TEST: Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO

 

 

Parametry techniczne Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO

Parametr	Wartość
Nazwa	Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO
Dostepne mocowania	Sigma, Nikon, Canon, Sony, Pentax, 4/3
Rok premiery	2007
Ogniskowa	70-200 mm
Ogniskowa w przeliczeniu na format 35 mm w przypadku użycia z aparatem wyposażonym w matrycą o rozmiarze APS-C	105-300 mm
Kąt widzenia	34? - 12? (23? - 8? dla formatu APS-C)
Maksymalna wartość przysłony	f/2.8
Minimalna wartość przysłony	f/22
Elementy/Grupy	18/15
Listki przysłony/kształt przysłony	9
Minimalna odległość ostrzenia	100 cm
Maksymalne powiększenie	1:3,5 (x0.28)
Ogniskowanie	wewnętrzne
Długość obiektywu	184 mm
Średnica obiektywu	86,6 mm
Średnica filtra	77 mm
Filtr obraca się podczas ostrzenia	nie
Zmiana długości podczas ostrzenia	nie
Zmiana długości podczas zoomowania	nie
Osłona przeciwsłoneczna	tak/tulipanowa
Kolor	czarny
Uszczelnienia	nie
Silnik autofocusa	tak/Hyper Sonic Motor
Waga	1390 g

 

Obecnie każdy liczący się na rynku producent optyki oferuje obiektyw klasy 70-200mm f/2.8. Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO niewątpliwie należy do tej grupy sprzętowej. Jeżeli  porównamy wagę tej konstrukcji do iwagi nnych obiektywów, to zobaczymy, że jest jednym z najlżejszych. Tylko produkt Tamorna wyprzedza testowany obiektyw. Tak niską wagę, obydwa obiektywu zawdzięczają dużej ilości tworzyw sztucznych jakie zostały użyte do ich produkcji. Canon i Nikon, mają w swojej ofercie podobne zoomy ale tylko podstawowe parametry są zbliżone. Canon EF 70-200mm 1:2.8 L IS USM oraz Nikon AF-S VR-Nikkor 70-200mm 1:2.8G, to konstrukcje bardziej zaawansowane, posiadające większą liczbę soczewek oraz stabilizowane. Ich mechaniczne wykonanie również znacznie odbiega od produktów Sigmy a także Tamrona. W ofercie Sigmy znajdują się już obiektywy wyposażone w system stabilizacji obrazu (OS ? Optical Stabilizer), można więc domniemywać, że kolejna wersja  Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO może zostać w taki system wyposażona.

 

Obiektyw	Elementy/Grupy	Rozmiar filtraa	Waga	Wymiary
Canon EF 70-200mm 1:2.8 L IS USM	23/18	77 mm	1570 g	86.2 x 197.0 mm
Nikon AF-S VR-Nikkor 70-200mm 1:2.8G	21/15	77 mm	1470 g	87.0 x 215.0 mm
Sony 70-200/2.8 G	19/16	77 mm	1340 g	87.0 x 196.5 mm
Tamron SP AF 70-200mm 1:2.8 Di LD (IF) Macro	18/13	77 mm	1330 g	89.5 x 194.3 mm
Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO	18/15	77 mm	1390 g	86.6 x 184.0 mm

Zestawianie obiektywów typu zoom 70-200/2.8 z uwzględnieniem ich wagi oraz wymiarów.

 

 

Budowa mechaniczna i optyczna

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO to obiektyw dobrze wykonany. Zewnętrzny płaszcz tubusu zbudowany jest z wysokiej jakości tworzywa sztucznego. Wszystkie elementy są dokładnie dopasowane. Tworzywo jest sztywne i nie ugina się pod naciskiem. Uchwyt statywowy jest metalowy i jest jedynym, oprócz bagnetu, widocznym elementem wykonanym z tego materiału.

 

 

 

Obiektyw wyposażony jest w mocowaną na bagnet osłonę przeciwsłoneczną. Element osłony został tak zaprojektowany i wykonany, że po zamocowaniu nie porusza się i jest stabilnie osadzony. Jest możliwość założenia osłony odwrotnie, w pozycji ułatwiającej przenoszenie całego zestawu w pokrowcu lub plecaku. Jej wnętrze zostało w taki sposób wyprofilowane, aby ograniczyć odbijanie się bocznego światła.

