. W tej klasie urządzeń wydaje się to zdroworozsądkowym maksimum, zapewniającym pełne wykorzystanie możliwości optyki aparatu, choć oczywiście nie jest w stanie konkurować z tym, co oferują aparaty takie, jak Sony RX100, czy Canon PowerShot G1 X – znacznie droższe i zwykle też większe.
|
Canon PowerShot S120 tryb preselekcji przysłony (Av) |
ogniskowa 26 mm (odp. 120 mm) 1/200 s, f/5.7, 125 ISO |
 |
|
| Testowany aparat oferuje dość ograniczone możliwości w zakresie rejestrowania niskiej głębi ostrości obrazu, ale też dla chcącego nic trudnego – zarówno przy szerokim kącie, gdzie bardzo pomocny jest duży otwór względny obiektywu (przykłady tego można znaleźć w galerii zdjęć przykładowych), jak i przy najdłuższej dostępnej ogniskowej, dzięki stosunkowo dużej skali odwzorowania. | |
Za obróbkę obrazu odpowiada dobrze znany z konstrukcji marki Canon procesor DIGIC w najnowszej, szóstej już odsłonie. Dzięki niemu aparat dysponuje bogactwem funkcji dodatkowych, filtrów efektowych, możliwością filmowania z jakością FullHD w trybie 60 kl./s, a także szerokim zakresem dostępnych czułości wynoszącym 80-12800 ISO. Zastosowana w aparacie migawka nie zachwyca wprawdzie pod względem minimalnego czasu ekspozycji wynoszącego 1/2500 s., natomiast maksymalne oferowane przez nią naświetlanie jest rekordowo długie (choć nie we wszystkich trybach – w niektórych jest to wartość bardzo mocno ograniczona), bo aż 250 sekund, a więc nieco ponad 4 minuty. Aparat dysponuje też wbudowanym filtrem ND.
Jeśli chodzi o tryb seryjny, to w specyfikacji przedstawia się on bardzo atrakcyjnie: przy nieaktywnym mechanizmie AF jest to 12,1 kl./s przez pierwsze 5 zdjęć, a następnie ok. 9,4 kl./s, natomiast przy aktywnym cały czas autofokusie 5,5 kl./s. Uzyskanie takich osiągów obarczone jest jednak wieloma zastrzeżeniami. Do tego tematu wrócimy jeszcze w części testowej.
Zawartość zestawu
Jak na aparat aspirujący do klasy Premium, testowany Canon PowerShot S120 nie zachwyca dołączonym wyposażeniem. Oprócz aparatu, akumulatora i ładowarki nabywca otrzymuje jedynie pasek/smycz na nadgarstek. To wszystko – żadnych dodatków, okablowania, a przede wszystkim żadnego oprogramowania i dokumentacji.
 |
| Elementy wchodzące w skład zestawu Canon PowerShot S120. |
Tak jest! Wraz z aparatem nabywca nie dostaje żadnej, najmniejszej nawet instrukcji obsługi, ani w wersji drukowanej, ani na płycie. Trudno nam ten fakt jakoś inteligentnie skomentować. W każdym razie jeśli producent szukał sposobów na zaoszczędzenie, to z całą pewnością nie robił tego tam, gdzie powinien. I argumentacja w rodzaju, że wszystko jest bez problemów i za darmo dostępne w Internecie chyba nikogo nie przekonuje.
Wrażenia z użytkowania
Aparaty takie jak Canon PowerShot S120 są dowodem na to, że miłośnicy fotografowania poszukują aparatów małych, ale pod względem funkcjonalności dorównujących sprzętowi bardziej zaawansowanemu. Czy jednak za tym wszystkim idzie też odpowiedni komfort obsługi, zachęcający do tego, aby z bardziej "wypasionych" funkcji tej cyfrówki w ogóle korzystać? Jest to ważna kwestia i dlatego też na łamach naszego testu zajmiemy się nią w pierwszej kolejności.
[kn_advert]
Aparat w ręce – jest dobrze, a nawet zaskakująco dobrze
Jak już wspomnieliśmy na poprzedniej stronie, Canon PowerShot S120 to aparacik naprawdę mały i o bardzo prostej bryle. Niemniej jednak trzyma się go bardzo dobrze, a to za sprawą odpowiednio wyprofilowanego uchwytu pod kciuk (nie ma mowy o przypadkowym naciskaniu przycisków, czy aktywowania ekranu dotykowego) oraz dość wydatnego pierścienia dotykowego, o który wygodnie można oprzeć palec wskazujący lewej ręki.
 |
| Mimo iż testowany aparat ma bryłę charakterystyczną dla typowego kompaktu, to trzymanie go końcami palców jest raczej niewygodne i utrudnia dostęp do większości elementów sterujących. Znacznie lepiej jest go trzymać w sposób tradycyjny, kojarzący się z aparatami o stylistyce retro. |
Co ciekawe, choć mamy tu do czynienia z typowym kompaktem, to jego obsługa i wyprofilowanie dźwigni zoom raczej odstręczają od trzymania go w palcach – w klasycznej pozie "na zombie". Oczywiście można tak robić zdjęcia, jednak warto wiedzieć, że w ten sposób utrudnimy sobie dostęp do ważnych elementów kontrolnych: pierścienia wielofunkcyjnego i ekranu dotykowego. Ten drugi wbrew pozorom jest dość istotny, a to z uwagi na przynajmniej dwie funkcje realizowane z jego udziałem. Pierwsza to wybór aktywnego obszaru AF i o niej powiemy sobie więcej na stronie poświęconej ustawianiu ostrości.
Druga, to tzw. kontrola nastaw fotograficznych, będąca w praktyce sposobem na wygodną, szybką zmianę czułości ISO, korekty ekspozycji, a także wartości przysłony i czasu migawki – zależnie od aktywnego trybu kontroli ekspozycji. O co chodzi? Otóż w trybach obsługujących kontrolę nastaw dotknięcie prawej krawędzi wyświetlacza LCD powoduje wysunięcie się małego panelu, z którego ruchem palca wskazujemy jedną z dostępnych tam opcji. Jeśli teraz bez odrywania palca obrócimy pierścieniem na obiektywie, to zamiast zmienić wartość przypisanej do niego funkcji, zmodyfikujemy tę, którą wybraliśmy.
 |
| Menu kontroli nastaw jest widoczne jedynie przez bardzo krótką chwilę od puszczenia prawej krawędzi ekranu LCD. Wymaga więc ciągłego trzymania palca na wyświetlaczu podczas manipulowania pierścieniem, co początkowo może być trudne do oswojenia i wymaga odpowiedniego trzymania aparatu (pozycja "na zombie" nie jest tu dobrym rozwiązaniem). Jednak po krótkim treningu okazuje się bardzo użytecznym rozwiązaniem. |
Rozwiązanie takie narzuca konieczność trzymania aparatu obiema rękami, co i tak stanowi u fotografa bardzo pożyteczny nawyk – zapewnia stabilniejszy chwyt. A osoby nałogowo fotografujące "na zombie"? Też nie muszą zmieniać przyzwyczajeń – po prostu nie będą korzystać z opisanego powyżej narzędzia, które na szczęście jest pomocą wprawdzie przydatną, lecz zupełnie opcjonalną.
