Synology DiskStation DS216+II - test wydajnościowy i recenzja

Testując serwer dyskowy Synology DS216+II, sprawdziliśmy jego użyteczność gruntownie – od momentu rozpakowania, przez instalację, po codzienne użytkowanie. Naszym celem było przekonanie się, jak sprawdza się ten sprzęt u kogoś, kto nie ma specjalistycznej wiedzy na temat technologii sieciowych, nie lubi prosić o pomoc, a jednocześnie ma swoje oczekiwania względem nabytego urządzenia. Oczywiście, jak każdy nowy nabytek, zacząć trzeba od złożenia, podłączenia i wstępnej konfiguracji.

Montaż

Trudno sobie wyobrazić prostszą czynność od przygotowania testowanego serwera do pracy. Całość sprowadzała się do umieszczenia dysków twardych w kieszeniach (w przypadku napędów formatu 3,5 cala nie jest do tego potrzebny nawet śrubokręt, a jedynie trochę siły i wyczucia przy zdejmowaniu plastikowych szyn mocujących), wsunięcia kieszeni do zatok, podłączenia serwera do routera lub switcha i wreszcie włączenia.
 

Kieszenie typu hot-swap są w każdym serwerze czymś zupełnie normalnym. Pewnym wyróżnikiem modelu Synology DS216+II jest natomiast zastosowanie przez producenta systemu bezśrubkowego montażu dysków twardych w szufladach.

W odróżnieniu od wspomnianego już wcześniej modelu Synology DS412+ sprzed kilku lat, nowy serwer nie wymaga do poprawnej pracy zainstalowania programu Synology Assistant, choć nadal jest on dostępny na stronie Centrum pobierania produktu i jeżeli ktoś tylko chce, może z niego skorzystać. Wystarczy bowiem sprawdzić z poziomu routera lub Otoczenia sieciowego, jaki adres lokalny został przydzielony tak podłączonemu routerowi i wprowadzić ów adres w przeglądarce internetowej. To spowoduje uruchomienie oprogramowania sterującego DSM (Synology DiskStation Manager – system operacyjny serwera obsługiwany z poziomu przeglądarki WWW) i włączenie aplikacji inicjującej.

Pierwsze uruchomienie i wstępna konfiguracja

W momencie pierwszego uruchomienia systemu operacyjnego nowego serwera aplikacja zaprasza nas do skonfigurowania urządzenia. Proces jest bardzo łatwy i ogranicza się do kilku kroków, z których większość i tak jest przeprowadzana automatycznie. Już na samym początku produkt sprawdza i pobiera najnowszą wersję systemu DSM, aby ją następnie zainstalować. Następnym krokiem jest wstępne skonfigurowanie: wprowadzenie nazwy serwera, nazwy użytkownika oraz jego hasła. Od tego momentu do dokonania przez nas zmian w ustawieniach kont użytkowników będzie to jedyny sposób dostępu do NAS-a, ponieważ choć serwer ma na starcie skonfigurowane jeszcze konta admin i guest (gość), to jednak domyślnie są one wyłączone. Utworzone przez nas w trakcie pierwszego uruchomienia konto będzie miało więc uprawnienia administratora.
 

Podczas tworzenia pierwszego konta użytkownika system stara się ocenić skuteczność naszego hasła. Najwyraźniej jednak bierze pod uwagę wyłącznie długość, ponieważ ośmio- lub dziesięcioznakowe hasło składające się wyłącznie z małych liter jest uznawane za silne – wbrew zaleceniom specjalistów od bezpieczeństwa.

Kolejne czynności obejmują ustalenie harmonogramu aktualizacji systemu DSM, włączenie systemów monitorujących bezpieczeństwo fizyczne dysku oraz kroki opcjonalne. Do tych ostatnich należy ustawienie identyfikatorów QuickConnect ID, konta Synology (należy to zrobić, jeżeli chcemy korzystać choćby  z Centrum pakietów, czyli odpowiednika sklepu z aplikacjami) oraz instalacja zalecanych pakietów (co też warto zrobić, chyba że chcemy od początku pracować na zupełnie "czystym" systemie. Oczywiście takie wstępnie zainstalowane pakiety też można później usunąć.