Mocowanie statywowe można łatwo i szybko zdemontować. Dla wielu użytkowników może to mieć bardzo duże znaczenie. Dzięki temu wydatnie zmniejszają się wymiary oraz masa Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO. Jeżeli zamocujemy na statywie obiektyw z aparatem, możemy bez regulowania głowicy statywu, przejść do zdjęć pionowych. W tym celu wystarczy zwolnić śrubę blokującą korpus obiektywu w uchwycie statywowym, i przekręcić aparat zgodnie z potrzebą.

Obiektyw posiada skalę odległości oraz głębi ostrości wyrażoną w metrach oraz stopach. Na pierścieniu zmiany ogniskowej naniesiono skalę ułatwiającą wybór pożądanej wielkości.

 

Pierścień manualnego ustawiania ostrości jest pokryty gumową okładziną, która zapewnia komfort użytkowania. Dłoń spocona lub też schowana w rękawicy, może precyzyjnie kontrolować nastaw ostrości. Nie stwierdziliśmy luzów, które mogłyby się pojawić i niekorzystnie wpływać na dokładność regulacji. Mechanizm ustawiania ostrości pracuje płynnie, ale z wyczuwalnym, lekkim oporem. Zastosowanie wbudowanego silnika HSM pozwala na manualne przeostrzenie bez konieczności włączania tryb ręcznego ustawiania ostrości.
Pierścień zmiany ogniskowej, jest obłożony taką samą karbowaną okładziną z tworzywa sztucznego. Zmiana ogniskowej odbywa się dokładnie i łagodnie. Precyzja mechanizmu jest na bardzo dobrym poziomie. Obiektyw skierowany w górę lub w dół nie zmienia samoczynnie ogniskowej.

Producent wyposażył obiektyw w suwak, pozwalający na zmianę tryby pracy systemu autofocus. Za jego pośrednictwem można wyłączyć automat (MF) i pracować na ustawieniach manualnych. Wtedy, w celu właściwego (lub też pożądanego) umieszczenia płaszczyzny ostrości, ustawień dokonuje się ręcznie. W drugim trybie (AF),włącza się silnik oraz cały układ autofocusa zabudowany  w korpusie aparatu.

 

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO to skomplikowana, apochromatyczna konstrukcja optyczna. W jej skład wchodzi zespół 18 elementów, zestawionych w 15 grup. Pięć soczewek jest wykonanych ze specjalnych rodzajów szkła. Trzy elementy ELD (Extraordinary Low Dispersion), oraz dwa SLD (Special Low Dispersion), mają za zadanie korygować aberracje. Optyka została wyposażona w wielowarstwowe powłoki przeciwodblaskowe. Przysłona zawiera 9 listków, ale jej otwór nie został zaokrąglony. Mechanizm ogniskowania, porusza wewnętrzną grupę soczewek. Dzięki temu, Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO nie zmienia swoich rozmiarów podczas ostrzenia, a przedni element nie obraca się. Zmiana ogniskowej odbywa się również wewnątrz tubusu.

 

źródło: Sigma

 

Pole widzenia obiektywu - zdjęcia wykonane aparatem z matrycą o rozmiarze 24x36 mm

70 mm

200 mm

Budowa mechaniczna i optyczna

Ostrość obrazu i aberracja

Ostrość obrazu

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO, przy maksymalnym otwarciu przysłony, nie pozwala na rejestrowanie obrazów o bardzo wysokiej jakości. Obraz w centrum kadru jest trochę nieostry. Wraz ze wzrostem przysłony, jakość zwiększa się i osiąga swoje optimum przy f/8. Różnica pomiędzy f/2.8 a f/4 jest wyraźnie widoczna. Przymknięcie obiektywu o jedną działkę przysłony powoduje znaczny wzrost jakości obrazu w centrum kadru. Zdjęcie w narożnikach pozostaje jednak nieostre od f/2.8 do f/4-5.6, dopiero przy f/8 widać poprawę. Mimo takiego domknięcia przysłony, ilość detali zarejestrowanych w narożniku kadru jest mniejsza niż w centrum. W przypadku używania Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO z aparatami o mniejszej matrycy, spadek jakości nie będzie tak widoczny. Sensor APS-C zarejestruje ten fragment pola obrazowego obiektywu, który charakteryzuje się najlepszymi parametrami. 