Kontrola podstawowych funkcji – trochę to dziwne, ale da się przyzwyczaić
Głównymi narzędziami kontroli parametrów fotograficznych są: pierścień wielofunkcyjny, menu podręczne uruchamiane przyciskiem FUNC. SET oraz kółko na tylnej ściance sprzężone z wybierakiem wielokierunkowym. Za pomocą tego pierwszego oraz przycisku RING FUNC. modyfikować można większość ważnych aspektów pracy aparatu, choć domyślnie służy on przede wszystkim do kontroli ekspozycji i większość użytkowników zapewne do tego będzie go używać.
 |
| Podobnie jak w przypadku Olympusa STYLUS 1 i wielu innych zaawansowanych kompaktów, testowany Canon dysponuje wielofunkcyjnym pierścieniem na obiektywie. Odznacza się on wyraźnym frezowaniem i manipulowanie nim nie sprawia problemów – nawet w rękawiczkach. Niestety fakt, że pracuje on wyłącznie skokowo sprawia, że ustawianie nim ostrości w sposób manualny, choć możliwe, jest raczej mało wygodne. |
Menu szybkich nastaw jest dosyć standardowe i zawiera 15 pozycji (zestaw ten można konfigurować), takich jak jakość zapisu zdjęć, tryb pracy migawki, pomiar światła, filtr ND, proporcje obrazu i inne. Co ciekawe, większość tych opcji nie jest dostępnych w menu głównym aparatu, tak więc występuje tu poważne rozgraniczenie, raczej niespotykane w aparatach Canona. Trzy ostatnie ważne elementy kontrolne ustawień aparatu – korekta ekspozycji, wybór sposobu regulacji ostrości oraz tryb pracy lampy błyskowej dostępne są z poziomu przycisków wybieraka (dwa ostatnie dostępne są tylko w ten sposób).
Ogólnie obsługa aparatu – zarówno ta podstawowa jak i bardziej zaawansowana – została zrealizowana poprawnie, choć w sposób do którego użytkownicy innych aparatów Canona (a zwłaszcza lustrzanek) mogą być nieprzyzwyczajeni. Nie znaczy to, że rozwiązano ją źle (niektóre rzeczy obsługuje się nawet wygodniej niż w innych aparatach tego producenta), ale opanowanie jej wymagać może czasu.
 |
| Podstawową funkcją przycisku RING FUNC. jest zmiana funkcji obsługiwanej pierścieniem na obiektywie. Ustawienia STD i C są zależne od aktualnego trybu ekspozycji, podczas gdy pozostałe mają charakter uniwersalny. Ważna informacja: poza trybami P, Tv, Av i M pierścień działa w sposób ustalony i nie można sterować jego rolą. |
Irytującą rzeczą są natomiast opóźnienia związane z działaniem niektórych funkcji występujące po wykonaniu zdjęcia, zmianie trybu ekspozycji lub innych funkcji. Powodują one, że często użytkownik może mieć wrażenie, że np. zmienił już wartość przysłony, mimo iż tak naprawdę nic takiego nie miało miejsca. To zaś mocno irytuje.
Menu – znajome i jak zwykle nieuporządkowane
Użytkownicy aparatów Canon zostali przyzwyczajeni przez "swojego" producenta do pewnych stałych elementów występujących w aparatach. Jednym z nich jest menu – podobne we wszystkich aparatach z rodziny PowerShot. Model S120 pod tym względem nie różni się specjalnie od innych. Niestety, o ile menu stosowane w EOS-ach można uznać za czytelne i funkcjonalne, o tyle to stosowane w kompaktach PowerShot jest dość chaotyczne.
 |
| Menu główne aparatu jest standardowe dla cyfrówek z rodziny Canon PowerShot – a to niestety oznacza, że jest przepełnione i nieuporządkowane. Sprawę mogłoby rozwiązać rozbicie dostępnych w nim opcji na więcej zakładek, jednak jak na razie producent wydaje się do tego nie kwapić. |
Wszystko rozbija się, naszym zdaniem, o zbyt małą liczbę zakładek – dwie (trzy, jeśli liczyć Moje menu) w trybie fotografowania/filmowania i trzy w trybie przeglądania zdjęć. A to prowadzi do zamieszania, które szczęśliwie można ograniczyć komponując własne menu z najczęściej używanymi opcjami. Nie jest to jednak rozwiązanie idealne, a problem jest poważny: 29 opcji (z czego 11 prowadzi do kolejnych podmenu) a ponadto część z nich jest aktywna tylko przy określonych ustawieniach aparatu.
A tymczasem są w tym menu opcje ważne i bardzo użyteczne – jeśli tylko wie się, jak do nich dotrzeć. W dodatku sporo z nich jest niedostępna w inny sposób, nie mówiąc już o tym, że aby z nich skorzystać należy najpierw wiedzieć o ich istnieniu. A bez uważnego przestudiowania tego menu użytkownik nie dowie się, że np. aparat Canon PowerShot S120 nie tylko dysponuje funkcją Peaking, ale też oferuje całkiem bogate możliwości w jej konfiguracji. Takich przykładów można podać bardzo wiele.
 |
| Menu podręczne to dla fotografa główny system kontroli ważnych parametrów pracy cyfrówki. Większość dostępnych w nim opcji nie występuje (na szczęście) w menu głównym, tak więc osoba poszukująca jakiejś podstawowej funkcji zawsze powinna zacząć swoje poszukiwania od menu podręcznego. |
Trudno natomiast coś złego powiedzieć na temat menu podręcznego – tym bardziej, że zgodnie z tym, co już pisaliśmy, można je konfigurować. Warto jedynie wspomnieć, że część opcji dostępnych z jego poziomu można konfigurować w dość szerokim zakresie poprzez naciskanie dodatkowych przycisków. Dlatego warto uważnie przyjrzeć się poradom wyświetlanym na ekranie po wyborze każdej z opcji.
