Nikon D5500 - pierwsze wrażenia i test ISO

Wrażenia z użytkowania

Nikon D5500 to następca popularnego modelu D5300, a zarazem pierwszy aparat DSLR tego producenta, w którym zastosowany został ekran czuły na dotyk, a interfejs wzbogacono o elementy obsługi dopasowane do tego elementu technicznego. W ten sposób dostęp do kluczowych opcji aparatu, a także jego menu umożliwiony został nie tylko za pomocą przycisków, pokręteł i przełączników na obudowie korpusu, ale też gestów palcem po ekranie. I choć lista zmian obejmuje nie tylko nowy typ ekranu, to ta właśnie okazuje się kluczowa gdy przychodzi do porównania modelu D5500 z poprzednikiem.

[kn_advert]

Nieco dziwny mariaż starego z nowym – ale trzyma się nieźle

Korpus aparatu Nikon D5500 jest pod wieloma względami podobny do swojego poprzednika, modelu D5300. Zmiany są jednak wyraźne i to w dość kluczowych aspektach. Zmienione zostało rozmieszczenie przycisków, kształt bryły aparatu oglądanego z góry – w tym kształt i głębokość gripu, który trzyma się teraz znacznie lepiej – oraz wygląd pokrętła kontrolnego, które obecnie raczej nie kojarzy się z tym stosowanym od lat w aparatach marki Nikon. Na skutek tych zmian aparat trzyma się nieco inaczej, więcej elementów sterujących trafia pod kciuk, a mniej pod palec wskazujący (z korzyścią dla ergonomii całej konstrukcji).
 

Wygoda chwytu aparatu Nikon D5500 plasuje się na bardzo wysokim poziomie i to w zasadzie niezależnie od rozmiarów dłoni użytkownika. Wprawdzie osoby o większych dłoniach mogą odkryć, że ostatni palec prawej ręki wygodniej im trzymać pod korpusem, ale nawet w najmniejszym stopniu fakt ten nie prowadzi do szybszego zmęczenia dłoni.

Jeśli chodzi o inne różnice względem aparatu Nikon D5300, to dziwić może przede wszystkim brak wbudowanego modułu GPS (jest za to Wi-Fi) oraz dedykowana przez producenta wyraźnie większa wydajność zasilania przy tym samym typie zastosowanego akumulatora – być może właśnie pomiędzy tymi dwoma elementami występuje bezpośredni związek. Jest natomiast czujnik oka przy wizjerze, dzięki któremu fotograf komponujący ujęcie nie będzie oślepiany od dołu przez blask ekranu LCD. Zachowane zostały kluczowe parametry techniczne: czujnik CMOS o rozdzielczości 24,2 megapiksela, procesor obrazu EXPEED 4, brak filtra dolnoprzepustowego, 39-punktowy układ AF, migawka i układ lustra zapewniające w trybie seryjnym prędkość do 5 kl./s oraz tryb wideo oferujący wiele formatów zapisu, w tym 1080/50p oraz 1080/24p.

Dotykowy ekran po raz pierwszy

Projektanci firmy Nikon bardzo długo bronili się przed wyposażaniem swoich lustrzanek w ekrany dotykowe – była to decyzja najprawdopodobniej czysto ideowa (Nikon od zawsze sprawia wrażenie firmy nieco konserwatywnej), ale też nie pozbawiona sensu. Obsługa dotykowa w lustrzankach cyfrowych sprawdza się bowiem rzadko i poza nielicznymi wyjątkami stanowi element funkcjonalny, z którego fotografowie korzystają niechętnie. Jednak potentat spod znaku żółto-czarnego logo w końcu uległ i Nikon D5500 jest pierwszą lustrzanką tego producenta, którą można obsługiwać dotykiem.
 

Na wyświetlaczu LCD aparatu przyciski otoczone ramką z zaokrąglonymi rogami (w powyższym przykładzie przycisk "i" aktywujący menu podręczne oraz przycisk zmiany wartości przysłony) wskazują miejsca, w których znajdują się obszary czułe na dotyk. Fakt włączenia obsługi dotykowej symbolizuje obecność w górnej części ekranu ikony Fn z piktogramem dłoni.

