Olympus Traveler SP-610UZ - test aparatu kompaktowego

Olympus Traveler SP-610UZ doskonale pasuje do tego opisu. Jest to aparat, który na pierwszy rzut oka wygląda bardzo "profesjonalnie". Czy aparat spełni oczekiwania? Test aparatu kompaktowego Olympus Traveler SP-610UZ przyniesie odpowiedź na to pytanie.

Minimalistyczny, klasyczny i bardzo elegancki design jest wzorowany na lustrzankach. Znajdziemy więc tu podobne rozwiązania konstrukcyjne – jak np. szeroki i wygodny grip. Warto podkreślić tę cechę, gdyż niezwykle rzadko udaje się projektantom połączyć ergonomię chwytu i kompaktowe rozmiary (np. najmniejsze amatorskie lustrzanki często mają z tym problem).

Co ważniejsze – jakość aparatu również stoi na wysokim poziomie. Wykonana z tworzyw sztucznych obudowa nie posiada niepożądanych luzów, nic nie trzeszczy, a biorąc aparat do ręki, nie odczuwamy dyskomfortu związanego z niedokładnym dopasowaniem poszczególnych elementów. Jedynym niechlubnym wyjątkiem jest kółko kontrolne – wykonane zostało z nieco topornie wyglądającego tworzywa, posiada też zbyt duży luz.

 

Na tle innych aparatów podobnej klasy dziwić może niewielka liczba elementów kontrolnych. Pamiętajmy jednak, że Olympus Traveler SP-610UZ choć niewątpliwie jest aparatem zaawansowanym, jest kierowany do użytkownika, który po prostu chce robić dobre zdjęcia. Ograniczenie przycisków z pewnością nie będzie rozpraszało – zwłaszcza początkujących fotoamatorów. Górna część aparatu Olympus Traveler SP-610UZ jest podstawą dla wbudowanej lampy błyskowej. Otwiera się ona poprzez odchylenie jej w górę, bez mechanicznych czy elektrycznych wyzwalaczy. Na prawo od lampy znajdziemy włącznik urządzenia, wraz z kontrolką. W przedniej części uchwytu natomiast – spust migawki wraz z pierścieniem regulacji zooma.

Prawie całą tylną ściankę zajmuje duży, trzycalowy wyświetlacz. Wbrew ogólnej tendencji, nie jest to konstrukcja dotykowa. Po prawej stronie znajdujemy pozostałe elementy kontrolne – obrotowe, wielofunkcyjne kółko (z wspominaną wyżej wadą), przycisk MENU, oraz przyciski odtwarzania i pomocy. W prawej górnej części tylnej ścianki znajdujemy maleńką podpórkę pod kciuk – zwiększa ona komfort i pewność chwytu. Tuż obok niej umieszczono włącznik trybu filmowania.

Za obrazowanie aparatu odpowiada obiektyw 22x Wide Optical Zoom ED 5.0-110.0 mm 1:3.3-5.7 produkowany przez Olympusa. Oferuje znakomity, dwudziestodwukrotny zoom, choć oznaczenie Wide nie jest już dziś zbyt aktualne – w przeliczeniu na pole widzenia aparatu małoobrazkowego, Olympus na szerokim kącie oferuje odpowiednik obiektywu 28 mm. Takie pole widzenia powoli staje się już standardem większości kompaktów, zwłaszcza tych zaawansowanych.  Za prawdziwie szeroki kąt natomiast uznaje się odpowiednik obiektywu 24 mm. Wbudowany w Olympus Traveler SP-610UZ obiektyw jest całkiem sporych rozmiarów - zwraca uwagę zwłaszcza duży element frontowy. Brakuje niestety możliwości stosowania tradycyjnych, wkręcanych filtrów – co również staje się standardem w tego rodzaju aparatach kompaktowych. Aparat rejestruje obraz za pomocą matrycy o rozdzielczości 16 megapikseli.