Czas reakcji aparatu i niedostatki trybu seryjnego
O opóźnieniach występujących w reakcji aparatu na naciskanie przycisków kontrolnych i obracanie pierścieniem po wykonaniu zdjęcia, zmianie trybu ekspozycji lub użyciu niektórych funkcji już wspomnieliśmy. Są one irytujące, ale raczej nie utrudniają fotografowania – o ile tylko będziemy pamiętać, że istnieją i nie zaczniemy zmieniać ustawień bez patrzenia na wyświetlacz. Ważniejsze dla przeciętnego fotografa są natomiast inne możliwe opóźnienia w działaniu. Shutter lag występuje, choć na szczęście nie w stopniu uniemożliwiającym uchwycenie na zdjęciu rozbrykanego dziecka lub zwierzaka – można powiedzieć, że jest on typowy dla aparatu kompaktowego dobrej klasy.
|
Canon PowerShot S120 |
ogniskowa 13 mm (odp. 60 mm) 1/160 s, f/4.5, 80 ISO |
 |
|
| Canon PowerShot S120 jest wprawdzie typowym kompaktem i czas jego reakcji pozostawia nieco do życzenia, ale też nie zawiódł nas podczas standardowego testu prędkości działania – fotografowania rozbrykanej 2,5-latki na placu zabaw. | |
Autofokusem zajmiemy się dokładniej na stronie poświęconej ustawianiu ostrości, choć już teraz możemy powiedzieć, że jego wydajność jest niezła, jak na aparat kompaktowy kosztujący 1500 zł – nie rewelacyjna, ale też odbiega specjalnie od konkurentów. Ciekawie natomiast wygląda sprawa z trybem seryjnym. Tak jak wspomnieliśmy, deklarowane przez producenta osiągi aparatu na tym polu są imponujące – niestety jedynie, gdy zapisujemy zdjęcia w formacie JPEG. W trybach RAW oraz RAW+JPEG wydajność gwałtownie spada i tak naprawdę trudno mówić tu o trybie seryjnym. Zjawisko to występuje niezależnie od tego, z jak szybkiej karty pamięci korzystamy.
Możliwości personalizacji
Testowany aparat zaskoczył nas bardzo pozytywnie swoimi możliwościami w zakresie modyfikowania sposobu działania elementów sterujących i dopasowywania ich do własnych potrzeb. Choć przycisków na korpusie jest niewiele i swobodnie zmienić działanie można tylko dwóch z nich (RING FUNC. oraz REC – każdy poza funkcją domyślną mógł mieć przypisaną jedną z 24 innych funkcji), to możliwości personalizacji było tak naprawdę znacznie więcej.
 |
| Jeżeli nie odpowiada nam sposób działania pierścienia tylko w jednym konkretnym trybie ekspozycji, to tryb pracy pierścienia C jest rozwiązaniem naszego problemu. Za jego pomocą możliwe jest swobodne zdefiniowanie funkcji przypisanych do niego w zależności od aktywnego trybu pracy aparatu. |
Przede wszystkim pokrętło na obiektywie, które w kreatywnych trybach kontroli ekspozycji (PASM) może działać w 10 ustawieniach. Pierwsze z nich to standardowy sposób kontroli parametrów ekspozycji w zależności od ustawionego trybu pracy aparatu. Kolejne osiem to rozmaite funkcje – od kontroli korekty ekspozycji czy czułości ISO, przez manualne ustawianie ostrości, aż po regulacje proporcji boków kadru czy dynamiki tonalnej zdjęć. Ostatnia funkcja – C, czyli Nastawa własna (Custom) – jest najciekawsza, ponieważ umożliwia indywidualne zdefiniowanie działania pierścienia w trybach M, Av, Tv i P. Po co? Wyobraźmy sobie, że nie odpowiada nam funkcja przypisana pierścieniowi domyślnie w trybie P (zmiana czułości ISO) i wolelibyśmy mieć tam korektę ekspozycji, ale nie chcemy zmieniać działania pierścienia w pozostałych trybach. Tryb Custom umożliwia takie właśnie zaprogramowanie aparatu.
Personalizacji podlega też – i to jest już cecha rzadko spotykana nawet w nowych aparatach – menu podręczne testowanej cyfrówki. Można zmienić nie tylko zestaw opcji dostępnych po naciśnięciu przycisku FUNC. SET, ale też kolejność ich ułożenia na liście. Pozwala to wyeliminować te opcje, których i tak nie używamy.
 |
| Domyślnie menu podręczne aparatu zawiera wszystkie 15 funkcji. Jeżeli jednak nie potrzebujemy ich wszystkich, możemy część wyłączyć zupełnie, co uporządkuje listę i ograniczy błądzenie po niej. |
Pozostałe możliwości zmiany sposobu obsługi aparatu obejmują drobiazgi – choć przydatne – takie jak np. określenie dwóch zestawów opcji wyświetlanych na ekranie LCD, przełączanych przyciskiem DISP. Nastawy aparatu można też zapisać w celu wywołania ich w specjalnym trybie ekspozycji Custom. Po jego uruchomieniu, pod symbolem aktywnego trybu ekspozycji w lewym górnym rogu wyświetlacza (C), zobaczymy wyświetlony mniejszymi znakami bazowy tryb zarejestrowany dla tego ustawienia.
Wyświetlacz LCD
Aparat Canon PowerShot S120 wyposażono w ekran dotykowy, który pełni nie tylko rolę monitora, ale też ważnego, interaktywnego elementu interfejsu. Ponieważ aparat nie został wyposażony w elektroniczny wizjer, ani też możliwość podłączenia takiego urządzenia, wyświetlacz LCD sprawdziliśmy dokładnie pod kątem przydatności w zróżnicowanych warunkach oświetleniowych. Oto rezultaty naszych testów.
[kn_advert]
Parametry wyświetlacza LCD i jakość obrazu
Ekran testowanego aparatu odznacza się przyzwoitymi, choć obecnie już niezbyt wybitnymi parametrami – przekątna 3 cale, rozdzielczość 922 tys. punktów (standard VGA). Oferuje więc obraz o dobrej szczegółowości, a co ważniejsze jasny, kontrastowy i o dobrym nasyceniu kolorów. Próby przeprowadzone w plenerze przy silnym oświetleniu słonecznym wykazały, że aparat dobrze radzi sobie przy jaskrawym świetle padającym, a zatem wyświetlacz charakteryzuje się mocnym podświetleniem matrycy. Z technicznego punktu widzenia trudno zarzucić cokolwiek obrazowi wyświetlanemu przez ekran aparatu Canon PowerShot S120. Jest to sprzęt, który pod tym względem równie dobrze sprawdzi się w mieszkaniu, co na plaży.
 |
| Aparat kompaktowy Canon PowerShot S120 wyposażono w dobrej jakości, porządnie podświetlany ekran LCD. Niestety jest to konstrukcja nieruchoma i to stanowi największą jej wadę. |
Nie da się też powiedzieć złego słowa na temat wierności odwzorowania barw i tonów, czy też płynności odświeżania obrazu – tutaj wszystko jest w najlepszym porządku. Największym i tak naprawdę jedynym zarzutem, jaki można wystosować pod adresem tego wyświetlacza to brak możliwości jego obracania lub wychylania. Choć zdajemy sobie sprawę z tego, że PowerShot S120 nie jest typem cyfrówki, jaką zwykle wyposaża się w ruchome wyświetlacze LCD, to brak tej funkcji należy uznać za ograniczenie funkcjonalne.