Trudno jednak nie ulec przekonaniu, że inżynierowie z firmy Nikon konstruując interfejs dotykowy aparatu czuli się do tego mocno przymuszeni – wrażenie, że sami twórcy urządzenia nie byli pewni, czy element ten będzie użytkownikowi w ogóle potrzebny nie opuszczało nas nawet na moment. Za pomocą dotyku można obsługiwać menu podręczne i (co de facto dość rzadko zdarza się w lustrzankach) główne, ustawiać ostrość na wskazany punkt, wyzwalać migawkę, regulować kluczowe parametry ekspozycji bez potrzeby korzystania z pokrętła kontrolnego oraz oczywiście przeglądać zdjęcia na sposób kojarzący się ze smartfonami i tabletami. I choć część tych czynności dokonuje się w sposób wygodny i ewidentnie przemyślany, to przy innych wrażenie, że zrobiono je "na odczep się".

I tak na przykład menu podręczne, uruchamiane przyciskiem "i" obsługuje się palcem po prostu doskonale (za to jego obsługa za pomocą przycisków na korpusie jest bardzo niewygodna), ale już zmiana głównych parametrów ekspozycji przed wykonaniem zdjęcia rozwiązana została fatalnie: przyciski dające dostęp do odpowiednich manipulatorów zupełnie nie pasują do wyglądu zdjęcia, nie można w ten sposób zmienić czułości ISO (a aż się o to prosi, choćby dlatego, że umieszczony z przodu korpusu przycisk Fn jest podczas obsługi dotykowej trudny do wykorzystania), a całość sprawia wrażenie protezy dodanej do interfejsu znanego jeszcze z Nikona D5300, którego postanowiono "dostosować" do obsługi dotykiem. Tym samym największa zmiana konstrukcyjna w aparacie (w porównaniu do poprzednika) stała się dla nas raczej ciekawostką niż rzeczywiście użyteczną cechą konstrukcyjną.

Jakość obrazu - test ISO

Jak zwykle w ramach naszych Pierwszych Wrażeń staraliśmy się sprawdzić, co oferuje testowany aparat w zakresie jakości rejestrowanego obrazu. Oprócz zdjęć testowych wykonanych w warunkach "polowych" zdołaliśmy przygotować dla Was pełen test czułości ISO zrealizowany w oparciu o rzeczywistą (niestudyjną) scenę. Zdjęcia wchodzące w skład poniższej prezentacji, w odróżnieniu od pełnego testu (kiedy to w miarę możliwości oferowanych przez aparat wykonywane są przy wyłączonych mechanizmach odszumiających), powstały przy domyślnych ustawieniach funkcji Redukcja szumów - wysokie czułości. Obraz testowy uchwycony został w warunkach rzeczywistych przy miękkim oświetleniu naturalnym, aby wyniki jak najbardziej odzwierciedlały zachowanie aparatu w codziennym użytkowaniu. Zachęcamy też do pobrania paczki zawierającej wszystkie fotografie w pełnej postaci (komplet plików RAW i JPEG), ponieważ ukazują znacznie więcej, niż te trzy wybrane fragmenty prezentowane w skali 1:2 (pełny rozmiar miniatury otwiera się po jej kliknięciu na osobnej zakładce..
 

[converttable type="vertical" start="1" end="1"]

100 ISO
200 ISO
400 ISO
800 ISO
1600 ISO
3200 ISO
6400 ISO
12800 ISO
25600 ISO
Paczka w formacie ZIP ze wszystkimi zdjęciami testowymi z tej prezentacji w oryginalnych rozmiarach dostępna jest TUTAJ.

