czytano: 63788 razy
Panasonic Lumix DMC-GH2 - test aparatu bezlusterkowego
Aparaty bezlusterkowe z wymienną optyką to coraz bardziej popularna kategoria urządzeń do rejestrowania obrazu. Stanowiąc swoistą hybrydę między zaawansowanymi kompaktami a lustrzankami, są idealnym rozwiązaniem dla osób pragnących korzystać z zalet jakości obrazu lustrzanki oraz rozmiaru i wagi kompaktu. Lumix DMC-GH2 jest nowym aparatem tego rodzaju w ofercie firmy Panasonic. Zapraszamy do lektury testu!
Panasonic Lumix DMC-GH2 jest kolejną propozycją z coraz bardziej popularnego segmentu aparatów bezlusterkowych o stosunkowo dużych fizycznie matrycach i wymiennej optyce. Aparaty te umożliwiają fotografowanie z jakością typową dla obrazowania lustrzanek, jednak same są znacznie od nich mniejsze. Jako że docelową grupę odbiorców stanowią głównie amatorzy, urządzenia te wyposażane są w funkcje dostępne tradycyjnie w aparatach kompaktowych. Z tego względu, najbardziej pasuje do nich określenie "aparat hybrydowy", które – niestety – póki co jest zarezerwowane dla innego rodzaju aparatów.
Panasonic Lumix DMC-GH2 jest następcą znanego modelu GH1. Najbardziej istotne różnice to wprowadzenie matrycy o większej rozdzielczości (zwiększono ją do 16 Mpix) i dotykowego ekranu. Aparat zaopatrzony również został w nowy procesor obrazu – Venus Engine FHD. Zakres czułości został zwiększony, i w nowym modelu obejmuje czułości od 160 ISO do 12800 ISO (stary model posiadał zakres 100 ISO – 3200 ISO). Tak jak poprzednik, DH2 jest aparatem pracującym w systemie Micro 4/3.
Biorąc testowanego Lumixa po raz pierwszy do rąk, odnosimy bardzo przyjemne wrażenie. Aparat wykonany został na wysokim poziomie i mimo niewielkich rozmiarów - budzi zaufanie. Charakterystyczną cechą GH2 jest spora liczba elementów kontrolnych umieszczonych na korpusie. Praktycznie większością parametrów możemy sterować bez czasochłonnego szukania ich w menu. Oprócz tradycyjnej tarczy, znajdziemy między innymi tarczę trybu autofokusa czy przełącznik napędu, co nie jest powszechnie spotykane w tym segmencie sprzętowym.
Do kontroli nad ujęciem służyć nam będzie duży, trzycalowy monitor wykonany w technologii TFT o rozdzielczości 460000 punktów. Posiada on możliwość odchylenia o 180 stopni w pionie i obrotu do 270 stopni. Aparat posiada także elektroniczny wizjer z czujnikiem zbliżenia oka.
Sensor, w jaki zaopatrzono Panasonic Lumix DMC-GH2, to matryca Live MOS formatu 4/3 (17.3 x 13 mm). Całkowita liczba pikseli to 18,3 mln, a efektywna – 16 mln. Matryca ta umożliwia rejestrowanie obrazu w maksymalnej rozdzielczości 4608 x 3456 pikseli przy proporcjach 4:3. Istnieje również możliwość przełączenia formatu na 16:9 (aparat osiąga wtedy rozdzielczość 4976 x 2800 pikseli), 3:2 (4752 x 3168 pikseli) i 1:1 (3456 x 3456 pikseli). Moduł matrycy posiada ultradźwiękowy system oczyszczania. Sercem aparatu jest nowy procesor Venus Engine FHD. Możemy dzięki niemu zapisywać zdjęcia w formatach JPG i RAW.
Migawka posiada szeroki zakres czasów od 60 s do 1/4000 s. Oprócz tego, istnieje możliwość fotografowania w trybie bulb (do 2 minut). Ciekawostką jest sposób wyzwalania migawki poprzez dotykanie ekranu LCD – aparat ustawia ostrość w wybranym punkcie, po czym rejestruje zdjęcie.
Budowa i wygląd zewnętrzny
Obiektyw Panasonic Lumix G Vario HD 14-140mm/f4.0-5.8 ASPH
Aparat do testu otrzymaliśmy wraz z obiektywem Panasonic Lumix G Vario HD 14-140mm/f4.0-5.8 ASPH. Jest to bardzo uniwersalny obiektyw – pole widzenia po podłączeniu do Lumixa GH2 odpowiada polu widzenia obiektywu 28-280 mm podłączonego do aparatu o formacie 35 mm. Obiektyw ten posiada wyjątkowo kompaktowe rozmiary, jednak jest stosunkowo ciężki. W budowie wyróżniają się dwa pierścienie – jeden z nich służy do regulacji ostrości, drugim zmieniamy ogniskową. Oprócz tego, na obudowie znajdziemy włącznik stabilizacji optycznej MEGA O.I.S.