Informacje wyświetlane na ekranie
Zestaw informacji podawanych użytkownikowi podczas wykonywania zdjęć można podzielić na dwie grupy. Pierwsza to wyświetlane u góry, dołu i po lewej stronie dane na temat ustawień aparatu, których wyłączyć się nie da – są one jednak podawane w sposób nie utrudniający fotografowania (szczególnie jeśli wybierzemy proporcje boków kadru 3:2 lub 16:9, ponieważ wtedy znajdują się w zdecydowanej większości poza obszarem podglądu), a przy tym charakteryzują się dużą czytelnością.
 |
| Komplet wszystkich informacji możliwych do wyświetlenia na ekranie aparatu w trybie fotografowania. |
Druga grupa to wskaźniki, które można aktywować i wyłączać w obrębie dwóch zestawów przełączanych przyciskiem DISP. Dla każdego zestawu da się ustawić inny zestaw wyświetlanych wskaźników i tutaj wybór jest skromny, ale dla większości użytkowników zupełnie wystarczający: siatka kompozycyjna linii trójpodziału, generowany na żywo histogram i cyfrowa poziomnica (niestety działająca tylko w płaszczyźnie lewo-prawo). Ostatnim, czwartym możliwym do wyświetlenia elementem interfejsu jest przycisk schowka opcji menu kontroli nastaw. Warto jednak pamiętać, że menu to działa niezależnie od tego, czy sam przycisk jest widoczny, czy nie i tak naprawdę jest to niezbyt szczęśliwe – bo mogące wprowadzać w błąd – rozwiązanie.
Sterowanie dotykiem
Testowany model, podobnie jak wiele innych nowych aparatów marki Canon wyposażono w ekran czuły na dotyk, wykonany w technologii pojemnościowej i pokryty powłoką oleofobową, dzięki czemu ślady palców ściera się z niego bez problemów. Większość elementów interfejsu testowanego PowerShota opracowano w taki sposób, aby można było je obsługiwać dotykiem – dwa najważniejsze to opisane na poprzedniej stronie narzędzie kontroli nastaw współpracujące z pierścieniem na obiektywie oraz system wyboru aktywnego obszaru AF aktywowany przez dotknięcie palcem dowolnego punktu na ekranie.
 |
| Ekran z opcjami umożliwiającymi programowanie obsługi gestów w trybie przeglądania zdjęć. |
Również innymi elementami sterującymi aparatem, takimi jak menu główne oraz podręczne, można sterować dotykowo. Z tego też powodu te elementy interfejsu są bardzo duże i dzięki temu jako ikony sprawdzają się dobrze. Mimo to dobrze się stało, że można je obsługiwać również wybierakiem. Można też wyzwalać dotknięciem ekranu migawkę, o ile oczywiście włączymy odpowiednią opcję w menu – domyślnie jest ona nieaktywna.
W trybie przeglądania zdjęć można natomiast przewijać zdjęcia ruchami palców, powiększać ich fragmenty oraz stosować rozmaite gesty ułatwiające ich oznaczanie, usuwanie, przenoszenie do urządzeń mobilnych oraz inne czynności – wszystko zgodnie z przyjętymi przez nas ustawieniami aparatu. Na przykładzie testowanego aparatu widać, że Canon konsekwentnie rozwija swoją wizję interfejsu dotykowego w cyfrówkach, który w ten sposób staje się coraz bardziej użyteczny. W przypadku Canona PowerShot S120 z pewnych funkcji realizowanych dotykowo naprawdę trudno byłoby zrezygnować.
Jakość obrazu – matryca
Testy jakości obrazu dla aparatów kompaktowych przeprowadzamy dwojakiego rodzaju: dla użytego w aparacie aparatu rejestrującego, czyli matrycy i przetwornika obrazu oraz dla optyki. Zaczynamy od sprawdzenia pierwszej z wymienionych grup elementów konstrukcyjnych, czyli będziemy testować możliwości aparatu w zakresie czystości obrazu rejestrowanego przy różnych czułościach ISO oraz intensywności algorytmów odszumiających. Przyjrzymy się też możliwościom wbudowanego w Canona PowerShot S120 filtra ND.
Zdjęcia testowe zapisane zostały w postaci par RAW+JPEG, a na widocznych poniżej prezentacjach oglądać możecie analizy fragmentów plików JPEG zapisanych przy domyślnych ustawieniach aparatu i manualnie ustawionym balansie bieli. Dla zainteresowanych pod każdą prezentacją umieszczony został odnośnik do paczki zawierającej oryginalne zdjęcia testowe. Ilustracje użyte w prezentacji pochodzą z plików w formacie JPEG niepoddanych żadnej dodatkowej obróbce – poza przykadrowaniem i wyprostowaniem ujęć tablic tam, gdzie było to konieczne.
[kn_advert]
Zakres dostępnych czułości ISO i poziom zaszumienia obrazu
Testowany aparat umożliwia wykonywanie zdjęć o światłoczułości z zakresu 80-12800 ISO, a więc jak na aparat kompaktowy bardzo dużego. Pierwszy test przeprowadzany z użyciem tablicy testowej ColorChecker ma za zadanie wykazać, jak kształtuje się stopień przyrostu zakłóceń obrazu w miarę podnoszenia czułości matrycy. Podstawowa procedura, polegająca na ustawieniu w aparacie jak najniższej redukcji szumów w przypadku aparatu Canon PowerShot S120 musiała zostać nieco zmodyfikowana z powodów opisanych w rozdziale Odszumianie. Rezultat testu prześledzić można na poniższej prezentacji. Widoczne w dolnych polach zbliżenia fragmentów tablicy prezentowane są w skali 1:2 – kliknięcie ich powoduje otwarcie fragmentu w osobnym oknie w pełnej rozdzielczości.