[converttable]

Wyniki tego pierwszego testu są bardzo zachęcające. Aparat, którego zakres czułości matrycy wynosi 100-25600 ISO (i są to wartości realne, a nie osiągane na skutek manipulacji krzywą gamma gotowych zdjęć!) oferuje doskonałą jakość obrazu praktycznie pozbawionego szumów w zakresie 100-1600 ISO oraz zupełnie akceptowalny obraz przy wartościach 3200 i 6400 ISO. Powyżej niszczycielskie objawy intensywnego odszumiania (utrata drobnych szczegółów obrazu) oraz degradacja kolorów i tonalności staje się już nieco zbyt intensywna.

Martwi natomiast dynamika spadku widoczności detali na skutek odszumiania obrazu, która przy wspomnianym ustawieniu Normalnym (domyślnym w testowanym aparacie) ma charakter liniowy. Jest bowiem pod powiększeniem wyraźnie widoczna już przy niższych czułościach ISO, gdzie jak przypuszczamy patrząc na jakość zdjęć uzyskiwanych z plików RAW jest ona po prostu niepotrzebna. Jednak z ostatecznym werdyktem poczekamy na pełen test, gdzie procedura została przeprowadzona dla narzędzia odszumiającego ustawionego na Wyłączone.

Co nam się niezbyt spodobało

Nikony z serii D5xxx nigdy nie były przez producenta sytuowane bardzo nisko w hierarchii lustrzankowej – rolę prawdziwego segmentu tzw. entry level pełnią tutaj od lat aparaty Nikon D3xxx. Trudno zatem nieco zrozumieć, dlaczego konstruktorzy upierają się, aby również najnowszy Nikon D5500 był urządzeniem wyposażonym w pojedyncze pokrętło kontrolne. Jeszcze gorzej jest z innym "spadkiem" po modelu D5300, czyli przyciskami Fn i wyboru trybu pracy migawki umieszczonymi z boku korpusu. Są one dla fotografa niewidoczne i bardzo wątpimy, aby ktokolwiek szybko oswoił się z ich umiejscowieniem na tyle, aby mógł zacząć korzystać z nich odruchowo. Nam się nie udało. To samo brak przycisku głębi ostrości, który w sprzęcie kierowanym do użytkowników nieco bardziej ambitnych po prostu powinien się znaleźć. Również automatyczne przełączanie się aparatu do trybu wykonywania zdjęć pojedynczych (większość fotografii testowych wykonuje się za pomocą dwusekundowego samowyzwalacza, aby zminimalizować ryzyko wpływu ruchu aparatu na wygląd zdjęć) po każdym wciśnięciu spustu migawki doprowadzało nas do szału.
 

Przyciski Fn i trybu pracy migawki umieszczone z boku korpusu to ergonomiczna i funkcjonalna pomyłka. Odruchowe posługiwanie się nimi bez patrzenia na to, co zamierzamy nacisnąć wymaga dłuższego treningu, ustawienia migawki po każdym wykonaniu zdjęcia resetują się na tryb pojedynczy, a co do programowalności przycisku Fn, to mimo dużego wachlarza możliwości w tej kwestii raczej mało kto zdecyduje się na zrezygnowanie z jedynego sposobu bezpośredniego regulowania czułości ISO z poziomu korpusu, bez angażowania w to ekranu dotykowego.

Irytujące jest też to, że mimo upływu lat firma Nikon nie zamierza zerwać z podejściem, według którego tryb Live View w lustrzankach klasy średniej i niższej jest traktowany jako zło konieczne. I w tym przypadku nadal (przypominamy: jest 2015 rok) stosowane są te same rozwiązania co dawniej: mechanizm przysłony ustawiany jest w pozycji określonej parametrem liczbowym tylko w momencie przełączania się na tryb LV oraz po naciśnięciu przycisku spustu migawki i pozostaje w tej pozycji aż do wyłączenia trybu LV, albo wykonania następnego zdjęcia. Nie ma trybu symulacji ekspozycji w trybie manualnym, choć jest w trybach preselekcji i trybie programowym (dałoby się to jeszcze zrozumieć jako ukłon w kierunku fotografów studyjnych pracujących z oświetleniem błyskowym, gdyby D5500 był aparatem kierowanym do takich osób, ale tak nie jest). 