Wygląd zewnętrzny i budowa

Wrażenia z użytkowania
Olympus Traveler SP-610US jest – mimo niewielkich wymiarów – aparatem dobrze leżącym w dłoni, nawet w całkiem sporej. Dodatkowo świetne balansowanie wagi sprawia, że całość jest wygodna w długim użytkowaniu. Wspominana wcześniej ograniczona liczba elementów kontrolnych może być rozpatrywana dwojako: z jednej strony – przydałby się szybszy (przez dedykowane przyciski) dostęp np. do korekty ekspozycji czy włączania trybu makro (co jest standardem w większości kompaktów), z drugiej zaś – możemy te parametry równie szybko zmieniać z poziomu dedykowanego szybkiego menu. Zastrzeżenia można mieć natomiast to wykonania tego menu – nawigacja po nim jest szybka i łatwa, ale zmiana parametrów takich jak balans bieli czy ekspozycja została związana z włączeniem niewielkiego podglądu w postaci paska z kilkoma ustawieniami. Występuje przy tym dość spore opóźnienie pomiędzy poszczególnymi zmianami. Ciężko jest wytłumaczyć ten sposób czymś innym niż chęcią zaoferowania użytkownikowi ciekawego, graficznego bajeru. Niestety – dużo lepiej sprawdzają się w tym przypadku tradycyjne rozwiązania. Na szczęście to jedyna niewygoda związana z obsługą aparatu.

 

Olympus Traveler SP-610UZ daje użytkownikowi dostęp do kilku trybów fotografowania:

1. Tryb P – automatyka programowa. Mamy tu największe możliwości kształtowania końcowych rezultatów. Do dyspozycji dostajemy między innymi regulację balansu bieli, korekty ekspozycji, czułości ISO, trybu AF, itp.
2. Tryb SCN – do wyboru dostajemy kilkanaście trybów tematycznych. Oprócz tego, wpływ mamy jedynie na włączenie samowyzwalacza.
3. Tryb Magiczny Filtr – ciekawy i charakterystyczny dla aparatów Olympusa tryb. Umożliwia pracę z kilkoma artystycznymi filtrami, takimi jak Akwarela, Rybie Oko czy Kamera Otworkowa. Szczególnie ten ostatni okazał się być użyteczny, przekształcając nawet pozornie błahe sceny w ciekawe obrazy. Korzystając z tego trybu, możemy sterować balansem bieli. Korektą ekspozycji czy pracą AF, ale już nie mamy wpływu na tryb seryjny czy czułość ISO.
4. Tryb Panoramy – dzięki niemu z łatwością stworzymy efektowne panoramy. Możemy sterować balansem bieli i korektą ekspozycji, nie mamy już niestety wpływu na czułość ISO.   
5. Tryb 3D - z pomocą tego trybu stworzymy obraz stereoskopowy.

 

W tej obszernej liście brakuje jednak trybów preselekcyjnych i manualnego. Jest to dziwny krok producenta, bo aparat aspiruje do miana urządzeń zaawansowanych. Brak wspomnianych trybów znacznie ogranicza jego funkcjonalność, oddając użytkownikowi kontrolę nad zdjęciem niewiele większą niż w przypadku większości kompaktów.

 

Podczas korzystania z aparatu Olympus Traveler SP-610UZ zaskoczyła nas duża szybkość, z jaką urządzenie to jest gotowe do pracy po uruchomieniu. Opinię tę (za wyjątkiem opisanej nieco wcześniej wpadki z menu) odnieść można także i do innych obszarów działania kompaktu. Sprawnie i pewnie działa automatyczne nastawiania ostrości. W połączeniu z możliwością pracy w trybie seryjnym umożliwia nawet próby fotografowania sportów, choć z pewnością nie tych wyjątkowo szybkościowych (to wciąż jest domeną lustrzanek).

 

Olympus Traveler SP-610UZ posiada bardzo dobry moduł automatycznej ekspozycji. Pracuje on w oparciu o trzy tryby pomiaru światła – wielopunktowy, centralnie ważony i punktowy. Najczęściej korzystać będziemy z tego pierwszego, pozostałe dwa są mocno ograniczone w użytkowaniu z powodu braku możliwości zablokowania ekspozycji. To kolejna niekonsekwencja testowanego aparatu. Na szczęście tryb wielopunktowy doskonale  radzi sobie z ustalaniem prawidłowej ekspozycji dla większości scen, nawet tych bardzo kontrastowych. Korekta ekspozycji wykorzystywana będzie sporadycznie, nie licząc delikatnego (ok. -1/3 EV) zmniejszenia  w celu wyeliminowania przepaleń. Ta cecha jest jednak wspólna dla praktycznie wszystkich kompaktów.