Zdjęcia wykonano aparatem Canon EOS 5D 200 mm ISO 200
f/2.8
f/4
f/8
f/13

  

Zdjęcia wykonano aparatem Canon EOS 5D 200 mm ISO 200
f/2.8
f/4
f/8

 

Zdjęcia wykonano aparatem Canon EOS 1Ds Mark III  200 mm ISO 800 f/5.6

 

Aberracja

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO to obiektyw, który posiada dostateczną korektę aberracji. W normalnych sytuacjach zdjęciowych przebarwienia na granicy kontrastowych obszarów zdjęcia, pojawiają się rzadko. W przypadku 70 mm, aberracja praktyczni nie jest zauważalna ale wraz ze wzrostem ogniskowej, obiektyw wykazuje wzrost tendencji do wystąpienia przebarwień. Na podstawie próbek zdjęć tablicy testowej można zauważyć, że obraz wykonany na ogniskowej 70 mm oraz f/4 jest pozbawiony aberracji. Każda następna próbka nosi ślady przebarwień. Nawet domknięcie przysłony do poziomu f/8 przy 200 mm, nie zapobiegnie powstaniu aberracji na brzegach kadru.

Wycinki zdjęć tablicy testowej w skali 1:1, pokazujące stopień występowania aberracji.
70 mm f/4	135 mm f/2.8	200 mm f/8

Sporym problemem mogą się okazać aberracje powstające poza głębią ostrości. W niektórych przypadkach mogę być bardzo widoczne i mocno wpływać na jakość zdjęć. Poniższe zdjęcia zostały wykonane w dosyć trudnych warunkach oświetleniowych, przy dużym kontraście sceny. W pierwszym przypadku, wyraźnie widoczne są przebarwienia. W drugim, z racji innej barwy światła, aberracje nie są tak widoczne.

70 mm f/2.8
200 mm f/5.6

Winietowanie i dystorsja

 

Winietowanie

Zamieszczone poniżej zdjęcia oraz ich wycinki pozwalają na dokonanie oceny Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO pod względem winietowania. Przy maksymalnym otworze przysłony, zaciemnienie obrzeży kadru jest spore, praktycznie na każdej ogniskowej. Domykanie przysłony oczywiście rozwiązuje ten kłopot i przy poziomie f/8, nie widać różnic między narożnikiem i centrum kadru. Test wykonaliśmy w oparciu o aparat z matrycą o wymiarach 24x36 mm. W przypadku aparatów z mniejszymi elementami światłoczułymi (format APS-C), stopień winietowania będzie znacznie mniejszy. 

Zdjęcia wykonane aparatem Canon EOS 5D, przy maksymalnym otworze przysłony i skrajnych ogniskowych.

70 mm f/2.8

200 mm f/2.8

 

Zestawienie próbek w skali 1:1 pobranych z centrum oraz narożnika kadru, przy skrajnych ogniskowych oraz trzech wielkościach przysłony.  Zdjęcia wykonane aparatem Canon EOS 5D.
70 mm
	centrum	narożnik
f/2.8
f/4
f/8
200 mm
	centrum	narożnik
f/2.8
f/4
f/8

 
Dystorsja

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO pod względem dystorsji może niektórych rozczarować. Przy ogniskowej 70 mm, widoczna jest beczkowata deformacja linii tablicy testowej. Wraz ze wzrostem ogniskowej, zniekształcenia przeobrażają się w stronę dystorsji o charakterze poduszkowym. 

Zdjęcia tablicy testowej wykonano przy użyciu aparatu Canon EOS 5D

70 mm

135 mm

200 mm

Odblaski i autofocus

Odblaski 

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO pomimo dużego skomplikowania konstrukcji optycznej, przy pracy pod światło, spisuje się dobrze. Pojawiające się niewielkie bliki nie mają dużego wpływu na jakość zdjęć. 

70 mm f/2.8

70 mm f/4

70 mm f/8

200 mm f/2.8

200 mm f/4

200 mm f/8

Jedynym mankamentem jaki udało nam się zauważyć jest duża podatność obiektywu na wyłapywanie bocznego, ostrego światła. Skutkuje to znacznym spadkiem kontrastu i pojawieniem się poświaty na znacznej części zdjęcia. Może to być spowodowane zbyt płytka osłoną przeciwsłoneczną, która nie zapewnia odpowiedniej ochrony przedniej soczewki. Konkurencyjny produkt Tamrona, SP AF 70-200mm 1:2.8 Di LD (IF) Macro, ma w tym zakresie zauważalną przewagę. Jego osłona jest znacznie większa od tej zastosowanej w Sigmie. Podobnie jest w przypadku produktów marki Canon, Nikon oraz Sony. Na poniższych zdjęciach można zobaczyć przykłady opisywanego tutaj zjawiska. 