[converttable start="1" end="2" type="vertical"]
 |
||||
| 80 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 100 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 200 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 400 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 800 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 1600 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 3200 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 6400 ISO |
 |
 |
 |
 |
| 12800 ISO |
 |
 |
 |
 |
| Prezentacja ilustrująca zmiany wyglądu zdjęcia barwnej tablicy testowej w zależności od czułości ISO aparatu. Najechanie wskaźnikiem na odpowiednią opcję powoduje przełączenie się widocznych poniżej zbliżeń miniatur. | ||||
| Paczka w formacie ZIP ze wszystkimi zdjęciami testowymi z tej prezentacji w oryginalnych rozmiarach dostępna jest TUTAJ. | ||||
[converttable]
Dość oczywistym punktem odniesienia w tym teście będzie wspominany już Olympus STYLUS 1 charakteryzujący się matrycą o praktycznie identycznych parametrach i wypuszczony na rynek mniej więcej w tym samym okresie czasowym. W teście tablicy barwnej Canon PowerShot S120 zdecydowanie go pobija, oferując obraz znacznie mniej zaszumiony oraz o bardziej prawidłowej kolorystyce (nie tak nasyconej, a przy wyższych czułościach matrycy również mniej zniekształconej) w pełnym zakresie czułości ISO. I choć pierwsze oznaki szumów pojawiają się na zdjęciach – podobnie jak w przypadku wspomnianego modelu Olympusa – przy czułości 1600 ISO, to ich przyrost ma znacznie mniej radykalny charakter.
Jakość obrazu przy czułości 3200 ISO należy uznać za bardzo dobrą, a zniekształcenia kolorystyki i wzrost zakłóceń widoczne przy czułości 6400 ISO są znacznie słabsze w aparacie Canona (choć już na zdjęciach tablicy testowej widać, że odbywa się to kosztem silnego odszumiania – no, ale o tym przekonamy się lepiej już za chwilę). Czułość 12800 ISO, zgodnie z przewidywaniami wypada bardzo kiepsko, choć i tak lepiej od tego, co w testach laboratoryjnych pokazał Olympus STYLUS 1. Jak na razie 1:0 dla cyfrówki Canona. Pozostaje zatem sprawdzić, jakim kosztem odbyło się uzyskanie tak rewelacyjnych wyników.
Odwzorowanie barw i szczegółów
Dobra czystość obrazu przy wysokich czułościach ISO to niewątpliwie powód do dumy twórców każdego aparatu kompaktowego. Jednak zanim osoby planujące zakup Canona PowerShot S120 postanowią przełożyć swoje zamiary w czyn, sprawdźmy jeszcze, czy uzyskanie tak niskiego poziomu szumów nie odbyło się kosztem nadmiernej redukcji zakłóceń. Kolejna seria testowa, mająca na celu sprawdzenie jakości odwzorowania subtelniejszych przejść tonalnych i drobnych detali przy wyższych czułościach ISO wykonana została w scenie o oświetleniu naturalnym i z przysłoną przymkniętą do f/6.3 dla zapewnienia optymalnej jakości odwzorowania obrazu przez obiektyw. Podobnie jak w poprzednim wypadku zbliżenia fragmentów prezentowane są w skali 1:2, a ich kliknięcie powoduje otwarcie pełnego powiększenia w osobnym oknie.
[converttable start="1" end="2" type="vertical"]
 |
|||
| 80 ISO |
 |
 |
 |
| 100 ISO |
 |
 |
 |
| 200 ISO |
 |
 |
 |
| 400 ISO |
 |
 |
 |
| 800 ISO |
 |
 |
 |
| 1600 ISO |
 |
 |
 |
| 3200 ISO |
 |
 |
 |
| 6400 ISO |
 |
 |
 |
| 12800 ISO |
 |
 |
 |
| Prezentacja ilustrująca zmiany wyglądu zdjęcia ilustracji testowej w zależności od czułości ISO aparatu. Najechanie wskaźnikiem na odpowiednią opcję powoduje przełączenie się widocznych poniżej zbliżeń miniatur. | |||
| Paczka w formacie ZIP ze wszystkimi zdjęciami testowymi z tej prezentacji w oryginalnych rozmiarach dostępna jest TUTAJ. | |||
[converttable]
Kilka wniosków nasuwa się od razu. Po pierwsze, czułość 80 ISO jest realizowana fizycznie, ponieważ nie widać żadnych śladów obniżonej dynamiki tonalnej zdjęć wykonanych za jej pomocą – ani w obszarach jasnych, ani w ciemnych – i co za tym idzie zwiększonego kontrastu obrazu. Po drugie, test wykazał, że rzeczywiście na zdjęcia wykonane przy wyższych czułościach ISO nakładane są dość intensywne algorytmy odszumiające, jednak nie aż tak silne, aby rujnowały one obraz. Właściwie do 1600 ISO włącznie czystość i szczegółowość zdjęć jest po prostu świetna i nawet na silnych powiększeniach obrazu trudno jest dostrzec różnice. Przy 3200 ISO ziarno staje się widoczne, choć jeszcze nie przeszkadza i czułość tę uznać trzeba za możliwą do wykorzystania – szczególnie jeśli zdjęcie docelowo ma zostać pomniejszone, wyostrzone i opublikowane w Sieci.
Przy 6400 ISO zaskakująca jest niedostrzeżony we wcześniejszym teście (ponieważ dotyczy głównie subtelniejszych i średnio nasyconych barw) spadek wierności odwzorowania kolorów. Zachowując porównanie z Olympusem STYLUS 1 można powiedzieć, że jest gorzej, niż sugerował to pierwszy test, choć i tak nadal Canon PowerShot S120 zachowuje przewagę. Czy ustawienie to da się do czegoś wykorzystać, to już zupełnie inna sprawa – naszym zdaniem może stanowić bazę do wysokoziarnistych zdjęć czarno-białych i raczej niczego więcej. Obraz uchwycony przy czułość 12800 ISO zgodnie z przewidywaniami nie nadaje się do niczego.
Odszumianie
Przejdźmy teraz do testów mechanizmu redukcji szumów, ale najpierw obiecane na początku części testowej tego artykułu wyjaśnienie: aparat Canon PowerShot S120 z nieznanych nam powodów w trybie zapisu RAW+JPEG uniemożliwia zmianę intensywności działania algorytmów odszumiających i wymusza ustawienie Standardowy (jest to nie jedyne bezsensowne ograniczenie tego aparatu dla zapisu zdjęć w postaci par plików RAW+JPEG). Dlatego właśnie, chcąc zachować podstawową zgodność z procedurą testową nie byliśmy w stanie ustawić najniższego dostępnego poziomu redukcji szumów. Test algorytmów odszumiających przeprowadzamy po ustawieniu aparatu w tryb zapisu zdjęć w plikach JPEG.