 

Dobrze Olympus Traveler SP-610UZ wypada pod względem balansowania bieli. W trybie automatycznym w większości sytuacji aparat prawidłowo ocenia i ustawia neutralność kadru, niestety gubi się podczas fotografowania w mieszanym oświetleniu. Do dyspozycji mamy również kilka zaprogramowanych ustawień balansu.

Aparat rejestruje zdjęcia za pomocą kart SD, a zasilany jest czterema bateriami R6 - typu "paluszek". Niestety - czas pracy na jednym komplecie jest stanowczo za krótki, wystarczy jedynie na dwie, trzy godziny fotografowania. Plusem takiego rozwiązania jest natomiast możliwość zakupu kompletu baterii właściwie w każdym kiosku.

 

Jakość obrazu
Olympus Traveler SP-610UZ dobrze wypada pod względem ostrości, choć niestety ostrość na brzegach kadru jest zauważalnie niższa niż w centrum. W największym stopniu zjawisko to widoczne jest przy krótkich ogniskowych. Obiektyw największą rozdzielczość osiąga jednocześnie właśnie przy stosowaniu szerokich kątów. Przy użyciu maksymalnej ogniskowej jest już widocznie niższa. Ogólnie jednak, ostrość uznać należy za dobrą.

5 mm

 

22 mm

 

110 mm

[kn_advert]

Nieco gorzej wypada Olympus Traveler SP-610UZ pod względem występowania aberracji chromatycznej. Jest ona widoczna na brzegu kadru w zasadzie przy każdej ogniskowej. Najgorsza sytuacja jest w przypadku korzystania z ogniskowej 5 mm. Aberracje występują w postaci fioletowych przebrawień, w centrum kadru widoczne są w znikomym stopniu.

 

5 mm

 

22 mm

 

110 mm

 

Testowany aparat zaskakuje pod względem występowania szumów. Nawet przy wysokich wartościach czułości szum nie ma degradującego wpływu na jakość. Występuje w postaci delikatnego ziarna monochromatycznego. Właściwie jedynie maksymalna czułość 1600 ISO jest nieużywalna. Od wartości 400 ISO następuje natomiast niewielkie zmiękczenie obrazu, nie towarzyszą temu jednak zmiany kolorów czy dynamiki.

[converttable start="1"]

80 ISO

100 ISO

200 ISO

400 ISO

800 ISO

1600 ISO

[converttable]

 

Podsumowanie
Olympus Traveler SP-610UZ to aparat, który budzi nieco mieszane uczucia. Z jednej strony dostajemy zaawansowaną kostrukcję z bardzo dobrą optyką, dodatkowo ukrytą w zgrabnym i wygodnym korpusie. Z drugiej - niestety - brakuje trybów preselekcyjnych i manualnego. Zwłaszcza w obliczu braku tego drugiego negatywnie zaskakuje również brak przycisku blokady ekspozycji. Jeśli uznamy jednak, że aparat ten ma być zaawansowanym urządzeniem, kierowanym do niezaawansowanych użytkowników, sytuacja ulega pewnej zmianie. Wymienione wady wciąż pozostają wadami, jednak dla tego rodzaju odbiorcy nie muszą one dyskwalifikować urządzenia. Biorąc pod uwagę funkcjonalność i stosunkowo wysoką jakość obrazu, końcowa ocena, jaką otrzymuje Olympus Traveler SP-610UZ, jest dobra.

 

Ocena końcowa (w skali 1-6):

DOBRY

Zalety:

bardzo dobra jakość wykonania dobra i momentami bardzo dobra rozdzielczość ergonomia użytkowania szybkość działania

Wady:

brak trybu manualnego brak możliwości blokady ekspozycji krótki czas działania na akumulatorach aberracja chromatyczna

  [kn_advert]

Galeria

 

 

 

200 ISO	200 ISO	80 ISO
80 ISO	80 ISO	80 ISO
400 ISO	80 ISO	400 ISO
400 ISO	400 ISO	400 ISO
80 ISO	100 ISO	80 ISO
160 ISO	80 ISO	80 ISO
80 ISO	80 ISO	80 ISO
80 ISO	80 ISO	80 ISO