Zofia Chomętowska: entuzjastka, profesjonalistka, dokumentalistka, emigrantka

"Myśl o końcu wojny jest dla mnie koszmarem. Znowu na człowieka spadnie obowiązek myślenia. Teraz wszystko dzieje się samo. Tylko podczas wojny można być szczęśliwym w całej pełni. Żyć i nie myśleć" - powiedziała Zofia Chomętowska.

 

Archiwum fotografii Zofii Chomętowskiej znajduje się dziś w dwóch zbiorach – Muzeum Warszawy (zdjęcia stolicy przedwojennej, wojennej i tużpowojennej) oraz Fundacji Archeologia Fotografii (zdjęcia z rodzinnego Polesia oraz z życia na emigracji w Argentynie).

W nowym, wspólnym wydawnictwie obu instytucji archiwum zostało scalone, by po raz pierwszy w pełni ukazać niezwykły życiorys Chomętowskiej – fotografki, kobiety niezależnej, odważnej i nowoczesnej.

 

[kn_advert]

 

Publikacja składa się z 597 zdjęć zebranych w czterech albumach: Entuzjastka (1912–1935), Profesjonalistka (1936–1944), Dokumentalistka (1945) i Emigrantka (1946–1981). Odsłaniają one kolejne etapy biografii i silnie z nią związanej twórczości artystki, warunkowanej realiami politycznymi oraz poszukiwaniem odpowiadających im środków wyrazu. Podjęty przez autorki trud identyfikacji osób i miejsc utrwalonych na zdjęciach wydobywa rozmach, z jakim żyła aktywna zawodowo, atrakcyjna towarzysko, kosmopolityczna arystokratka oraz ukazuje dynamiczny fresk historyczny rozpięty pomiędzy Prochońskiem, Warszawą i Buenos Aires, obejmujący blisko siedemdziesiąt lat.