[kn_advert]
W użytkowaniu obiektyw ten jest wygodny – w połączeniu z korpusem stanowi dobrze wyważony zestaw, nawet przy ustawionej najdłuższej ogniskowej (obiektyw zmienia rozmiar w trakcie zmiany ogniskowej). Ostrzy szybko i – co najważniejsze – celnie. Największą wadą jest sposób pracy pierścienia do zmiany ogniskowej – brak mu płynności, występują pewne skoki.
Wrażenia z użytkowania
Panasonic Lumix DMC-GH2 mimo niewielkich rozmiarów trzyma się pewnie i wygodnie. Wszystkie elementy kontrolne zostały umieszczone w wygodnych miejscach, a dostęp do nich jest wyjątkowo łatwy. Jedynie osoby z bardzo dużymi dłońmi mogą mieć pewne problemy.
Z lewej strony korpusu producent ulokował zestaw elementów sterujących odpowiedzialnych za pracę autofokusa. Tarcza służy do zmiany sposobu wyboru pól ostrości (mamy do dyspozycji tryb wykrywania twarzy, śledzenia wybranego punktu ostrości, tryb wielopunktowy i tryb jednopunktowy). Pod nią umieszczono przełącznik, którym wybrać możemy ustawianie ostrości ciągłe, pojedyncze lub manualne. Z prawej strony aparatu znajdziemy wygodny spust. Bezpośrednio w jego sąsiedztwie znajduje się przycisk trybu filmowania, a pod nim – pierwszy z trzech przycisków funkcyjnych (można im przyporządkować rozmaite funkcje). Nieco na lewo znajduje się tarcza trybów i włącznik aparatu. Na tylnej ściance, oprócz monitora, znajdują się pozostałe elementy kontrolne. Z lewej strony – przełącznik LVF/LCD, którym wybieramy kadrowanie przy pomocy monitora lub wizjera. Z prawej – przycisk włączający odtwarzanie zdjęć i przycisk blokady autofokusa lub automatycznej ekspozycji. Jeszcze dalej na prawo odnajdujemy pokrętło nastawcze (istnieje również możliwość wciśnięcia go). Pod nim umieszczono przycisk Q.MENU, którym uruchamiamy menu odpowiedzialne za rozmaite ustawienia fotografowania. Na prawo – przycisk DISPLAY, zmieniający informacje wyświetlane na ekranie. Poniżej ulokowano pięć przycisków – cztery kierunkowe i centralny. Środkowy służy do uruchomienia głównego menu aparatu. Kierunkowe używane są jako kursor, a w trybie fotografowania dwa z nich stają się przyciskami funkcyjnymi. Dwa pozostałe są odpowiedzialne za ustawianie czułości ISO i balansu bieli. Poniżej odnajdujemy ostatni przycisk na obudowie – uruchamiamy nim podgląd ostrości lub usuwamy zdjęcia.
[kn_advert]
Fotografowanie testowanym aparatem jest bardzo przyjemne – kadrowanie zarówno za pomocą uchylnego ekranu, jak i elektronicznego wizjera nie sprawia żadnych kłopotów – nawet w trudnych warunkach. EFV aparatu zaopatrzony jest w czujnik zbliżenia, dzięki czemu główny monitor wyłącza się samoczynnie w momencie przyłożenia oka do wizjera, nie jesteśmy więc rozpraszani przez docierające od ekranu światło. Praktyczną funkcją jest opcja Q.MENU, dzięki której błyskawicznie wprowadzimy zmiany takie jak tryb rejestracji zdjęć czy rozdzielczość. Korzystanie z fizycznie istniejących przełączników w znacznym stopniu usprawnia pracę z aparatem – zmiana czułości czy balansu bieli sprowadza się do kilku ruchów. Obsługę aparatu można dodatkowo dostosować do własnych potrzeb przy pomocy trzech programowalnych przycisków funkcyjnych.
Jakość obrazu
Panasonic Lumix DMC-GH2 rejestruje zdjęcia za pomocą matrycy 4/3 o rozdzielczości 16 megapikseli. Jak na stosunkowo niewielką powierzchnię, jest to rozdzielczość naprawdę wysoka, co w połączeniu z szerokim zakresem czułości powodować może pewne obawy o jakość zdjęć na wysokich wartościach ISO. W praktyce okazuje się jednak, że swobodnie można używać czułości nawet do 1200 ISO. Co prawda w okolicy tej wartości szum jest już wyraźnie widoczny (w postaci kolorowych przebarwień), wciąż jednak jakość może być akceptowana. Powyżej 2500 ISO należy bardzo ostrożnie fotografować, gdyż znacząco zmniejsza się dynamika obrazu (zwłaszcza w obszarze fragmentów jasnych), a szum praktycznie dominuje na zdjęciach.