200 mm f/2.8

200 mm f/4

 

200 mm f/4.5

200 mm f/2.8

 

Autofocus

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO była przez nas testowana z dwoma aparatami. Pierwszym z nich był Canon EOS 1Ds Mark III. W tym przypadku automatyczne ustawianie ostrości niestety nie działało idealnie. Przy skrajnych ogniskowych, obiektyw ostrzył albo za, albo przed obiektem, na którym aparat potwierdzał ostrość. Bardzo pomocna okazała się możliwość dokonania regulacji mechanizmu autofocusa z poziomu menu aparatu. Dla 70 mm uda nam się uzyskać bardzo dobre efekty. Niestety, maksymalna ogniskowa okazała się zbyt dużym wyzwaniem i nie udało się  wyregulować całego zestawu w sposób idealny. Firma Sigma oferuje kalibracje systemu AF w swoim serwisie, jest więc prawdopodobne, że kłopoty które pojawiły się podczas testu, mogą być łatwo usunięte. Drugim aparatem, który posłużył nam do testowania Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO, był Canon EOS 5D. Taki zestaw działał dobrze i nie zauważyliśmy niepokojących objawów. Obiektyw pracował szybko i dokładnie. Wady, które ujawniły się przy okazji testów z  Canon EOS 1Ds Mark III, tutaj nie zaistniały.
Mechanizm układu autofocus oparty jest o wewnętrzne ogniskowanie oraz wbudowany silnik ultradźwiękowy HSM (Hyper Sonic Motor). Dzięki temu użytkownik otrzymuje szybko i cicho działający mechanizm automatycznego nastawiania ostrości. Obiektyw oferuje także możliwość ręcznej korekty nastawu, nawet w trybie pełnej automatyki autofocusa (full-time manual focus).

Podsumowanie i tabela ocen

 

Podsumowanie

Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO to jeden z obiektywów, który zawsze będzie wzbudzał zainteresowanie. Powód jest prosty: obiektyw firmowy, posiadający takie same parametry w zakresie ogniskowej i jasności, będzie kosztowała znacznie więcej. Producenci niezależni od wielu lat proponują swoim klientom alternatywę dla produktów Nikon, Canon czy też Sony. W ofercie Tamrona znajduje się (opisywany na stronach swiatobrazu.pl) SP AF70-200mm F/2.8 Di, Sigma przedkłada opisywany w tym teście Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO. Do niedawna Tokina również produkowała obiektyw o bardzo podobnych parametrach i zastosowaniu (był to AT-X PRO AF 80-200 mm f/2,8).
Czemu tego typu konstrukcje cieszą się tak dużą popularnością? W dobie fotografii analogowej, oprócz zooma 24(28)-70(80) mm, były obowiązkowym wyposażeniem każdego fotografa. Dawały spory zakres ogniskowych przy bardzo dobrej jasności i stosunkowo niewielkich rozmiarach.  Zestaw dwóch telekonwerterów, x1.4, x2.0 oraz obiektywu 70-200 mm f/2.8 daje wygodny, poręczny i uniwersalny zestaw.

W chwili gdy na rynku królują lustrzanki wyposażane w matryce o rozmiarze APS-C, ta klasa obiektywów cieszy się nadal bardzo dużym powodzeniem. Z powodu przelicznika ogniskowej x1,5 jaki stosuje się dla lustrzanek APS-C, zoom 70-200 jest często kupowany. Ekwiwalent ogniskowych dla formatu 24x35 mm to 105-300 mm. Jeżeli dołączymy do tego duży otwór względny na poziomie f/2.8, to otrzymamy bardzo ciekawe narzędzie. Stosowanie telekonwerterów pozwala na łatwe osiągnięcie ?ogniskowych?, które wcześniej, z powodów finansowych, były trudno dostępne.
Nie są to jedyne powody, dla których tego typy obiektywy są tak popularne. Ich uniwersalność sprawia, że mogą być z dużym powodzeniem stosowane praktycznie w każdej dziedzinie fotografii. Osoba fotografująca w studio, reporter, fotograf przyrody, portrecista ? oni wszyscy bez kłopotów znajdą w swojej praktyce zastosowanie dla zooma 70-200/2.8.
W takim momencie rodzić się będzie pytanie: czy warto wydawać pieniądze na obiektywu pokroju Nikkor 70-200 mm f/2,8 VR? Odpowiedz na tak postawione pytanie trzeba znaleźć samemu. Nie ma gotowej recepty. Niniejszy test pokazuje, że Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO nie jest obiektywem kompletnym. Jak każdy inny sprzęt, ma swoje wady i zalety. Dla jednych, stosunkowo niska jakość obrazu jaką uzyskamy przy ogniskowej równej 200 mm,będzie miała decydujące znaczenie. Dla innych najważniejszy będzie szybko działający autofocus, wyposażony w silnik ultradźwiękowy. Testując sprawność systemu automatycznego nastawiania ostrości, trzeba brać pod uwagę fakt, że konkretny egzemplarz obiektywu może nie współpracować z aparatem w sposób idealny. W trakcie testu przekonaliśmy się, że nawet tak ciekawe i coraz powszechniej stosowane rozwiązanie, jakim jest kalibracja autofocusa z poziomu menu aparatu, nie rozwiązuje problemów z poprawnym ustawianiem ostrości. Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO z jednym aparatem będzie współpracować dobrze z innym już niekoniecznie.