Takie podejście niesie ze sobą poważne konsekwencje, skutkujące obniżeniem przydatności ważnego trybu pracy, jakim w nowoczesnej lustrzance cyfrowej może i powinien być LV. Precyzyjne ostrzenie w trybie Live View? Jasne, tylko nie zapomnij ustawić maksymalnej wartości przysłony zanim go sobie włączysz – do wartości docelowej przejdziesz za chwilę. Podgląd głębi ostrości i porównanie wyglądu sceny przed i po przymknięciu otworu względnego? Zapomnij, chyba że bardzo lubisz pstrykać dźwignią LV. Zmiana wartości przysłony przy włączonym trybie filmowania? Nie ma mowy!
 

Tryb Live View w aparacie Nikon D5500 w stosunku do poprzednika nie zmienił się ani odrobinę (za wyjątkiem możliwości obsłużenia kilku rzeczy dotykiem – w tym również wyboru obszaru, w którym ustawiona ma być ostrość). Dla części użytkowników będzie on więc zapewne "specyficzny", a dla innych "do niczego", ale jedno jest pewne: działa on zupełnie inaczej, niż w nowoczesnych aparatach cyfrowych innych producentów.

A na deser zupełne kuriozum: samodzielna regulacja czasu otwarcia migawki i trybie przysłony w trybie M na potrzeby filmowania wymaga aktywacji w menu aparatu specjalnej opcji. No dobrze, niech będzie. Ale dlaczego włączenie tej opcji nie pozwala w trybie Live View ustawić czasu naświetlania dłuższego, niż wynosi czas trwania klatki filmu (np 1/50 s. dla trybu 50p, 1/30 s. dla trybu 25p i 30p itd.) również wówczas, gdy tylko fotografujemy? Nie wydaje nam się, aby ktokolwiek był w stanie udzielić sensownej odpowiedzi na to pytanie.

Galeria zdjęć przykładowych

Wszystkie zdjęcia zamieszczone w poniższej galerii wykonane zostały aparatem Nikon D5500 z obiektywem AF-S DX NIKKOR 18–55mm f/3.5–5.6G VR II. W aparacie pozostawiono większość ustawień domyślnych, w tym redukcję szumów ustawioną na poziom Normalny. Zdjęcia zapisano w postaci par plików JPEG + RAW – wszystkie oryginalne dane znajdują się w odnośnikach poniżej (UWAGA: duża objętość plików). Kliknięcie na miniaturę zdjęcia spowoduje otwarcie ośmiokrotnie powiększonej wersji w sąsiedniej zakładce.
 

55 mm, 1/320 s, f/5.6, 100 ISO JPEG RAW	40 mm, 1/500 s, f/5, 100 ISO JPEG RAW	55 mm, 1/100 s, f/5.6, 125 ISO JPEG RAW
55 mm, 1/640 s, f/5.6, 400 ISO JPEG RAW	55 mm, 1/640 s, f/10, 800 ISO JPEG RAW	31 mm, 1/320 s, f/9, 200 ISO JPEG RAW
55 mm, 1/500 s, f/11, 400 ISO JPEG RAW	55 mm, 1/500 s, f/5.6, 160 ISO JPEG RAW	46 mm, 1/400 s, f/10, 160 ISO JPEG RAW
55 mm, 1/4000 s, f/9, 900 ISO JPEG RAW	34 mm, 1/50 s, f/11, 180 ISO JPEG RAW	38 mm, 1/60 s, f/11, 1100 ISO JPEG RAW
55 mm, 1/100 s, f/14, 1250 ISO JPEG RAW	26 mm, 1/1600 s, f/9, 6400 ISO JPEG RAW	50 mm, 1/4000 s, f/9, 6400 ISO JPEG RAW

Autorem zaprezentowanych w artykule zdjęć testowych jest Jarosław Zachwieja.

[kn_advert]