[converttable start="1"]
 |
||
| 160 ISO |
||
 |
 |
|
| 320 ISO | ||
 |
 |
|
| 640 ISO | ||
 |
 |
|
| 1250 ISO | ||
 |
 |
|
| 2500 ISO | ||
 |
 |
|
| 5000 ISO | ||
 |
 |
|
| 10000 ISO | ||
 |
 |
|
[converttable]
[kn_advert]
Aparat dobrze radzi sobie z kontrastowymi scenami, jego rozpiętość tonalną można uznać za zadowalającą nawet w przypadku użycia trybu zapisu JPG. Pochwalić należy system balansowania bieli – w trybie automatycznym aparat doskonale radzi sobie z nawet złożonymi scenami. Mamy też do dyspozycji pięć zaprogramowanych trybu balansu (światło dzienne, dzień pochmurny, cień, żarówka i światło błyskowe – brakuje to światła świetlówki). Gdyby te możliwości okazały się niewystarczające, możemy wprowadzić własny balans bieli w oparciu o temperaturę barwową (w skali od 2500 do 10000 K). Jest też dostępna precyzyjna korekta odcienia z możliwością zastosowania bracketingu balansu bieli.
Panasonic Lumix DMC-GH2 udostępnia trzy tryby pomiaru światła – wielopolowy, centralny i punktowy. Dwa ostatnie, tradycyjne sposoby mierzenie światła doskonale sprawują swoją funkcję. System wielopolowy również sprawdza się w większości przypadków, nawet gdy fotografujemy trudną pod względem oświetlenia scenę. Jedynym jego minusem jest tendencja do naświetlana "na cienie" - dzięki czemu często korzystać będziemy z ujemnej korekty ekspozycji.
Nastawianie ostrości
Pod względem możliwości i trybów pracy systemu ustawiania ostrości Panasonic Lumix DMC-GH2 wypada imponująco. Autofokus możemy ustawić w pojedynczy lub ciągły tryb pracy. Ten pierwszy sposób pracuje typowo – po ustawieniu ostrości zostaje ona zablokowana. Tryb ciągły ustawia ostrość przez cały czas wciśnięcia spustu. Szerokie możliwości sposobu wyboru i pracy pól ostrości w połączeniu z tymi dwoma trybami daje ogromne możliwości i uniwersalność. Tryb detekcji twarzy działa należycie i nie sprawia nieprzewidywanych kłopotów. Ciekawie sprawuje się tryb śledzenia punktu ostrości – po wybraniu konkretnego punktu i ustawieniu w nim ostrości aparat będzie śledził ten punkt – niezależnie od tego, czy przedmiot się porusza, czy aparat. Dwa pozostałe tryby to tryb wielopunktowy i jednopunktowy. Ciekawą funkcją jest możliwość ustalenia miejsca ustawiania fokusa w dowolnie wybranym punkcie za pomocą dotykowego ekranu.
Ostrzenie manualne jest wygodne dzięki pierścieniowi, w który wyposażony jest obiektyw. Na ekranie mamy możliwość ustawienia powiększenia wybranego fragmentu kadru. Pokazuje się nam również przybliżona skala odległości.
Inne cechy
Aparat umożliwia także filmowanie w kilku trybach. Do dyspozycji mamy jakości filmów AVCHD Full HD i HD w różnych systemach i sposób zapisu Motion JPEG. Aparat posiada wbudowany stereofoniczny mikrofon. Znajduje się on na obudowie wizjera. Do dyspozycji mamy również możliwość podpięcia mikrofonu zewnętrznego.
Aparat zasilany jest akumulatorem litowo-jonowym o pojemności 1200 mAh. Wystarczy on na zarejestrowanie kilkuset zdjęć. Fotografie rejestrowane są na kartach pamięci SD.
Wbudowana lampa błyskowa zapewnia podstawowe doświetlenie fotografowanej sceny, oferując stosunkowo dużą moc. Lampa ta otwierana jest mechanicznie poprzez zwolnienie odpowiedniej blokady. Liczba przewodnia flesza wynosi 13,9 przy 160 ISO. Mamy możliwość kompensacji mocy lampy w zakresie +/-2 EV i wyboru trybu jej pracy – redukcja czerwonych oczu, synchronizacja z długimi czasami naświetlania, synchronizacja na pierwszą lub drugą kurtynę migawki. Lampa może pracować w trybie automatycznym, w trybie błysku wymuszonego lub też można ją całkowicie wyłączyć.
Podsumowanie
Panasonic Lumix DMC-GH2 to uniwersalny aparat dla amatora. Udostępnia wszystkie potrzebne do fotografowania funkcje przy zachowaniu wysokiej jakości obrazu. Duże pochwały należą się producentowi za jakość wykonania i za umieszczenie elementów sterujących w wygodnych miejscach. Również duża liczba fizycznych przełączników jest dobrym rozwiązaniem. Wszechstronność aparatu wynika również z zaawansowanego systemu nastawiania ostrości. Końcowa ocena dla tego urządzenia nie może być inna niż bardzo dobra.
| Ocena końcowa (w skali 1-6): |
BARDZO DOBRY
| Zalety: |
|
| Wady: |
|
Galeria
Testowe zdjęcia wykonano aparatem Panasonic Lumix GH-2 w formacie RAW, a następnie wywołano na neutralnych ustawieniach programu Silkypix.
www.swiatobrazu.pl