Aparat Canon PowerShot S120 oferuje trzy ustawienia systemu redukcji szumów (High ISO NR): Niski, Standardowy i Wysoki. Test przeprowadziliśmy dla czterech najwyższych czułości matrycy uzyskiwanych w odstępach co 1 EV, czyli 1600, 3200, 6400 i 12800 ISO. Wyniki można prześledzić na poniższej prezentacji. Podobnie jak do tej pory, zbliżenia fragmentów fotografii testowych prezentowane są w skali 1:2, a ich kliknięcie powoduje otwarcie pełnego powiększenia w osobnym oknie. Zdjęcia dostępne w pliku archiwizującym mają postać kompletnych plików JPEG.
[converttable start="1" end="1" type="vertical"]
 |
||||
| Niski |
 |
 |
 |
 |
| Standardowy |
 |
 |
 |
 |
| Wysoki |
 |
 |
 |
 |
| Paczka w formacie ZIP ze wszystkimi zdjęciami testowymi z tej prezentacji w oryginalnych rozmiarach dostępna jest TUTAJ. | ||||
[converttable]
Ilustracja mówi sama za siebie. Przy ustawieniu odszumiania na poziomie Niskim, poziom zakłóceń jest nie do zaakceptowania i to już przy czułości 1600 ISO. Z kolei odszumianie Wysokie niezależnie od czułości gwarantuje nam uzyskanie nie zdjęć, lecz impresjonistycznych malowideł. Efekty działania algorytmu na poziomie Standardowym rzeczywiście są najbliższe temu, co może oczekiwać fotograf. Jednak sam fakt, że użytkownik nie zawsze może o tym zdecydować zasługuje na skrytykowanie.
Wbudowany filtr ND
Od pewnego czasu filtry neutralne szare są coraz częściej spotykanym elementem funkcjonalnym w cyfrowych kompaktach z wyższej półki. I bardzo dobrze – nie tylko pomagają w sytuacjach bardzo silnego nasłonecznienia, ale też umożliwiają uzyskanie bardzo ciekawych efektów. Jak sprawdziliśmy przy okazji testów Olympusa STYLUS 1, użycie wbudowanego filtra ND nie powoduje żadnego spadku jakości rejestrowanego przez aparat obrazu. W przypadku modelu Canon PowerShot S120 jest podobnie.
|
Canon PowerShot S120 włączony filtr ND |
ogniskowa 14 mm (odp. 65 mm) 1/3 s, f/8, 80 ISO |
 |
|
| Użycie filtra ND pozwoliło uzyskać w pogodny dzień, późnym popołudniem czas naświetlania wystarczająco długi do uchwycenia wody strzelającej z fontanny w postaci miękkich smug. | |
Filtr neutralny dostępny w testowanym aparacie to konstrukcja dosyć standardowa – jego gęstość umożliwia ośmiokrotne zmniejszenie ilości światła docierającego do matrycy, a więc wydłużenie ekspozycji lub otwarcie przysłony o 3 EV. Nie jest to dużo, ale najczęściej wystarczy, aby zrealizować zamiary, gdy światła jest po prostu za dużo.
Jakość obrazu – optyka
Czas już na drugą część testu jakości obrazu, czyli sprawdzian możliwości obiektywu. Szkło obecne w aparacie Canon PowerShot S120 to szerokokątna konstrukcja oferująca pole widzenia odpowiadające zakresowi 24-120 mm w aparacie małoobrazkowym, a więc pięciokrotny zoom. Odznacza się też bardzo wysoką jasnością, bo aż f/1.8, choć tylko na krótkim końcu – nawet najmniejsze zwiększenie ogniskowej powoduje spadek maksymalnej wartości przysłony. Na najdłuższej ogniskowej jest to już niezbyt imponujące f/5.7. Niemniej jednak i taki obiektyw w aparacie mieszczącym się w kieszeni spodni zapowiada się bardzo interesująco.
 |
| Obiektyw aparatu Canon PowerShot S120 wygląda bardzo niepozornie. Niemniej jednak jest to konstrukcja o całkiem zaawansowanej budowie i ciekawych możliwościach, a ponadto wyposażona w stabilizator obrazu. |
Obiektyw zastosowany w testowanym aparacie to konstrukcja dosyć złożona. W jej skład wchodzi 7 soczewek w 6 grupach. Zastosowano tam 1 dwustronny element asferyczny, 1 dwustronny element asferyczny typu UA oraz 1 element jednostronnie asferyczny. Jak na kompaktowy obiektyw o pięciokrotnym przełożeniu to całkiem sporo. Obiektyw podczas pracy zmienia swoją długość jedynie podczas zmiany ogniskowej, jednak nie są to zmiany duże. Ostrzenie odbywa się całkowicie wewnętrznie.
Przetestowanie optyki w aparacie kompaktowym jest trudne. Na wygląd obrazu końcowego duży wpływ ma obróbka cyfrowa, jakiej wykonane zdjęcia poddawane są jeszcze w aparacie. Jednak jakość obrazu oferowanego przez aparat sprawdzić trzeba i to najlepiej w sposób, który powie potencjalnemu nabywcy jak najwięcej o tym, jakie zdjęcia za jego pomocą będzie mógł uzyskać. Dlatego też wszystkie zaprezentowane na tej stronie zdjęcia powstały w warunkach pozastudyjnych i zapisane zostały w formacie JPEG. Jeżeli jednak ktoś jest zainteresowany samodzielnymi eksperymentami, to pod koniec każdego rozdziału zamieszczamy odnośniki do materiałów źródłowych w formatach RAW i JPEG.
[converttable end="1"]
| 5,2 mm (odp. 24 mm) |
 |
| 9 mm (odp. 41,5 mm) |
 |
| 26 mm (odp. 120 mm) |
 |
| Prezentacja ilustrująca zmiany długości obiektywu w trakcie pracy aparatu. Urządzenie minimalną roboczą długość obiektywu wykazuje przy ogniskowej 9 mm (efektywnie ok. 41,5 mm), a maksymalną przy ogniskowej 26 mm (odpowiednik 120 mm dla małego obrazka). |
[converttable]
[kn_advert]
Ostrość obrazu
Ostrość obrazu w aparatach kompaktowych z niewielkimi (fizycznie) matrycami prawie zawsze jest efektem pewnych kompromisów – możliwości rozdzielcze szkła i konieczność rzutowania obrazu na bardzo mały obszar światłoczuły są tutaj główną barierą. Dlatego też obiektyw typu zoom prawie zawsze w pewnych zakresach ogniskowych i przysłon będzie wykazywał jakieś niedociągnięcia. Kluczowe pytanie, na jakie należy sobie odpowiedzieć, to to, czy są one dla nas akceptowalne oraz w jakim zakresie ogniskowych możemy liczyć na dobry obraz. Oto wyniki naszych testów przeprowadzone przy trzech wartościach ogniskowych, odpowiadających polom widzenia obiektywów 24, 60 oraz 120 mm w aparacie małoobrazkowym.