Od tego momentu cała komunikacja z serwerem odbywa się już za pomocą standardowego okienkowego systemu DSM i bardzo przypomina normalne systemy okienkowe, do których przywykł każdy użytkownik Windowsa, MacOS X czy dystrybucji Linuksa wyposażonych w interfejsy graficzne. Oczywiście dostęp do struktury folderów można mieć też z poziomu sieci lokalnej, ponieważ serwer zachowuje się jak normalny napęd sieciowy – użytkownicy niebędący administratorami i wykorzystujący go jedynie do przechowywania danych nie muszą nawet mieć do czynienia z systemem DSM.
 

W momencie pierwszego uruchomienia głównego interfejsu DSM system przedstawia użytkownikowi pokrótce główne elementy, a następnie zachęca do skorzystania z rozbudowanego narzędzia Pomocy.

Podstawowa kontrola nad funkcjami serwera odbywa się z poziomu Panelu sterowania, który ma dwa tryby pracy – podstawowy i zaawansowany – różniące się liczbą dostępnych narzędzi. Jednak wykonywanie pewnych operacji wymaga zainstalowania dodatkowych aplikacji, dlatego też równie ważne jest to, co kryje się pod znajdującą się w lewym górnym rogu ekranu ikoną Menu główne. Warto też zwrócić uwagę na Widżety, czyli grupę okien (domyślnie w prawym dolnym rogu) wyświetlających różne użyteczne informacje. Jest ona konfigurowalna i oprócz Kondycji systemu i Monitoru zasobów może tam się znajdować jeszcze wiele innych okien.

Ogólnie rzecz biorąc, najlepiej byłoby, gdyby pierwszy kontakt każdego użytkownika z systemem operacyjnym prezentowanego tutaj serwera wiązał się z dokładnym poznaniem interfejsu użytkownika tej maszyny. Kryje ona bowiem w sobie sporo przydatnych i czasem niewidocznych na pierwszy rzut oka funkcji.

Tworzenie kont użytkowników

Zadaniem administratora każdego serwera jest m.in. takie ustalenie zasad dostępu do niego, aby wszystko działało jak należy i aby prywatne dane użytkowników serwera były bezpieczne. Dlatego właśnie konfigurację zaczęliśmy od zaprojektowania i wdrożenia systemu kont dla użytkowników. Założenie było proste: każdy użytkownik powinien mieć swoją przestrzeń prywatną o określonej pojemności, a oprócz tego powinny istnieć też przestrzenie publiczne – zarówno ogólnodostępne, jak i wspólne dla pewnych grup użytkowników.
 

Samo tworzenie konta użytkownika przebiega bardzo szybko. Wszelkich regulacji dotyczących grup, uprawnień i limitów dokonuje się w trakcie kolejnych kroków lub później, już na gotowym koncie.

Okazało się to całkiem proste w realizacji. System oferuje kontrolę nad dostępem do plików na pięciu poziomach: użytkowników, grup, folderów, usług plików oraz domen. Wszystko to w jednym miejscu – pierwszym dziale Panelu sterowania. Możliwe jest tu ustalenie zasad dostępu do danych (brak/odczyt/zapis i odczyt) zarówno dla użytkowników, jak i ich grup, limitów ilości danych (quota) i prędkości ich przesyłu, a także dostępu do aplikacji serwera. Specjalne narzędzia pozwalają też na zapewnianie dostępu do danych z poziomu sieci globalnej (Internetu) wraz ze zdefiniowaniem zakresu tego dostępu dla każdego.

To wszystko oferują narzędzia kontroli podstawowej – w tych bardziej zaawansowanych jest z kolei praktycznie wszystko, czego życzyć może sobie nawet najbardziej wymagający admin. Dla nas najważniejsze jest jednak to, że operacje podstawowe, te niezbędne do prawidłowego działania systemu dostępu w domu i małej firmie, są proste. Jeżeli tylko użytkownik ma dobrze rozplanowane, co i jak chce ustawić, to nie będzie miał większych problemów z realizacją swoich planów.