Kacper Kowalski zwycięża konkurs Portfolio Review organizowany w ramach Landskrona Foto Festival

Landskrona – niewielkie miasteczko na południowym wybrzeżu Szwecji, 30 kilometrów od Malmö – ma ambicje stać się centrum fotografii w Skandynawii. Głównym wydarzeniem, które co roku przyciąga tu wielbicieli fotografii, jest międzynarodowy festiwal fotograficzny. Przez całe lato można oglądać wystawy: TIME, LIGHT, LOVE w Muzeum Miejskim w Landskronie i View Finland. Festiwal potrwa dziesięć dni, od 8 do 17 września 2017 roku.

Przez trzy ostatnie lata w ramach festiwalu Landskrona Foto prezentowane były przekrojowe wystawy prezentujące to, co najciekawsze w fotografii poszczególnych krajów: Turcji, Czech i Irlandii. W tym roku przyszła kolej na Finlandię.

Dzięki współpracy ze Szkołą Fotografii w Helsinkach (Helsinki School) w trakcie czwartej edycji Landskrona Foto View i przy okazji świętowania przez Finlandię setnej rocznicy niepodległości na wystawie zaprezentowane zostaną trzy osobne sekcje, prezentujące prace kilkunastu artystów: klasyków fińskiej fotografii i współczesne wschodzące gwiazdy.

W ramach pierwszej sekcji będzie można obejrzeć prace międzynarodowej sławy fotografa Penttiego Sammallahtiego oraz wybór prac jego uczniów: Jormy Puranena, Joakima Eskildsena i Jyrkiego Parantainena. Druga część przeglądu to indywidualna wystawa Ulli Jokisalo, która bywa nazywana "Louise Bourgeois krajów nordyckich". Ostatnia sekcja składa się z przeglądu prac młodych artystów – absolwentów Szkoły Fotografii w Helsinkach.

[kn_free]

Kuratorzy: Jenny Nordquist i współpracujący wiele lat z francuską agencją VU Christian Caujolle, w ramach programu skoncentrowali się na zaprezentowaniu uznanych na całym świecie fotografów, którzy do tej pory nie byli znani w Szwecji, oraz młodych skandynawskich artystów. W trakcie festiwalu w niewielkim mieście na południowym wybrzeżu Szwecji odbędzie się kilkanaście wystaw, zarówno w najważniejszych instytucjach kultury w całym mieście, jak i w formie wystaw outdoorowych. Wśród prezentowanych artystów znajdą się m.in. Amerykanin Caleb Charland i Francuz Guillaume Bression (wystawa "Fukushima – No Go Zone", w ramach której zaprezentowane zostaną katastrofalne skutki tsunami, które w 2011 roku doprowadziło do awarii elektrowni atomowej w Fukushimie).

Pośród wystawionych projektów będzie można obejrzeć fotografie Polaka Kacpra Kowalskiego, zwycięzcy konkursu Portfolio Review, organizowanego corocznie w ramach festiwalu.

[kn_advert]

Wystawa OVER Kacpra Kowalskiego w trakcie Międzynarodowego Festiwalu Fotograficznego w Landskronie potrwa od 2 września do 21 października 2017 roku. OVER to najnowszy projekt jednego z najczęściej nagradzanych polskich fotografów.

Tak jak w przypadku poprzednich projektów, Kowalski operuje wyłącznie fotografią z lotu ptaka, wiernie stosując tę samą metodę fotograficzną, równocześnie pilotując paralotnię lub wiatrakowiec. Kontrolując tor lotu i kadr, poszukuje dwóch ideałów: emocjonalnie idealnej klatki i spełnienia w pilotażu.

Kacper Kowalski spędza co roku w powietrzu kilkaset godzin. To latanie i fotografowanie ekstremalne w warunkach niezwykłych i nieprzyjaznych. Najczęściej zimą – gdy ekwipunek lotniczy zamarza – we mgle, przy bardzo niskiej podstawie chmur, kiedy nikt inny nie może lub nie chce latać. Wtedy, gdy możliwe jest obcowanie z przestrzenią sam na sam, intymnie. Właśnie wtedy kadry, choć przedstawiają powierzchnię ziemi, wykraczają daleko poza zapis wzoru pól, obrzeży miast czy dróg, odbijając portret emocjonalny artysty.

Warunków pogodowych Kowalski używa na równi z techniką fotografowania; pogoda jest jednym ze świadomie stosowanych ograniczeń formalnych w jego pracach. To ona, w połączeniu z włóczęgą w poszukiwaniu opowieści, nadaje fotografiom niepowtarzalny charakter, bo ważne jest to, aby miejsce fotografowania zobaczyć, poczuć i dopiero wtedy nacisnąć spust migawki. I tak się dzieje w projekcie OVER: bardziej istotne jest to, co rejestruje świadomość, od tego, co mechanicznie rejestruje oko.

To dlatego używa siebie i swoich doświadczeń jako pilota, jako narzędzi, które pozwalają powołać do życia formalnie oszczędne i uporządkowane kadry. W środowisku, które mu nie sprzyja, przywołuje obraz ziemi niczyjej: porzuconej przez człowieka, pozbawionej życia i emocji, stanowiącej kres człowieczeństwa. Opowiada też osobistą historię życia w powietrzu przez ostatnie 20 lat.

Trudno uwierzyć, że te dokumentalne zdjęcia udało się wykonać w samym sercu gęsto zaludnionej Europy.