Na poniższych prezentacjach możecie prześledzić, jak w obrębie jednej długości ogniskowej zmieniała się ostrość obrazu w centrum kadru i w narożnikach w zależności od wartości przysłony. Jak zwykle zbliżenia fragmentów prezentowane są w skali 1:2, a ich kliknięcie powoduje otwarcie pełnego powiększenia w osobnym oknie.
[converttable start="2" end="1" type="vertical"]
| 24 mm (rzeczywista ogniskowa 5,2 mm) | |||
 |
|||
| f/1.8 |
 |
 |
 |
| f/2 |
 |
 |
 |
| f/2.8 |
 |
 |
 |
| f/4 |
 |
 |
 |
| f/5.6 |
 |
 |
 |
| f/8 |
 |
 |
 |
| Prezentacja ilustrująca zmiany ostrości obrazu przy danej ogniskowej w zależności od wartości przysłony. Najechanie wskaźnikiem na odpowiednią opcję powoduje przełączenie się widocznych poniżej zbliżeń miniatur. | |||
[converttable]
Najkrótsza ogniskowa to w przypadku obiektywów do aparatów kompaktowych największe wyzwanie dla konstruktorów, a w przypadku aparatu takiego jak Canon PowerShot S120 szczególnie duży problem – z uwagi na bardzo duży otwór względny obiektywu. I rzeczywiście, scena uwieczniona przy tej ogniskowej nie zachwyca z uwagi na znaczny poziom zniekształceń (szczególnie w narożnikach kadru) i ogólnie niską ostrość obrazu za wyjątkiem centralnej części kadru, gdzie ostrość w zakresie ogniskowych f/2.8-5.6 jest już całkiem dobra (przy f/8 pojawia się charakterystyczne rozmycie świadczące o wystąpieniu zjawiska dyfrakcji). Z boku kadru i w narożnikach pewna (niewielka) poprawa widoczna jest w zakresach f/4-8. Brak wystąpienia zauważalnego przejawu dyfrakcji światła przy maksymalnie przymkniętej przysłonie (a warto zauważyć, że przy ogniskowej 5,2 mm jest to naprawdę mały otwór) również dość dobrze świadczy o nienajlepszej ostrości obrazu w tych obszarach.
[converttable start="2" end="1" type="vertical"]
| 60 mm (rzeczywista ogniskowa 13 mm) | |||
 |
|||
| f/4 |
 |
 |
 |
| f/5.6 |
 |
 |
 |
| f/8 |
 |
 |
 |
| Prezentacja ilustrująca zmiany ostrości obrazu przy danej ogniskowej w zależności od wartości przysłony. Najechanie wskaźnikiem na odpowiednią opcję powoduje przełączenie się widocznych poniżej zbliżeń miniatur. | |||
[converttable]
Ogniskowa 60 mm to nie tylko połowa zakresu oferowanego przez obiektyw testowanego aparatu, ale też punkt, w którym jasność obiektywu spada do f/4. Tutaj jakość obrazu jest już zauważalnie lepsza i w kategoriach "kompaktowych" nie bardzo można jej cokolwiek zarzucić – za wyjątkiem skrajnych narożników kadru, gdzie obraz jak był nieostry, tak pozostał. W centralnej części kadru obraz jest bardzo ostry w pełnym zakresie przysłon, natomiast w pobliżu bocznych krawędzi maksimum ostrości osiąga po przymknięciu do f/8 (co jednak nie znaczy, że przy wartościach większych jest nieostry).
[converttable start="2" end="1" type="vertical"]
| 120 mm (rzeczywista ogniskowa 26 mm) | |||
 |
|||
| f/5.6 |
 |
 |
 |
| f/8 |
 |
 |
 |
| Prezentacja ilustrująca zmiany ostrości obrazu przy danej ogniskowej w zależności od wartości przysłony. Najechanie wskaźnikiem na odpowiednią opcję powoduje przełączenie się widocznych poniżej zbliżeń miniatur. | |||
[converttable]
Przy najdłuższej ogniskowej (ekwiwalent 120 mm dla małego obrazka) ostrość obrazu nieznacznie spada, lecz w porównaniu z wynikami uzyskanymi przy 24 mm jest nadal bardzo dobra. Przymknięcie obiektywu do f/8 powoduje odzyskanie znakomitego obrazu w obrębie całego kadru – również w narożnikach. Szkoda tylko, że maksymalny otwór przysłony w pobliżu górnego zakresu ogniskowych jest tak niewielki…
Podsumowując, ostrość obiektywu zastosowanego w aparacie Canon PowerShot S120 należy uznać za dobrą, a nawet bardzo dobrą – poza obszarem ogniskowych 24-28 mm. Można tylko żałować, że jasność obiektywu tak bardzo spada wraz z przyrostem ogniskowej i w połowie zakresu jest już o ponad 2 EV niższa od maksymalnej. Jeśli ktoś chce się przekonać, jak dokładnie wyglądają zdjęcia testowe wykonane na potrzeby powyższej prezentacji, to pod tym adresem znajdzie wszystkie fotografie w parach RAW+JPEG.
Zasilanie, pamięć, złącza
Tradycyjnie już ostatnimi omawianymi przez nas podczas testów stałymi elementami aparatów są kwestie związane z tym, jak sprzęt wykorzystuje swoje źródło zasilania, jak wygląda jego współpraca z kartami pamięci oraz jakimi złączami dysponuje. Są to rzeczy ważne, a często niestety ignorowane zarówno przez testerów, jak i kupujących, którzy czasem dość szybko na własnej skórze przekonują się o randze swojego niedopatrzenia. Zwłaszcza, że w tym przypadku testowany aparat wymaga przybliżenia kilku kwestii.
[kn_advert]
Zasilanie
Jest to jedna ze słabszych stron testowanego aparatu. Canon PowerShot S120 korzysta z ogniw litowo-jonowych NB-6LH o pojemności wynoszącej zaledwie 1000 mAh. Według technologii pomiarowej Camera & Imaging Product Association jest on w stanie na jednym ładowaniu wykonać zaledwie ok. 230 zdjęć (300, jeśli aparat działa w trybie Eco). W praktyce podczas testów zmuszeni byliśmy ładować akumulator codziennie – w innym wypadku podczas testów następnego dnia czekała nas przykra niespodzianka. Nie jest to dobry wynik.
 |
| Mimo iż akumulator aparatu Canon PowerShot S120 zajmuje sporą przestrzeń w korpusie aparatu, to jego niewielka pojemność w połączeniu ze sporym apetytem aparatu na prąd nie umożliwiają zbyt długiego fotografowania na jednym ładowaniu. |
Przyjemnym akcentem jest natomiast wyposażenie aparatu w zewnętrzną ładowarkę. Czyni to proces ładowania łatwiejszym i umożliwia korzystanie z aparatu przy użyciu zapasowego akumulatora (zakup bardzo wskazany) i jednoczesne regenerowanie rozładowanego.