Testowany obiektyw wart z całą pewnością pochwalić za mechaniczne wykończenie. Tworzywo z jakiego wykonany jest korpus, jest bardzo dobrej jakości. Pierścienie zmiany ogniskowej i manualnego ostrzenia pracują płynnie i precyzyjnie. Mocowanie statywowe jest zaprojektowane i wykonane wzorowo. W fabrycznym zestawie oprócz samego obiektywu, użytkownik otrzymuje również solidny pokrowiec, komplet dekli oraz osłonę przeciwsłoneczną. Wyposażenie i jakość mechaniczna Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO nie powinno budzić żadnych zastrzeżeń.
Inaczej wygląda sprawa optyki. Tutaj niestety inżynierowie Sigmy nie zadbali o kilka podstawowych kwestii. Rozczarować może niska jakość obrazu na ogniskowej równej 200 mm i przy dużych otworach przysłony. Zdjęcia są lekko rozmyte, nacechowane sporą winietą oraz występowaniem aberracji, a ilość szczegółów zarejestrowanych na fotografii jest niska. Z własnych doświadczeń wiemy, że tego typu sprzętu, najczęściej używa się właśnie przy maksymalnej ogniskowej, jednocześnie korzystając z przysłon rzędu f/2.8-4. Niestety przy takiej kombinacji ogniskowa/przysłona, Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO daje obraz, który możemy ocenić najwyżej dostatecznie. Nie mieliśmy możliwości sprawdzenia Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO wraz z dedykowanymi telekonwerterami. Można jednak przypuszczać, że uzyskanie dobrej jakości zdjęć będzie wymagało bardzo mocnego domykania przysłony. Zdziwić może występowanie silnego zjawiska dystorsji, które pojawia się w całym zakresie ogniskowych.

Powyższa ocena powstała na podstawie zdjęć wykonanych Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO oraz aparatami pełnoklatkowymi. Jeżeli ktoś będzie chciał używać testowanego obiektywu z korpusami wyposażonymi w matryce APS-C, części wymienionych mankamentów może nie dostrzec wcale lub doświadczyć w znacznie mniejszej skali.

 

 Tabela ocen

Kategoria	Ocena
Jakość wykonania	4,5
Ostrość obrazu	3,5
Aberracja chromatyczna	3
Winietowanie	2,5
Dystorsja	3,5
Odblaski	4,5
Autofocus	4
Średnia	3,64

 Oceny przyznane są w skali od 0 do 6 punktów.

Zalety:

• szybki i pewny autofocus (z zastrzeżeniem opisanym w teście),
• dobra jakość mechaniczna,
• dobra praca pod światło,

Wady:

• silne winietowanie,
• dystorsja,
• aberracja,

 

Dziękujemy firmie K-Consult Sp. z o.o. za wypożyczenie obiektywu Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO.

 

 

Dziękujemy firmie Canon Polska Sp. z o.o. za wypożyczenie aparatu Canon 1Ds Mark III.

 

 

Galeria zdjęć

Galeria zdjęć

Poniższa galeria zawiera przykładowe, pełnowymiarowe zdjęcia wykonane obiektywem Sigma 70-200 F2.8 II EX DG MACRO oraz aparatemi: Canon EOS 5D oraz Canon 1Ds Mark III. Zdjęcia nie są obrabiane. Po kliknąciu na wybraną miniaturę, plik zostanie otwarty w pełnej rozdzielczości w nowym oknie.

 

Sigma 70-200 mm f/2.8 macro II EX DG + Canon 1Ds Mark III
Sigma 70-200 mm f/2.8 macro II EX DG + Canon EOS 5D