Solarigrafia z drugiego końca świata

Kilka dni temu mogliśmy cieszyć się najdłuższym dniem w roku - Tego też dnia - gdy rozpoczęło się lato - Słońce znalazło się w najwyższym punkcie na niebie. Oznacza to, że gdy tylko z nieba znika zachmurzenie, kąt padania promieni słonecznych sprawia, iż towarzyszy nam letni upał. Dobrą przeciwwagą dla tego jest więc solarigrafia przygotowana przez Roberta Millera, który stacjonuje w stacji badawczej zlokalizowanej na Antarktydzie.

Stacja badawcza Rothera na Antarktydzie gości jednocześnie średnio 22 osoby. Wśród nich znalazł się Robert Miller, który postanowił wykonać zapadającą w pamięć solarigrafię. Ekspozycje rozpoczął 18 grudnia i zakończył 13 czerwca, gdy po raz ostatni było widać w danym sezonie Słońce.

fot. Robert Miller

Swoją solarigrafię wykonał przy pomocy zwykłej aluminiowej puszki. Warto przypomnieć, iż solarigrafia to specyficzny rodzaj fotografii otworkowej, który polega na wykonywaniu bardzo długich ekspozycji (ich długość liczona jest nawet w latach), dzięki którym możliwe jest ukazanie na pojedynczym zdjęciu pozornej wędrówki Słońca po nieboskłonie. Jasne smugi na zdjęciu reprezentują drogą naszej najbliższej gwiazdy, natomiast przerwy w tych liniach odpowiadają momentom gdy panowało duże zachmurzenie.

Nie trzeba od razu wyjeżdżać na Antarktydę, aby wykonać ciekawą solarigrafię. Ten gatunek fotografii można uprawiać w dowolnej szerokości geograficznej i za każdym razem daje wiele satysfakcji. Niemniej praca przygotowana przez Roberta Millera będzie stanowić bardzo romantyczną odskocznię na nadchodzące letnie, upalne dni.

Poniżej możesz zobaczyć zdjęcia terenu, na który była nakierowana puszka z materiałem światłoczułym i oryginalny "negatyw". Finalna fotografia jest efektem zamiany "negatywu" w "pozytyw" w programie graficznym i wykonania podstawowych korekt (kontrast, jasność itp.).

fot. Robert Miller