Pamięć
Testowany aparat korzysta z nośników pamięci w standardzie SecureDigital, co specjalnie nie dziwi – podobnie jak to, że gniazdo karty mieści się obok akumulatora. Małe rozmiary korpusu uniemożliwiają wymianę karty na pustą po założeniu aparatu na statyw, ale taki już jest los wszystkich cyfrówek "ładowanych od dołu".
 |
| Producent aparatu Canon PowerShot S120 bardzo zaleca stosowanie nośników o klasie wydajności UHS-I – szczególnie jeśli fotografujący ma zamiar wykonywać zdjęcia w trybie seryjnym lub filmować w trybie 1080/60p. |
Przeciętna wielkość zdjęcia zapisanego w formacie JPEG, maksymalna rozdzielczość i jakość wynosi 5-8 megabajtów, natomiast rozmiary plików RAW najczęściej nie przekraczają 18 megabajtów. Sprawia to, że karta o pojemności 8 gigabajtów pomieści około 315 par RAW+JPEG. Jeżeli jednak nie zamierzamy korzystać z tego wymagającego trybu zapisu, ani nagrywać długiego materiału wideo, to Canon PowerShot okazuje się kompaktem niezbyt wymagającym jeśli chodzi o przestrzeń na nośniku flash.
Złącza
Zestaw gniazd oferowanych przez testowany aparat jest bardzo skromny – co zresztą niezbyt dziwi. Nie ma tu stopki lampy błyskowej, a sam korpus wyposażono tylko w dwa złącza, które znajdują się pod wspólną klapką z prawej strony korpusu. Jest to złącze HDMI standardu micro oraz multizłącze zgodne ze standardem mini USB. Nabywcy aparatu powinni pamiętać, że producent w zestawie nie dostarczył kabla USB, więc warto się w niego zaopatrzyć we własnym zakresie – albo w kartę pamięci.
 |
| Zaskoczenie i rzadki obecnie widok – złącze mini USB w aparacie kieszonkowym. W czasach dominacji standardu micro USB może się to okazać kłopotliwe, choć użytkownicy starszych modeli aparatów, smartfonów czy odtwarzaczy MP3 będą zadowoleni. |
Choć sam korpus jest wykonany bardzo solidnie, to złącza, gniazdo akumulatora i inne krytyczne miejsca w aparacie nie dysponują żadnymi uszczelnieniami. Aparatu Canon PowerShot S120 zdecydowanie nie należy traktować jako urządzenia pyło- i wodoodpornego.
Podsumowanie
Aparat Canon PowerShot S120 to w swojej klasie urządzenie bardzo udane. Trudno mu będzie wprawdzie nawiązać walkę z takimi modelami, jak Olympus STYLUS 1 (od których odbiega funkcjonalnością), czy Sony Cyber-Shot DSC-RX100 (które deklasują go kompletnie jakością rejestrowanego obrazu), ale ma swoje zalety, których nie powinno się lekceważyć: jest mały, doskonale wykonany, oferuje dobre możliwości i naprawdę przyzwoitą jakość obrazu, szereg funkcji dodatkowych, a przy tym jest naprawdę tani. To sprzęt, na którym początkujący fotoamator z ambicjami może polegać i korzystać z niego w naprawdę zróżnicowanych sytuacjach.
Wadami aparatu są niska jakość obrazu przy najwyższych czułościach ISO (ale który aparat radzi sobie z tym dobrze) oraz nienajlepsze parametry optyki przy najkrótszych ogniskowych. Również średnica otworu względnego przy ogniskowych z zakresu tele nie robi zbyt dobrego wrażenia – szczególnie gdy porówna się je z takimi konstrukcjami, jak obiektyw wspominanego już kilkakrotnie Olympusa STYLUS 1. Niechęć budzi też bardzo lekceważące podejście producenta do wyposażenia dostarczanego wraz z aparatem, a przede wszystkim braku jakiejkolwiek instrukcji obsługi.
Jeżeli jednak nie przeszkadzają Wam te niedostatki, a szukacie małego, taniego aparatu, który Was nie zawiedzie, to Canon PowerShot S120 jest propozycją wartą rozważenia.
|
Ocena końcowa (w skali 1-6):
|
dobry
|
| Zalety |
|
| Wady: |
|
[kn_advert]
Aparat Canon PowerShot S120 do testów udostępniła firma Canon Polska
Galeria zdjęć przykładowych
Wszystkie prezentowane w tej galerii zdjęcia zostały wykonane aparatem Canon PowerShot S120 w kreatywnych trybach kontroli ekspozycji i zapisane w formacie JPEG + RAW. Kliknięcie na miniaturę spowoduje otwarcie jej ośmiokrotnie powiększonej wersji w osobnym oknie przeglądarki. Pod opisem parametrów każdego zdjęcia znajdują się linki do oryginalnych plików JPEG i RAW (UWAGA: duża objętość!).
 |
 |
 |
|
14 mm, 1/125 s, f/7.1, 320 ISO JPEG RAW |
5 mm, 1/125 s, f/1.8, 80 ISO JPEG RAW |
5 mm, 1/250 s, f/1.8, 80 ISO JPEG RAW |
 |
 |
 |
|
26 mm, 1/125 s, f/5.7, 125 ISO JPEG RAW |
26 mm, 1/500 s, f/5.7, 80 ISO JPEG RAW |
15 mm, 1/125 s, f/5.6, 125 ISO JPEG RAW |
 |
 |
 |
|
22 mm, 1/160 s, f/5.6, 160 ISO JPEG RAW |
15 mm, 1/125 s, f/4.5, 400 ISO JPEG RAW |
26 mm, 1/200 s, f/5.7, 500 ISO JPEG RAW |
 |
 |
 |
|
10 mm, 1/200 s, f/4.5, 80 ISO JPEG RAW |
14 mm, 1/250 s, f/8, 80 ISO JPEG RAW |
26 mm, 1/200 s, f/8, 320 ISO JPEG RAW |
 |
 |
 |
|
5 mm, 1/60 s, f/8, 80 ISO JPEG RAW |
26 mm, 1/200 s, f/5.7, 160 ISO JPEG RAW |
26 mm, 1/200 s, f/7.1, 250 ISO JPEG RAW |
Autorem wszystkich przedstawionych w tym artykule zdjęć - zarówno próbnych, jak i produktowych - jest Jarosław Zachwieja.
[kn_advert]
www.swiatobrazu.pl